Ik denk dat de vorige iets te lang was of dak op een verkeerd knoppie gedrukt heb....
Het vervolg dus.....
Ik ben geen dokter, heb hier ook niet voor geleerd, maar denk dat mijn rug en andere spieren(been , nek , bekkenstand?) er sinds dien stukken beter van zijn geworden...
En ja , ik heb dressuur gereden (had ik voorheen ook al jaren gedaan) en ja ...... ben zelfs weer gaan springen !!!(met paard natuurlijk). Niet verschrikkelijk hoog (hoeft ook niet voor mij)rond 140cm. maar gewoon voor de LOL, het plezier dat IK weer van deze schitterende beesten kon genieten met in mijn achterhoofd (maar ver weg) wel de gedachten......het kan een keer fout gaan en dan gaat het ook echt fout......dan loop ik (waarschijnlijk ,maar zeg NOOIT NOOIT)echt niet meer en zit dan in dat stoeletje opwielen..
Tot nu toe geluk gehad,best wel over nagedacht ook hoor.....voor al die mensen die nog steeds mee lezen (en raar maar eigenlijk hoop ik ook die dame van die actie groep??) en ben ook nog altijd zeer oplettend en voorzichtig, doe geen dingen die ik niet aan kan en ga ook zeker niks forseren, maar dat plezier..........nee dat laat ik me voor geen goud meer afnemen zolang ik het kan.......
Nu het NH gebeuren.... helaas hield de manege op met het bestaan...ongeveer een jaar voor het stopzetten hadden we Moonlight al gekocht (verliefd...ook mijn vrouw hoor)omdat dit een zeer lieve ruin is waar ik ( ja echt waar) toen die binnen kwam op de manege een van de eerste was die daar op zat (hij was toen 8 en had nog nooit een mens op zijn rug gehad,altijd voor de kar gelopen..)en ik zodoende dit paard eigenlijk al zeer goed kende en hij weg zou gaan naar een andere manege (we zouden dan weer opnieuw beginnen met het volgende paard..) en dit zag mijn vrouw en ik dus helemaal niet zitten.
Onmiddelijk besloten dat WIJ hem wilde kopen (geen opwelling hoor, best wel overlegd samen)omdat mijn vrouw, mijn dochter en ook IK er op kon en als het dan slechter met mij zou gaan ik dan nog altijd met een karretje rond kon stappen met hem (slim he).
Tijdens de sluiting van de manege stonden alle overige paarden te koop en Miranda (mijn vriendin) is een merrie waarvan ik eigenlijk dacht dat ze al lang verkocht was (en ik haar ook nooit kon betalen vanwege de papieren enzo)maar bleek als een van de laatste nog te koop. Hier hebben we wat langer overlegd omdat Miranda toch niet een echt makkelijk paardje was en (ik niet hoor , heb eigenlijk nooit problemen met haar gehad) mijn vrouw er ,tja, een beetje bang voor was/is.Dit komt (mijn gedachte hoor) grotendeels door negatieve verhalen op de manege, en gebrek aan rij ervaring op haar(ze heeft er werkelijk pas 1 keer op gereden).Omdat ik er wel heel veel op zat en haar voledig vertrouw,eigenlijk de relatie heb net haar die mijn vrouw heeft met Moon, hebben we haar toch gekocht.Met ook in het achterhoofd dat mijn dochter straks een goed paard heeft om mee naar de school te gaan (nee geen Deurne maar Pesse)en eventueel nog een veulen te laten .....
Bij de boer waar ze nu staan gaat het er eigenlijk helemaal aan toe zoals ik het zelf altijd heb gedaan (zij het met andermans paarden en op andermans terrein) en hier keek ik eigenlijk van op......
Iemand met de zelfde gedachte gang over de manier van het houden van paarden??? Was ik nog niet tegen gekomen,had er eigenlijk nooit naar gezocht ook, vond dat ik iedereen in zijn eigen waarde moest laten en niet MIJN visie op moest dringen maar als mensen er naar vroegen legde ik ze wel uit waarom ik iets deed wat in hun ogen vreemd was en dat ze nog nooit op een manege gezien hadden....
Deze man heeft bij onze paarden ook de hoeven gedaan (oeps...veel risico ?) Dat viel wel mee hoor, hij heeft zelf ook een kleine kudde van 6 paarden (jong, oud, ruinen en merries) in de wei en die had ik natuurlijk wel eens ff goed bekeken.....Op een vrij natuurlijke manier gehouden 24/7 dagen in de wei, alleen in de stal als het echt pokken weer was en dan weer terug.....Helemaal zoals IK ook al zo'n tig jaren dacht dat paarden moesten leven. Toen ik hem vroeg wie hij als hoefsmit had (ik zag een vreemde voorkant van de hoef, zo rond afgeveild?) zij hij dat hij dat zelf deed ( en ook een (opleiding)had gehad van vorige hoefsmid...).Ik vroeg hem uiteraard naar deze vorm van hoef en hij zij eigenlijk wat er hier op deze site ook staat...juist DIE rol ja...
Ik vond het vreemd , was nieuw voor mij maar wilde daar meer over weten en vond zo ook deze site..
Verder staan de paarden daar nu dus voornamelijk in de wei, ga ik er zo vaak mogelijk naar toe (wil het zelf liefst dagelijks maar dat gaat niet) en inplaats van 2 keer per dag lopen in de les ...rijden we nu heerlijk door het bos,langs de weg, op de hei of in de bak.
Hoewel...dat laatste doe ik eigenlijk nooit.(mijn vrouw wel,die is nog wat meer dressuur gericht..). Als ik in de bak bezig ben is dat met het "spelen" met mijn paarden (wel 1 voor 1) zoals ik dit al jaren doe(ik rijd/ben bezig met -met dus een onderbreking van zo'n 5 jaar) al vanaf mijn 16de en ben nu 45), zei het dus ook al jaren met andermans paarden (manege paarden dus) en dit geheel op mijn eigen manier zonder kennis te hebben genoten van alle bekende mensen die ik inmiddels op dit medium heb leren kennen(wat was mijn leven zonder intenet..), wat overigens wel voor een groot deel overeen komt met wat deze mensen doen (spelletjes enzo) maar dat doe ik dus absoluut zonder hulpmiddelen en alleen op mijn stem en houding...
Echt dus zonder verdere hulpmiddelen op mijn vlakke hand na om (tegen)druk te geven wanneer dat nodig is en dit werkt al jaren zo voor mij op een perfecte manier, heb zelf nog nooit een paard gehad/bespeeld die hier niet op reageerde.
Ze moeten het wel leren natuurlijk en daar is dan weer dat engele geduld voor nodig.
Het werkt misschien wat trager dan MET hulpmiddelen, maar ach.....
Ik heb geen haast, da's mee genomen dak dan wat langer met mijn(andermans) paard bezig kan zijn....heb dan alle tijd om er van te genieten en zeg eens eerlijk.....heb jij er wel eens NUT van gehad als je boos gaat worden op je paard omdat hij/zij het niet meteen doorhad wat je wilde? Ik ook niet.....met zachte hand maar soms wel harde stem!! kun je ook praten met je paard...

Overigens ....het waarschuwen van een paard naar een ander gaat eerst met houding en wat me hier opvalt is dat ik er nog geen tegen ben gekomen die het geluid van een paard er tussen heeft gezet , dus voordat het paard waarschuwend gaat bijten cq trappen.Of doet allen mijn paard dat.Zij geeft dus als waarschuwing naar de ruin als die loopt te klieren eerst een oren show, dan hoofd/nek (lang en laag) en als dat niet werkt , een hoog beetje piepend gilletje met het hoofd hoog vooruitgestrekt, als dat nog niet werkt komt pas de beet of trap.. maar tegen die tijd is hij optijd vertrokken (denkt dat hij het spelend bedoelt dat geklier......) maar das misschien wel weer iets voor op het forum, denk dat er weinig zijn die dit hele stuk gaan zitten lezen..

Goed dit was /ben ik dus (voor een heel klein deeltje hoor, doe nog veel meer met en voor dieren) ,
Hoop dat je nu wat wijzer geworden bent wie en wat ik ben ,
Ik ga nu toch ook slapen, moet toch nog wel een beetje slaaptijd hebben...
Groetjes Nick

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 4:52:


Indrukwekkend verhaal, Nick,(ik heb het met veel aandacht en helemaal gelezen) zo zie je maar hoe dingen in het leven kunnen lopen, en ik ben blij dat je dit met ons hebt willen delen. Het maakt een plaatje dat je van een persoon hebt een stukje completer. Tja , we besteden best wel wat tijd aan dit forum en zo leer je mensen een beetje kennen. Ik vind het heel fijn dat je zo met je paarden bezig bent en kunt zijn, het lijkt wel haast intuitief, heel mooi.... Pien