Spirithorses schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:36:


Dát heb ik ook niet gezegd, Pien!


Voorstellen kan ik me veel...
als er echter gevraagd wordt hoe ermee om te gaan, en ik raad negeren en ontwijken, niet mee bemoeien, aan (jij houdt je klanten precies zo uit de buurt! ~ zeg je) trap ik blijkbaar op flink wat moedergevoelens... ofzo
Ik blijf erbij dat je dit soort dingen, en zeker wat sociale opvoeding aangaat, als het even kan beter door de paarden onderling kan laten oplossen.

Alleen al het concept dat er grenzen zijn aan acceptabel sociaal gedrag is iets dat nmm INTRASPECIFIEK MOET worden geleerd, simpelweg OMDAT JE ALS ANDERE SOORT DAT NIET KUNT *INITIËREN* (later wel uitbouwen, maar dat is toch echt iets heel anders).

Nogmaals en ten overvloede... we hadden het over een 7 weken oud prullie. Waarom gaat nou constant iedereen er allerlei andere leeftijden en van alles en nog wat bij halen.. pfff

Groeten, Egon
We cannot solve problems with the same thinking that created them. -
Einstein

Nee, weet ik, ik reageerde op wat Nick, Eddy en Sandratien schreven, eigenlijk niet eens met jouw verhaal in mijn gedachten


Nou eh.... niet op de mijne, maak je maar geen zorgen!

Ja, uit de buurt blijven dus, maar wat ik zei was dat het niet altijd zo eenvoudig ligt en dat veulies niet altijd makkelijk, lief en plooibaar zijn....

Túúrlijk zien we hier ook dat iedereen die Peyo ziet akuut 'last' krijgt van tuttelneigingen en hoppelepoppele friemelgevoelens, en bij Spiritje kon je niet genoeg friemelen toen hij zo klein was, bij Peyote echter lokt het voor mij ongewenst gedrag uit en je hebt gelijk dat je dan maar beter uit de buurt kunt blijven. De paarden onderling lossen zoiets vanzelf op, geheel met je eens!

Alleen wil ik zelf ook graag zonder blauwe plekken langs mijn snoezepoesje....

Wat er nu al een keer gebeurde was dat er een klant "met verstand van zaken" met de hand op het bokkende kontje van Peyo bleef duwen in de hoop haar door haar omlaag te drukken te stoppen met bokken en trappen. Dat heeft uiteraard precies het averechtse effect en ik vind ook dat er gewoon niemand aan haar moet komen - hoef ik het er straks niet weer uit te werken.


Ow ja, ens dus, maar zoals ik schreef zijn we bij Peyo nog niet zover. Voorlopig staan er een paar hebberige merries klaar om haar af te pakken van Bombita en die staan hoger in rangorde dus het stresseert Bombita, die altijd allerlaagste in rangorde was (is).
Nadeel voor hun dat ze zelf geen veulens hebben.Dat corrigeren komt vanzelf wel en tot die tijd moet je niet al teveel uitlokken bij zo'n kleintje.

Zitten we nu een beetje op één lijn?

Groet, Pien

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 17:11:


Als je dit bericht leest Sandratien dan lees je eigenlijk exact hetzelfde wat ik al schreef.....
Wegdraaien....duwtje....weer duwtje met stemgebruik erbij.....dat zijn al 3 waarschuwingen....en dan de 4de....ja...die tik....
Precies zoals moeders het in de wei ook zou doen....waarschuwen...nog eens waarschuwen....en nog eens waarschuwen...en dan ?

Ik schreef : Bij MENSEN echter is die tik , elleboog , of door sommige een echte knal.....een reactie/reflex....maar dan dus ook al meteen het begin!

Ik maakte daar een foutje zie ik nu....ik had moeten schrijven :
Bij de MEESTE mensen echter is die tik , elleboog , of door sommige een echte knal.....een reactie/reflex....maar dan dus ook al meteen het begin!
Ze waarschuwen niet voor die tijd omdat ze het helemaal niet aan zien komen.

Voorbeeld....indien een paard met de achterbeen naar achter wil trappen maakt het altijd dezelfde beweging met dat been.....en das een hele anderebeweging dan waneer het een stap voorwaarts wil maken....want dat begint niet met alleen een achterbeen !
Let daarop en je snapt wat je paard van plan is te gaan doen ?


Juist...door herhaling heeft ze geleerd....door het belippen zonder tik heeft ze geleerd dat dat geen fout gedrag is...er komt immers geen foei.
Maar ze heeft ook geleerd dat jij als mens OOK waarschuwingen geeft !
Niet het boos omkijken zoals moeders zou doen...of de oren in de nek leggen zoals moeders zou doen of hetzelfde geluidje wat moeders maakt als het haar verveelt....maar wel....het omdraaien, de duw , de duw samen met de foei....en uiteindelijk de tik.
De duw en / of de foei zal in de toekomst genoeg zijn...das fase 3 denk ik in Pa's methode.....maar het zal ook onthouden dat jou bewegingen en vooral ook jou stem OOK een betekenis kunnen hebben.


Oke....ik ben al stil....wat is nu mijn beloning ?
Zie je...ook hier waarschuw je eerst.
Je hebt laten merken dat je het met mijn uitspraken niet eens was....hebt je woordelijk verweerd omdat duwen wat lastig is via een plat schermpje....waarschuwt nu wat harder met de dreiging van pijn....en dat werkt !
Ik schrijf werkelijk niks anders hoor dan dat je hier zelf zegt te doen en ook doet.
Bij dit verhaaltje MET tik doel ik wel op oudere paarden die dit bijten om andere redenen doen dan een veulen van 7 weken.

Vergelijk het maar met een mensenkind.
We horen hier dat een paard het verstand van een peuter heeft.

Sommige baby's stoppen van alles in de mond, sommige doen dit nooit, net als onze veulentjes.....

Sommige kinderen bijten of slaan ook letterlijk van zich af....dat vinden ze leuk ?, om aandacht te krijgen (negative aandacht is ook aandacht ! ) ? of simpelweg uit woede omdat het de zin niet krijgt ?, zeg het maar...het ene kind doet het wel...het andere nooit , weer net als onze 7 weken jonge veulentjes.

Maar owjee....ook die baby kan wel eens bijten....ziet je arm of vinger aan voor moeders tiet.
Eens kijken of daar ook wat uitkomt als ik er aan knabbel.
Ze heeft ook mijn splitert van een tiet al eens getest....daar kwam natuurlijk niks uit....dan misschien wel als we wat harder knabbelen ?
Mijn dochtertje had al heel rap tandjes ! geloof me maar dat ik dat best wel voelde hoor :)
Ook wel eens een voetje met een rotgang in mijn gezicht geplant....mijn fout...moet je maar niet dolle met je dochter he ? het resultaat was wel een gebroken neus , ik heb nml. erg poreuse botjes.

Gaan we nu met die trappende of bijtende baby hetzelfde doen als dat sommige ouders met die peuters doen ?
Ja...ik bedoel dan idd. dat terug bijten of slaan zodat het kind schrikt ....en uiteindelijk ook zal leren door pijn dat wat hij/zij doet , niet mag ?
Zeker niet mijn manier van opvoeden hoor...maar er zijn vele ouders die dat wel zo doen.

IK vergelijk dat met de vraag hier....het ging om een veulen van 7 weken jong...in MIJN ogen een baby dus.....onderzoekend in alle opzichten...dus ook met die mond.

Nick

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 14:57:

Amai , strenge mama !!

Esther schreef op vrijdag 7 juli 2006, 15:06:


Lucifer

e m kraak schreef op vrijdag 7 juli 2006, 17:56:


Oeps, krijg over een week of twee een piepklein poesje erbij. Moet zindelijk gemaakt worden. Moet leren dat ze haar nagels niet in mijn nubbuckleren stoel mag zetten. Zes weken nog maar. In poezenbegrippen een baby. Ben heel benieuwd hoe ik dit moet gaan oplossen. Haar gang maar laten gaan?

Nick Altena schreef op vrijdag 7 juli 2006, 21:20:


Een veulen is op die leeftijd volgens mij wel geestelijk ouder dan een mensenbaby. Maar je bedoelt het lief. Ik kom dus maar niet je velletje omdraaien. Alhoewel ik even had gedacht dat je heel enthausiast, "oeh ja, lekker." zou roepen.
EN nu gaan we er echt over ophouden. Ik volg wat Bright en Eowyn betreft toch mijn gevoel en dat gaat tot nog toe prima.

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 22:47:


Terug gekeken naar de mensen baby's ...je wilt ook niet dat een peuterkind dat naar peuterschool gaat nog steeds in zijn/haar broek poept/plast....ga je dat ook oplossen met tikken zodra de eerste luier vol zit of als i dat tegen die tijd nog wel doet ?
Waarom een ander diersoort wel dan ?

Ik neem aan dat je toch wel creatief genoeg bent om andere oplossingen te verzinnen dan tikken of met de neus erdoor wrijven zoals sommige denken een huisdier zindelijk te moeten maken of op te moeten voeden.

Nick

Nick Altena schreef op vrijdag 7 juli 2006, 23:22:


He hoi iedereen

Mijn ervaring is dat plassen /poepen eten en slapen niet af te dwingen zijn, niet anders dan door het kind tegen zijn eigen ongemak aan te laten lopen en je er verder niet druk om maken, wat bijten betreft is het wel een ander verhaal, niet ieder kind heeft in de gaten dat bijten best pijn doet, als er na een paar waarschuwingen op de vriendelijke weg, niet gereageerd is en er bloed tevoorschijn komt bij het slachtoffer.... wel de ontvanger bepaald immers... gewoon terugbijten, niet boos/agressief maar wel dusdanig dat het olijke gezichtje betrekt (gaat best zonder bloed hoor). Eigenlijk ook tegen eigen ongemak aan laten lopen dus.

Dit soort discussies heb je ook bij opvoedkundige tik of niet, daar kom je niet uit op dit moment, wel later hoor als de diverse kids opgroeien, zo is de tendens op dit moment weer dat grenzen geven aan kinderen geen vies woord meer is terwijl dat in de jaren 70? eigenlijk bijna mishandeling was om een grens te stellen.

Ik denk altijd maar zo vind ik dit gedrag ook nog leuk als mijn kind/paard volwassen is? zo nee consequent verbieden, zo ja lekker van genieten. En de methode waarop is voor een ieder verschillend zolang je maar niet uit onmacht/boosheid handeld hou je de kop er wel bij.
Ina

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 22:47:


is dat poesje dan 6 weken alsie komt? of issie dat nu. 6 weken is echt nog piepklein
wij hebben op het moment ook kittens ( wil iemand er nog?? ze hebben nog niet allemaal een baasje ) maar we proberen ze altijd tot minsten 8 weken te houden, en het beste is 12 weken. dit merk je ook . we hebben al jaren in de zomers nestjes, en ze leren gewoon heel veel van moeders. poesjes die eerder weggaan, die zijn altijd stuk minder opgevoed.
ik zou ze niet dr gang laten gaan, want dan creeert ze dr eigen kattenbak wel (bv jou bed, of bank, of plekje waar je nooit komt en zodra je er komt er een gát in je vloer zit van de pies)
het nageltjes in houden, leren wij alle poesjes al aan. als ze op schoot springen, en ze houden nagels uit, pakken we de pootjes beet en zeggen " uh nageltjes in"
later hoef je maar "uh nageltjes in" te zeggene n snappen het wel. ze vinden het altijd al raar als je dr pootje vastpakt. zodra ik me nagels uit zet, pak jij me poot, wat ís dat voor raars. niet meer doen.
kattenpraat op een paardenforum sjongejongejonge
spijjtt...

Spirithorses schreef op vrijdag 7 juli 2006, 16:56:

sandratien schreef op vrijdag 7 juli 2006, 17:11:

OOOOOW een nickvelletje omdraaien dat gaat een knal geven

Nick Altena schreef :


Ik ben het volledig met je eens dat je geen tikken moet geven, maar 'alleen maar' negeren helpt ook niet alijd, Nick, getuige mijn hengstenverhaal eerder vandaag.

Ik kreeg vandaag zomaar 2 mooie voorbeelden cadeau:
De eerste was van Mazir, die even liep te klooien aan het touw terwijl ik er op mijn sandalen naast liep (nooit doen - weet ik, maar ik wil nu wel eens bruine voeten bij mijn bruine armen en ik had bovendien vrij, liep in in mijn huistenue) dus ik durfde niet zoveel.
Mazir heeft de neiging wat te slingeren en je zodoende opzij te duwen tijdens het lopen en dat wilde ik niet dus duwde ik hem terug naar rechts waarna hij even een hap in mij wilde nemen. Je weet het; zijn oude gewoonte, zo heéél af en toe moet ie nog even lopen klooien, stelt weinig voor, maar wel als je op je sandalen loopt. Want dan voel je je toch wat kwetsbaarder met die open voeten.

Er was even niks te negeren (zou ik niks gedaan hebben dan trapte hij of op mijn tenen of ik lag in de heg) en op mijn zwiep ging hij keurig naar rechts waarna hij zijn hoofd omlaag deed en ik "bien" kon zeggen (het franse woord voor Yes, dat heeft hij zo geleerd).
Niks aan de hand, gewoon verder gelopen, even dikke vrienden, het was gelijk weer over en hij heeft het niet herhaald. Klaar. En ik zie dat het voor Mazir heel goed is dat ik hem duidelijkheid geef!

Even later liep ik met Spirit achter de rest van de groep aan. Ik doe dat elke dag even (ook voorop, moet ie ook leren) als we de paarden van - en naar de wei brengen. Vandaag had hij het in zijn hoofd dat hij in Winner wilde gaan lopen bijten en toen ik hem corrigeerde werd ie wat baldadig en wilde hij wat gaan springen aan mijn touwtje. Maakt op mij geen indruk (ik had mijn laarzen toch maar even aan gedaan) en op mijn ellebooggewapper húp, stil....
waarna ik hem beloon zodra hij stil staat .
Nick, daar is niks bij te negeren hoor.

Ik denk dat het de beloning is die veel mensen lijken te vergeten !
Groet, Pien

ps Nick, en tóch zou ik van jou graag weten hoe jij dit zou oplossen, net als mijn vraag met de steigerende hengst waar Eddy het over had en een zijn-moeder-dekkende hengst....

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 8 juli 2006, 0:24:


wat schreef ik?