Nick Altena schreef op vrijdag 22 september 2006, 11:29:


Ik ben bezig een tinkerbelg te beleren door middel van klikkeren!
(was met een c geloof ik)

Wil schreef op vrijdag 22 september 2006, 12:07:


Maar jij bent bij Piet geweest. Doe k het een beetje goed met de tinkerbelg? Ik kan niet met snoep belonen, maar dit kan toch ook?

Nick Altena schreef op vrijdag 22 september 2006, 12:21:


Oeps, foutje. Zie je, je moet nooit zomaar met clickeren gaan beginnen, eerst een goed boek erover leren. Voor je het weet beloon je het verkeerde en leer je juist ongewenst gedrag aan! O jee, gauw mee stoppen maar.

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 21 september 2006, 23:19:


Je kunt b,v, ook gewoon op marktplaats kijken voor een 2e hands pakket Parelli,Emiel Voest of Hemphling.

groeten Feyona

Anghet gareel te houden

Oei, dit klinkt als een bang, boos verdrietig dier. Dit soort paarden blijven circuleren in het verkoopcircuit, en daar worden ze niet beter van.
Ik zou het volgende zeggen: vergeet alles wat je ooit geleerd hebt. Haal een stapel boeken en lees je suf over natural horsemanship, Hempling (niet z'n film, maar z'n boek natuurlijk paardrijden is toch wel duidelijk, maar hoe hij paarden ziet is wel heel mooi) Voest, Parelli, tteam en ttouch van Linda Tellington Jones, clickertraining enz. (de namen die je hier ook vind)
Vervolgens zoek je een instructeur die absoluut zonder dwang werkt, maar wel volgens paardentaal. Omdat je al die boeken gelezen hebt, weet je nu ook waar die instructeur het over heeft.
Als je de wei in loopt, kijk je of ze je opmerkt. Dan blijf je staan. Gaat ze verder met grazen of iets anders doen, loop je weer haar kant op. Kijkt ze naar je, sta je stil. Misschien wil ze eigenlijk wel naar je toe komen, nu krijgt ze eindelijk de kans. Vaak lukt het ook niet, maar dan geef je haar wel de kans en daar gaat het om. Natuurlijk heb je iets lekkers bij je. Je moet wel de moeite waard zijn. Als je bij haar bent raak je haar overal aan, laat de appel zien, doe het halster om en krijgt ze de appel. Borsel haar, kroel haar, neem haar niet mee. Als het genoeg is, halster af, dank je wel paard, tot morgen. Wees blij met niets.
Het gaat erom dat je aan haar laat zien dat je de moeite waard bent, dat je onder alle omstandigheden rustig bent. Zoek voorlopig even geen moeilijk situaties op, die bewaar je voor als de instructeur komt.
Longeren om de eerste 'energie' kwijt te raken is typisch iets vanuit de tradie wereld, stalmoed heet dat. Maar een angstig, vluchtend dier is niet moe te krijgen, hoor, maar dat had je dus al ontdekt. Je bent alleen maar een spierbundel tegen je aan het creeren.
Moeilijk, je eerste paard. Maar je zult veel van haar leren, en als het lukt krijg je een groot geschenk. Deze kans had je nooit gekregen als alles volgens plan was gegaan, en je was nooit op het idee gekomen om het anders te gaan doen.

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Hoi Angelique,
Je hebt inmiddels (door wat off-topic dingen heen) veel tips gehad.
Kijk wat bij jou zou passen om te leren over je paard.

Maar vergeet 1 ding niet: laat je paardje eens goed nakijken lichamelijk, zodat je eerst zeker weet dat deze reacties niet uit pijn voortkomen.
Dus tanden na laten kijken (dik bit hoeft niet prettig te zijn, zeker niet bij een paardje met kleine mond), lijf en met name rug na laten kijken, zadel laten checken.

Als alles goed is qua lijf kan je aan het koppie gaan werken. Daar zijn verschillende methodes voor zoals je hebt gelezen inmiddels.
Succes

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Ik kan met je meevoelen. Dit is een enorme geworstel (met jezelf). Ik heb het idee dat je frustratie vooral komt door de norm die anderen jou opleggen. Ik zou zeggen stel je een doel voor ogen, accepteer dat het paard is zo als ie is (ach ja en wat anderen daarvan vinden...) en ga met kleine stapjes aan de slag. Mijn ervaring is dat het commentaar van anderen meer het plezier in het rijden kan verzieken dan het paard zelf. Het is jouw paard en als je haar positief bekijkt, de lat niet zo hoog legt (op de hoogte die anderen willen) en vanaf nu in haar wilt investeren, krijg je er iets onbetaalbaars voor terug.
Hoewel ik lang rijd, ben ik niet het typ waar paarden zich zonder slag of stoot aan over geven. Tranen van frustratie en teleurstelling zijn mij dan ook niet onbekend. Termen die anderen gebruiken in de vorm van 'winnen' en 'aanpakken' zijn aan mij niet besteed, bij mij werkt vooral investeren en vertrouwen (en afentoe word ik uitgedaagt
Kop op, en bekommer je om de paardeziel. Ze is niet happy, maar echt niet om jou te pesten. Lekker wandelen/spelen (als niemand kijkt?) en wie weet wordt het je beste vriendin!
groetjes

Anita schreef op zaterdag 23 september 2006, 10:42:


Hoi allemaal,

Wat een reactie`s, dank jullie wel.
Gisteren had ik weer priveles, de instructeur was zeer enthousiast, hij had haar nog niet zo zien lopen. Het leek wel een echt paard. Ik zelf was minder blij, ik realiseerde mij nog niet dat we op de goede weg zijn.

Ik ben mij er zeer van bewust dat ,als het paard het niet goed doet, doet de ruiter het verkeerd.
Tijdens de les werden er paarden buiten gezet, Jamal weer gillen, en ik (bijna) in paniek. Onlangs was er ook zo iets en toen galoppeerde ze met mij erop de buitenbak uit. Gelukkig was de instructeur er nu bij, en hij roepen wat ik moest doen. Ik moet mijn hoofd koel houden!!!! Dat weten jullie natuurlijk al, ik ook, maar tussen weten en doen zit nog wel iets.
Ik geef verkeerde signalen door, bij mij paniek, logisch bij het paard ook paniek.

Ik probeer mij niets aan te trekken van de kritiek de we krijgen op stal, zijn bijna allemaal wedstrijdruiters. De keren dat we het advies kregen om een echt paard aan te schaffen kan ik niet meer tellen. Maar wij houden van Mallie en het komt wel goed, ooit. Trouwens, ze heeft een bloedlijn waar menigeen jaloers op is, paps is El Carona. En ze heeft een fantastiche gangen.

Ik breng haar in de loop van de ochtend naar de wei en haal haar in de middag weer op, ze wilt niet te lang buiten zijn. Terwijl bij haar vorige eigenaar ze alleen de nacht binnen was.

Wij doen ook vrijwerken met haar en dat gaat fantastisch, we hebben zo`n cursus gedaan van Emiel Voest. Alleen de laatste tijd longeren we haar omdat ze links vast zit. Constant vragen of ze wilt inbuigen. We trekken haar niet om hoor!! Wij zijn paardvriendelijk en de instructeur ook! Wij doen ongeveer 60% rechts en 40% links. Bij de linkergalop gaat ze meestal de mist in, snap ik als je pijn? heb. Is ook niet erg, doen we andere oefeningen om links wat losser te krjgen.

Ze komt ook altijd graag naar mij toe, betekend weer lekker naar binnen, paar worteltjes daarnaast. Daar ligt het probleem niet. Maar ze heeft zo`n haast, ook bij mijn man doet ze dat. Die loopt soms in draf ernaast omdat ze zo graag naar binnen wilt. Bij mij rent ze weg, ze rukt zich los en gaan. We geven haar de wortelen onregelmatig, dan weer in de stal maar ook in het land. Bij de vorige eigenaar werd ze constant gelijmd met pepermunt, en ze werd ook vast gezet met zadelen. Ze was behoorlijk verwend en dik. Ondertussen is ze lekker afgevallen, we kunnen als het zonnetje goed schijnt een vorm van ribben zien.

Volgens de instructeur, Guus, doet ze dat omdat ik haar te 'vast' hou. Ik zie dat niet, ik probeer zo losjes als ik kan te doen. Maar ja, het blijft proberen.

Ik ben van mening dat mijn/ons liefste paardje ooit wel went aan onze manier van doen, we doen ons best. Ze is niet vals of link, maar wel verwend.

Ik ga me omkleden, Jamal van het land halen en even een half uurtje rijden.
Als het net zo gaat als gisteren zal ik tevreden moeten zijn. Alleen zou ik het normale contact graag gewoon zien. Lekker poetsen en tutten, maar daar is het het paard niet voor. Helaas pindakaas, wie weet wat de toekomst brengt, misschien gaat ze het lekker en leuk vinden.

Dank jullie wel voor de reacties, groetjes Angelique

Het verbaast me eigenlijk dat ik de eerste ben die erover begint (heeft de rest al opgegeven?) maar heb je er wel eens over gedacht om haar wel 24/7 buiten te zetten? De meeste paarden van de mensen hier staan altijd buiten en in groepsverband. Ik neem aan dat als je Jamal op de wei zet, dat ze daar alleen staat? Als dat zo is, dan denk ik dat ze heel erg graag naar binnen wilt omdat ze weet dat daar de andere paarden zijn. Misschien staat ze daarom ook zo te roepen als de anderen weggaan, ze vind het helemaal niet leuk om alleen te zijn.
Dus misschien is buiten in een groep wel iets voor haar. En dan kun je het weg zijn van de andere paarden rustig opbouwen totdat ze doorheeft dat ze toch wel terug mag en de rest echt niet verdwenen is.

Ze klinkt uit jouw verhalen als een erg opgefokt onbegrepen paardje. Natuurlijk zeggen verhalen op papier niet alles, maar toch. En een zwetend paard na eventjes longeren en rijden, dat is voor mij een enorm gestressed paard. En dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Ik zou als ik jou was eens even niet meer rijden en misschien gewoon een tijdje bij haar zijn om te bedenken wat je precies met haar wilt bereiken. KIJK eens een tijdje naar je paard, als je echt kijkt zal ze je zoveel kunnen vertellen. Ik durf te wedden dat er best een weg is waarop dit een relaxed knuffelpaardje wordt.

Geertje schreef op zaterdag 23 september 2006, 20:11:


Niet de eerste Geertje

De meeste
Dat was net wat ik haar heb gezegd

Ik zou als ik jou was eens even niet meer rijden en misschien

Als je mijn mail leest staat net hetzelfde erin

Heb totnutoe niet meer gereageerd omdat de lachkrampen mij hadden gevloerd . De commentaren uit "the ladies fight" waren niet van de lucht maar een Belg heeft een dikke huid dus "no problem . Toch raar dat nu eens een vrouw van rond de twintig blijkt dezelfde ideen te hebben ? Is Geertje dan ook een eigenwijs nest of bestaat de kans dat zij het toch bij het rechte eind heeft ?

Ik sluit me helemaal bij het weideverhaal aan.
Ik vind dat rijles in het begin storend kan zijn, omdat je luistert naar de instructies en niet naar je paard. Qua rijles kan ik je aanraden om een paar keer op een ander ervaren paard te lessen of laat een rustig iemand(geen wedstrijdruiter naar mijn mening) eens op jouw paard lessen en vertellen wat hij/zij voelt bij jouw paard. Het helpt om je eigen paard van een afstand in de les te zien qua lichaamstaal. Als je het geduld kan opbrengen om de eerste vooruitgang in het kunnen borstelen te zien of 2 hoeven krabben, zonder dat je tenen blauw zijn, win je veel meer dan een links/rechts even soepel paard.

Wat is een mooie afkomst waard als je geen leuke relatie hebt met het dier? Mijn paard heeft ook van die mooie gangen, maar als je er niet lekker opzit, is het waardeloos. Waar gaat het om, om hoe het eruit ziet, of om hoe het voelt?


Blijf dit doen en werk aan ontspanning, dit is niet eindeloos freestylen en join uppen

Alleen de laatste


graag naar binnen?

>Daar ligt het probleem niet. Maar ze heeft zo`n haast, ook bij mijn man doet ze dat.

Dit is niet normaal wandelen


wandel jij dan niet met doorhangend touw?


Verwend? Denk aan omgang met kinderen. Als kinderen verwend gedrag vertonen, voelen ze zich doorgaans onbegrepen en krijgen ze niet de begeleiding waar ze op kunnen leunen, zo ontstaat wederzijds disrespect.


Moet je tevreden zijn als een ander dat zegt? Voel je je veilig op haar rug?Gaat het ontspannen met een laag koppie?


Ik heb zelf geleerd, als je nog niet op een normale manier met je paard aan de hand kunt wandelen, zelfs niet op bekend terrein, hoef je er echt niet op te klimmen.
Het lijkt er eerlijk gezegd op dat jij je echt helemaal niet hebt ingelezen op deze site, voordat je deze vraag stelde. Dit paard is totaal niet op jou gericht, meer gericht op andere paarden, die geven haar kennelijk meer vertrouwen. Nu schrijf je ook nog dat je gewoon op dezelfde manier doorgaat, en vooral bezig bent met technisch rijden. Als jou paard aan een kant vastzit, haal er dan een fysio bij. Ze heeft al 4 maanden met een strakke rug rondgesjeesd, ze wil niet nageven. Zijn dat geen signalen? Ze wilde je ook niet op laten stijgen, allemaal signalen, laat haar rug nakijken!
Luister naar je paard, en je paard zal naar jou luisteren.
En lees je even in, Frans en Ilona hebben dit ook allemaal meegemaakt, lees onder het kopje 'hoe het begon'.

Niet goed gelezen he, maar met al die namen door elkaar werd het zo lastig . En dat eigenwijze nest heb ik wel vaker gehoord, dus misschien zit daar ook wel wat in, hoewel ik dat rechte eind ook wel oke vind hoor :)!

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Ik ben zelf een enthousiast Parelli-leerling. In deze opleiding van Parelli leer je hoe je een paard op een uiterst paardvriendelijke manier e.e.a. kunt leren. Juist als je er "groen" aan begint is het soms makkelijker dan wanneer je vastgeroeste gewoontes nog moet afleren ! Je leert dus een paard beleren. Het gaat heel spelenderwijs en ik weet zeker dat je tijdens het eerste grondwerk al meer partners gaat worden. Je moet wel zeker weten dat je er veel tijd in wil gaan steken want het vergt veel geduld en kleine stapjes en het cursusmateriaal is niet goedkoop. In het begin veel grondwerk en er nog niet op alvorens het paard respect voor je heeft!!
Ik was al 30 jaar met paarden bezig maar deze methode is werkelijk super.
De paarden snappen het direct en vinden het leuk. Het is goed voor hun zelfvertrouwen en het is spelenderwijs samen groeien. Juist goed voor je dat je nu een ouder paard hebt dat je nog eens kunt verassen op een andere manier zoals niemand dat ooit met haar gedaan heeft.
Het is zo anders dat ze er heel puur tegenover zal staan. Ik hoop dat je er nog een beetje toekomst in ziet want ik kan je wel zeggen: ee moeilijkste situaties leren je het meest !!!

Je gaat in de "Partnershipcursus" van Parelli met een touwhalster rijden.
Tegen de tijd dat jullie relatie respectvol is zal het paard er heel fijntjes op reageren.
r. Ze zoekt het maar uit. Maar ach, als we dan later naar

Ahh gelukkig, toch een beetje liefde..

Als jij aan het opstijgen bent? Enig idee wat er in het arme paard omgaat?
Hoe weinig aandacht er is besteed aan haar sociale leven of aan haar opleiding?


Zeg gewoon sorry, sorry, we moeten nog veel leren...
Daar zijn we allemaal geweest hoor.. en dat komt altijd weer voor ook als je denkt dat je verder gevorderd bent.. ahum..
En als er nuffen rondrijden (dressuurmutsen; je herkent ze aan de neusgaten waar je zo in kunt kijken :)) dan snuif je gewoon ook even, net als je paard.


In de Parelli-cursus wordt niet gelongeerd maar leert het paard het hoofd koel houden. Daar zijn zulke simpele manieren voor dat en het werkt!
En als je Parelli niet ziet zitten wil ik toch graag zeggen.
Probeer geduld te hebben. 4 Maanden is ZO KORT !!
Ga hem eerst eens leren om netjes aan het touwtje te lopen.
Ga er niet op voordat je ernaast een braaf paard hebt.
Ga hem eens rustig longeren. Alleen maar stappen bijvoorbeeld.
Neem de tijd. Elk paard wil graag luisteren maar soms zijn ze zo in de war dat ze ons mensen niet meer snappen. En het paard kan er echt niets aan doen. Het is geen rotstreek die ze jou leveren. Knoop dat in je oren dan kun je vast wel meer geduld opbrengen.

Mijn paard had 1 jaar (!!!) nodig voordat hij zich in zijn nieuwe omgeving ging ontspannen. Hij is nu 3,5 jaar en we doen alleen nog maar Parelli grondwerk. Hij vindt het geweldig leuk en het is pure ontspanning voor hem.

P.s.... je paard is toch geen draver ?

Ik wens je heel veel geduld en plezier met je paard,
Natuurlijk ik

Angelique de Groot- Ouwehand schreef op donderdag 21 september 2006, 14:33:


Die foto van dat paard bij jou berichtje, is dat het paard waarover je schrijft?
Ik ben altijd erg geinteresseerd in paardenhoofden want ze zeggen volgens oude kennis van de bedoeinen veel over het karakter. Het staat allemaal in een heel mooi boek vanLinda Tellington-Jones. Maarruh.. als ik even mag?

Jou paard heeft prachtige lange oren met de puntjes naar elkaar toe.
Ook de neusgaten zijn verfijnd met mooie krullen bovenin.
-Beide kenmerken staan voor intelligentie !

Het paard heeft op de foto een heel rustig oog en en rechte onderlip.
-Dat zijn kenmerken voor betrouwbaarheid.

Sommige gezichtsuitdrukkingen kunnen veranderen zoals de lippen, de oogopslag, de kin.. maar de vorm van de oren en de vorm van de neusgaten zijn altijd hetzelfde. Als we het over dit intelligente paard hebben, kun je nog heel veel van haar leren. Als je begint met accepteren dat je een heel wijs paard hebt zullen je ogen opengaan en zul je zien dat ze heel erg haar best wil doen zodra alle verwarring over is.

Als de problemen van rennen en harde mond na al je geduldige oefeningen blijven, kun je ervan uitgaan dat het gedrag een uiting van pijn is. Veel paarden hebben wervelproblemen in de nek omdat ze als jong paard bijvoorbeeld heel erg hebben gehangen aan het halster. Oudere paarden kunnen ook last hebben van "kissing spines". .. dat zijn elkaar rakende wervels. Vooral op de volte heeft ze dan pijn. Rennen kan een uiting zijn van pijn. Bij twijfel.. laat een goede fysiotherapeut komen voor een diagnose.

Nou dit was het dan weer, veel succes. Woon je toevallig in Brabant?> Natuurlijk ik