Eva Saegerman schreef op donderdag 29 juni 2006, 10:59:


Eva: chapeau !!!!
Groetjes, Pien

Huertecilla schreef:


Ik ben het helemaal met je eens, HC !
Het gaat er niet om het bit uit te laten en verder zo strak door te rijden als je gewend bent. Het gaat erom dat je gaat omdenken, dat je voorúít denkt, dat je los komt van die controledrang.

En zo gauw je gaat nadenken over dat bit eruit ben je begonnen aan je proces en aan dat stukje bewustwording.
Bitloos rijden en loslaten (letterlijk, ook jezelf losser laten zijn) horen bij elkaar, vind ik!
Niet voor niks kan ik er een hele workshop over volkletsen ....

Groet, Pien

@Sandratien.
Persoonlijk kan ik nul respect opbrengen voor iemand die willens wetens het paard tekort doet door gebrek aan zelfdiscipline.
Dat ik daar geen respect voor heb is jouw probleem echter niet. De enige die er mee zit is jouw paard en DAAR zou jij mee moeten zitten.
Maar ja, wat schreef HorsemanPro ook alweer? Liever argumenteren tot je er dood bij neervalt dan erkennen dat je door jouw toedoen jouw paard tekort doet.
Verder is dit off-topic, want het gaat over de valkuilen van bitloos.

@PIen.
Lach jij om het wijzen naar een ander? Lach je omdat iemand probeert naar MIJ te wijzen (ipv het spiegelbeeld te accepteren)? Of lach je juist om de leegheid en domheid van die non-vergelijking?

HC

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 11:49:


Met of zonder bit heeft daar niets mee te maken, je moet nooit met kilo's in je handen rijden.
Ik vind niet dat je kan stellen dat je altijd alles moet loslaten, net zomin als je altijd contact moet hebben.
Ik rij graag met helemaal doorhangende teugels, neckreining, en mee met je paard.

Maar soms, om een voorbeeld te noemen, ik durf nauwelijks het woord te noemen, wil je je paard 'rechtrichten'. Daar heb ik wat teugels bij nodig, al is het alleen maar, zoals ik gisteren schreef, om de aandacht van je paard te vragen. Opal heeft van de winter een heel erge hoefzweer gehad, en daar heeft ze aan over gehouden dat ze af en toe er op gewezen moet worden haar lichaam weer goed te gerbuiken, ze is een beetje om die voet heen gaan lopen.
Dus dan rijden we een stukje 'aan de teugel' als ze weer goed loopt, lekker los. Maar voorop staat dat de teugeldruk ver beneden de kilo ligt, moet eens meten hoeveel gram, maar is ook niet zo vreselijk gewichtig, eigenlijk, als het maar weinig is.

Ander voorbeeld is de rendraf, die kunnen we niet zonder teugels erbij, misschien komt dat nog wel eens, maar voorlopig kan ze dat alleen in evenwicht als ze de teugels voelt.

't Enige wat ik wil zeggen is dat het allemaal niet zo zwart/wit is.

Wel er mee eens, dat als je denkt meer controle te hebben door die teugels flink strak te houden, je jezelf voor de mal houdt.

Isabel

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 11:49:


Dat hangt er maar van af Pien.
IK kies ervoor te rijden zoals ik op mijn website onderbouw, maar ik realiseer me ook dat de modale ruiter zo niet zal gaan, rijden, niet zal KUNNEN gaan rijden. Die modale ruiter zal daarom beter WEL met een voor de stijl geschikte bitloze optoming rijden. Dat het bit er niet meer in zit is dan al heel wat. Daar ben Ik dan helemaal tevreden mee, want dat is voor de modale ruiterij volgens mij het maximaal haalbare.

Het is net als de manier van houden. Ik denk dat wat wij hier doen bijna optimaal is, dat jij en F&I ook HEEL ver komen, doch ik weet ook dat dit voor zeg 90% van de eigenaren in NL niet haalbaar is. Daarvoor is zo een AKTIV-stal (of hoe het ook heet) al HEEL wat.

Dat misschien wel 95% van de ruiters beter geen paard zou hebben is geen criterium. Ze hebben die wel. Naast het aangeven van wat het ideaal-model is, is het niet productief alleen daarnaar te streven.
Met betrekking tot bitloos rijden zie ik daar een groot potentieel probleem waar niemand en geen paard wat mee opschiet.

HC

Isabel van der Made schreef:


Ja, ik ben het met je eens hoor.
Wij rijden onze paarden lang en los, maar er zijn soms momenten waarop het beter is dat even niet te doen : Rechtrichten (jaja, doe ik hier ook), en sommige paarden rijden we wél aan de teugel, maar bij ons is dat alleen om iets te bereiken; geen doel, maar een middel en daarna gaat het weer los. Gaat dat hoofd omlaag, geeft ie, gaat hij op de achterhand, dan gaat de teugel los, dan heb ik bereikt wat ik wilde.

Als je Holly bijvoorbeeld maar wat laat lopen (lang) gaat ze met een enorme hertehals op de voorhand lopen en dat is niet wat ik wil, dus daar wordt aan gewerkt, zeker wel. Maar niet constant, alleen als 'vorm van' iets wat we op dat moment even willen bereiken. Een paard dat met zijn hoofd naar buiten loopt in de bocht of over de schouder wegvalt wordt wel degelijk aan de teugel gegymnasticeerd. Echt wel!

Bay loopt met 'r 26 jaren nu ronduit slecht, maar heeft een berg energie en wordt af en toe nog wat bereden, dat wil ze zelf hoor, die strompelt als we haar alleen maar lange teugel geven dus áls we haar rijden wordt er gewerkt aan soepel maken en rechtrichten en dat is zwaar maar ze loopt dan wel een stuk beter.

Maar wat je zegt : aals controlemiddel moet je wat meer uit de kast halen dan aan de teugel trekken, ik ben het dus helemaal met je eens.

Groet, Pien

Huertecilla schreef op donderdag 29 juni 2006, 12:04:

ik vond 'm ook wel grappig.... spiegeltje gewoon ff omgedraaid denk ik?
Tis ook nie altijd leuk om in die spiegel te kijken. En een beetje humor in de tent houd het leuk allemaal...

Spirithorses schreef op donderdag 29 juni 2006, 13:19:


Eenzer kunnen we het niet zijn.

Isabel.