Peter Donck schreef op vrijdag 10 november 2006, 8:16:


Vertaling voor Hollanders:
vanachter de kust wel!
Het is halvervege Belgisch Vlaanderen

Grijns, lekker verklapt :)

Piet schreef op vrijdag 10 november 2006, 16:33:


Afgelopen woensdag mocht ik een kijkje nemen in natuurgebied "De stille kern", waar De Zonnehoeve (Flevopolder) haar paarden laat opgroeien en leven. De Zonnehoeve fokt paarden, gebaseerd op Connemara's en kruist ze met springpaarden zoals Holsteiners en Zangersheide-paarden omdat dat een goede mix oplevert. Er wordt niets aan ontwormen, inenten of bekappen gedaan, de paarden leven er gewoon in het wild en krijgen zo een prima start: afgehard, gesocialiseerd, bestand tegen infecties en ze leren uitkijken. Rond hun vierde worden ze verkocht, want het is natuurlijk wel een bedrijf en geen opvangcentrum. Met de talentvolle rijden ze zich zelf in de kijker, zodat er wel eens eentje "echt goed" verkocht kan worden.
Ze mogen 4 grote gebieden gebruiken. Op het stuk van zo'n 100 hectare, dat wij bezochten, liepen 70 paarden, die zichzelf in groepen hadden gedeeld, overwegend merries van verschillende leeftijden. Deze groepen blijven doorgaans gelijk, een enkele overloper daargelaten. Het enorm uitgestrekte gebied is ruig met grassoorten, bossen en struiken, met (ooit aangelegde) heuvels en greppels. We hebben 2 uur rondgereden en 3 groepen ontmoet, zo'n 25 paarden in totaal. Dat bleek nog mazzel, want het komt ook voor dat je niets te zien krijgt. Wanneer het koud en winderig is, gaan ze tussen de dichte bomen staan en zie je ze niet.
Ik zag hele stukken dood bos met afgeknaagde espenstammen, blijkbaar erg lekker.
Wanneer de paarden de Patrol zagen aankomen, kwamen ze aanlopen, omdat ze altijd wat brood gevoerd krijgen. Maakt het vangen later makkelijker. Verder waren ze over het algemeen schuw t.o.v. mensen. Wat mij opviel was dat ze elkaar flinke klappen uitdelen, echt niet subtiel. Wat nou alleen maar positief belonen...!
De vrijpostigen probeerden raamrubbers van de auto af te slopen of een voet tussen het wiel en wielkast te krijgen. Aanraken was amper mogelijk.
Wanneer men wil fokken met een bepaalde hengst, wordt die gedurende de dekperiode bij een groepje merries gezet.
De eigenaar vertelde dat er af en toe een warmbloed tussen zat, die de winter niet aankon, zeker wanneer er ook een veulen bij liep. Blijkbaar kan niet zomaar elk paard overschakelen. Voor de ponies is het nooit een probleem.

Het doel is, als ik het zo bekijk, niet om "natuurtje" te spelen, maar een sterk en behendig type paard te fokken.

Christel Provaas schreef op vrijdag 10 november 2006, 17:27:


Holsteiners en Connemara's de ene met schoft rond de 1.7O en de andere rond de 1.4O ???????

Peter Donck schreef op donderdag 9 november 2006, 21:56:


IK zie het al voor me,: 3 ouwe knakkers op paarden !!!

loes

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 10 november 2006, 17:37:


Verrassende mix, inderdaad.... )

Loes Scheres schreef op vrijdag 10 november 2006, 18:17:


ELA ELA oud ? Wille we effe e toereke gaan lopen zo onder ons kzal u ne keer oud laten zien siie

Huertecilla schreef op vrijdag 10 november 2006, 9:05:


en voorts allemaal
bek dicht
en genieten

Liesbet schreef op vrijdag 10 november 2006, 18:18:


Een oude man, hij is al 80, hij woont bij mij in de buurt heeft met een connemara merrie stammoeder een hele lijn gefokt waar hij zelf steeds enkele dochters van overhield, het verschil in hoogte varieert van 1.40 tot 1.70 idd, mooie sterke paarden goed winterhard. Alleen de paarden die echt vaak gereden worden staan daar op stal en hij is zo traditioneel als wat, dus dat de rest de hele winter buiten loopt is gewoon omdat het minder geld kost en hij als 80 jarige man geen zin heeft om dertig stallen uit te mesten. Ik denk dat die merrie elk jaar een veulen kreeg en dat tot ver over de twintig, een echte fok merrie nooit iets anders gedaan. Ze zag er op het eind van haar leven nog sterk uit, droge benen bikkelharde hoeven , alleen aan het droge hoofd en een als het ware in zichzelf zakkend lijf verraadde haar ouderdom, maar ze had de wind er goed onder. Haar nakomelingen zijn allemaal sterke lieve paarden.
Ina