Michiel schreef op donderdag 21 september 2006, 23:12:


Hé Michiel,
Wat maakt voor jouzelf het verschil tussen je hond en je paard?
Voel je je zelf anders daar bij?

Het zou kunnen zijn dat je bij je hond (die je al zo lang kent) rustiger bent, meer jezelf, waardoor de hond jou meer vertrouwt...?

Want dat wordt vaak vergeten, de invloed die je zelf op je paard (of hond) hebt door je persoonlijke uitstraling.
Groet,
Coralie

Coralie van W schreef op vrijdag 22 september 2006, 20:43:


Als dat zo zou zijn, dan speelt dat zeker een rol Coralie

Bij mij speelt dit dacht ik niet, ben erg kalm bij beide. En Blos wil nog wel eens de straat op vliegen als daar een stuk boterham ligt of leuke kleine hondjes aan de overkant. Die moet ik dus scherp begrenzen voor haar eigen veiligheid. En als ik oplettend ben lukt dat wel, ik geef haar het maximum aan vrijheid en daardoor wordt er wel eens een grens overschreden als ik niet oplet.

Wat lastig is bij paarden is dat ze gauw bang zijn, en van alles niet durven en daardoor liever weer naar huis gaan. Bij een hond ondenkbaar die doe je geen groter plezier dan samen op pad gaan en pas kort bij huis gaan ze treuzelen om de tocht nog wat te rekken.

Een paard dat onzeker is, zal vanuit zichzelf dat als leerpunt hebben. De oplossing waar hij voor kiest is veilig thuis te blijven in de kudde. Als Jur met mij mee gaat vervang ik dus die kudde. Samen met Tessel mijn dochter lukt dat prima, ga ik alleen dan komt dat leren op een heel ander nivo te liggen plotseling.

Jur gaat langzamer lopen bij onzekerheid, dat is weer anders dan paarden die dan juist harder gaan rennen. Ik ben er na uitproberen wel achter dat ik geen pressie tegen onzekerheid kan gebruiken bij Jur, zelfs geen lichte pressie. Alleen het vragen om iets meer durf, vergroot al zijn onzekerheid. Dus stap ik af en loop verder en dat houd zijn onzekerheid op z'n laagst.

Met Tessel op de fiets er voor is hij moedig, zoals je op mijn website goed kunt zien. Als ik alleen ga rijden dan wordt hij erg onzeker. Voorlopig doe ik nu steeds de zelfde korte route, heen loop ik zodra hij stopt en niet verder wil. En dan ook direct afstappen niet verder vragen, dat werkt het best om de onzekerheid laag te houden. En de terug weg durft hij wel. Ik sta eigenlijk stom verbaast dat hij zo doet, hoe is het mogelijk, zoveel lef samen en vanaf de grond en zo bang als hij zelf eens voorop moet. En dat ben ik nog een heel vriendelijke rijder voor hem, maar goed, kalm verder en dan zal het steeds beter gaan.

Michiel

Michiel schreef op zaterdag 23 september 2006, 11:54:


Voor welk voorwerp stopt hij dan? Of wat voor situatie? Waarom stop hij?


Waarom blijf je er niet opzitten en hem de situatie laat onderzoeken, bekijken? Geef hem de tijd, pressie is niet nodig, maar hij moet wel die kant op waarheen jij wilt, dus het enige dat jij hoeft te doen is hem in die richting houden. niet omdraaien of zo. Eens zal hij het besluit nemen daar langs te gaan.


Is niet de zelfde situatie!


Logisch, als je een ander de kastanjes uit het vuur laat halen


Ja, loopt ie de kans zelf zijn hoefjes te verbranden


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zaterdag 23 september 2006, 22:02:


Hij stopt omdat hij voor zijn gevoel te ver van huis af is, maw onzekerheid remt hem. En dan is hij inderdaad gewend (nog) dat er dan iemand anders voorop gaat.

Er op blijven zitten en zijn hoofd de goede kant op houden, dat heb ik zo vaak gedaan dat ik nu wel weet dat hij daardoor geen greintje meer lef krijgt. Dit is anders dan langs een eng voorwerp heen gaan, daar is afwachten en je paard de keuze laten maken meestal effectief.
Dus vandaar dat ik nu kies voor vlot afstappen en ervaring opdoen op terugwegen. En dan merk ik aan hem dat op de terugweg zijn nog spannend genoeg is. Ik heb het volste vertrouwen dat hij zijn uiterste best doet, onzekerheid verlamt echter razend snel. Op deze manier kan ik hem toch wel helpen. En als Tessel erbij is laten we hem ook voorop lopen, als het even kan.

Vandaag liep Jur heerlijk, de optelsom van verschillende dingen, denk ik.
Tessel was er bij en dat was bijna 2 weken geleden, hij heeft zijn ET behandeling gehad woensdag, we hadden spelt mee, zijn haargroei is nu tot rust eventjes, zijn hoeven zijn weer sterker geworden ... kortom hij had er zin aan, Knoertharde galop langer dan ooit, in draf slalommen rond dikke bomen en door een meertje gestapt.

Michiel

Nils Vellinga schreef op zaterdag 23 september 2006, 22:02:


Hij stopt omdat hij voor zijn gevoel te ver van huis af is, maw onzekerheid remt hem. En dan is hij inderdaad gewend (nog) dat er dan iemand anders voorop gaat.

Er op blijven zitten en zijn hoofd de goede kant op houden, dat heb ik zo vaak gedaan dat ik nu wel weet dat hij daardoor geen greintje meer lef krijgt. Dit is anders dan langs een eng voorwerp heen gaan, daar is afwachten en je paard de keuze laten maken meestal effectief.
Dus vandaar dat ik nu kies voor vlot afstappen en ervaring opdoen op terugwegen. En dan merk ik aan hem dat op de terugweg zijn nog spannend genoeg is. Ik heb het volste vertrouwen dat hij zijn uiterste best doet, onzekerheid verlamt echter razend snel. Op deze manier kan ik hem toch wel helpen. En als Tessel erbij is laten we hem ook voorop lopen, als het even kan.

Vandaag liep Jur heerlijk, de optelsom van verschillende dingen, denk ik.
Tessel was er bij en dat was bijna 2 weken geleden, hij heeft zijn ET behandeling gehad woensdag, we hadden spelt mee, zijn haargroei is nu tot rust eventjes, zijn hoeven zijn weer sterker geworden ... kortom hij had er zin aan, Knoertharde galop langer dan ooit, in draf slalommen rond dikke bomen en door een meertje gestapt.

Michiel