Hoi Marijke,
Ik heb zelf sinds kort ook angst met het rijden ... Ik heb altijd op een
merrie gereden van 23 en daar kon ik heerlijke bosritjes mee maken, later
nog op 12 jarige (pittige) IJslander merrie gereden maar dat was iets te
hoog voor mij gegrepen. Ook nog een half jaartje op een IJslander ruin van 7
gereden en dat ging allemaal goed ...
Een tijdje niet gereden en toen weer les genomen bij een IJslanderstal, daar
kreeg ik meestal een paard wat bij mij paste, een wat rustiger paard dus.
Mijn merrie is nog hartstikke jong en sinds ik haar rij is de angst gekomen
...
Toen ze in Aalten stond om ingereden te worden heb ik een paar keer op haar
gereden, buitenritjes en dat ging allemaal hartstikke goed ik heb me daar
ook geen een keer angstig gevoeld.
Totdat ik haar mee kreeg naar huis en ik toch best zenuwachtig was voor het
eerste (buiten)ritje, het heeft al een half uur geduurd voordat we eindelijk
het erf af waren. Flenna ging duidelijk met mij aan de haal
uiteindelijk
is het toch gelukt en ben ik met een halstertouw aan het andere paard naar
buiten gegaan ... Het ging allemaal best goed en zolang ik maar bleef
kletsen verdween mijn angst ook wel totdat het andere paard ergens van
schrok en ervandoor ging met als resultaat dat Flenna er achteraan ging
Daarna toch weer opgestapt met trillende benen (oops), de andere merrie
schrok weer maar dit keer gingen we in galop ! Voor het eerst gegaloppeerd
met Flenna en ik was echt doodsbang, ik heb ook vreselijk zitten gillen
(stomste wat je kan doen). Uiteindelijk heb ik mezelf weer bij elkaar
geraapt en ben ik rustiger geworden en heb haar terug kunnen nemen. Ik ben
toen afgestapt en heb de rest van de rit gelopen naast Flenna ...
De volgende keer rijden probeerde ik iedere keer uit te stellen omdat ik
bang was dat er weer iets ging gebeuren. Hartstikke fout natuurlijk en
degene die met mij ging rijden is absoluut nergens bang voor en ik werd
alleen maar banger ...
Het ritje ging op zich best goed en toen we omdraaiden om weer terug naar
stal te gaan kwamen een rijtje boompjes tegen, mijn vriendin zei dat ik wel
eens kon proberen om om de boompjes te gaan slalommen en ze ging mij
uitleggen hoe ik dat moest gaan doen. Ineens begint Flenna te bokken, ik kom
achter het zadel terecht en ben er dus van achteren afgebokt
Flenna
rende weg om een stukje verder van het gras te gaan eten, ik weer
geschrokken van alles en een behoorlijke deuk in mijn zelfvertrouwen. Was
ook nog nooit van een paard afgevallen en nu dan ook nog van mijn eigen
paard ... Mijn vriendin heeft Flenna verder gereden terug naar stal en ik
zag af en toe in mijn ooghoek dat ze daar behoorlijk moeite mee had ... Ik
heb naast haar paard gelopen terug naar stal, haar merrie is veel te pittig
voor mij ...
Later heb ik er nog wel even opgezeten en heeft mijn vriendin er naast
gelopen maar heb ik verder niet meer op haar gereden ...
Toen ze in Harmelen stond heb ik nog wel 2 of 3x op haar gezeten maar de 1e
les ging redelijk, totdat ze weer begon te bokken. De 2e les zat ik net in
het zadel en toen begon ze te bokken en te gillen en de 3e keer hadden we
haar gelongeerd en was er weer niets aan de hand.
Erg moeilijk om dan weer alle moed bij elkaar te rapen om er weer op te
stappen ... Een heleboel mensen hebben al aan mij gevraagd wanneer ik nou
weer eens ga rijden maar voorlopig ga ik me er maar niet aan wagen ...
In ieder geval hoop ik door Natural Horsemanship een duidelijke
verstandhouding met Flenna te krijgen, ze kan behoorlijk eigenwijs zijn en
dat is soms best lastig ...
Groetjes Marsha
P.S. Er is een cursus die je kan volgen "Omgaan met Angst" die wordt bij
Mussarindil gegeven in Drenthe, waarschijnlijk ga ik die cursus volgen. Het
lijkt mij in ieder geval erg fijn om te leren hoe je weer rustig kan worden
als je paard iets geks uithaalt ...
Warboel
