Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 12:55:


Helemaal mee eens.


Repeat: Helemaal mee eens!


Het probleem ligt volgens mij gewoon anders. Dat "het" heel vaak niet goed gaat is toch een open deur?
Dat ligt aan de basiswaarden. Die moeten dus verbeterd, wat een wezenlijk andere benadering is dan de oplapperij met aanvullinkjes (supplementjes) e.a. ad hoc nonsens.

Blabla! , Egon

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 14:31:


Pfff ik dacht dat het een Friezenkwaal was...
Ik weet het niet Jose ,Met Tekla gaat het tot nu toe wel goed , maar met Namkje niet , die is echt te vet. Maike laat ik buiten beschouwing want die mankeerd teveel...
Mijn weiland is aardig beter dan vorig jaar , en verder voer ik ongeveer hetzelfde hooi als Frans en Ilona , tenminste , van dezelfde loonwerker.
En ze hebben de beschikking over twee veschillende likstenen , en een mineralen emmer zonder melasse.
Zou het niet kunnen zijn dat ze meer eten uit verveling? Ze staan in de bak , en dat ik nou kan zeggen dat ze geregeld uitspattingen hebben van overtollige energie...nou nee , maar ik heb ook geen vergelijk wat dat betreft.
De bult zand was en is nog steeds een succes , maar meer beweging geven , daar zit het hem meer in zoals Ilona ook al zei. Ze vervelen zich...En Namkje heeft wat dat betreft ook geen goede start gehad hier...De hele zomer alleen in de wei...

Gr Esther

Ilona Kooistra schreef op woensdag 6 december 2006, 14:29:


Het gebied waar ze zich bevonden kent hoge concentraties selenium en het beschreven ziektebeeld van de paarden wees op een selenium vergiftiging.

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 14:31:


Onwaarschijnlijk, lees verder:


Nee dus, de reden waarom dit zo is is al lang bekend, en heeft niets met tekorten te maken. Als je veel lichtverteerbaar voedsel eet (met name koolhydraten met een hoog-glycemische index) dan loopt je bloedsuikerwaarde erg snel op. Je alvleesklier moet dan als een razende insuline produceren om de suikerpiek te doven, maar helaas houdt de suikerpiek weer even snel op als dat hij ontstaan is (want er hoeft niets verteerd te worden). De insuline zit nog in het bloed, en je bloedsuikerwaarde begint te dalen, te dalen, te dalen.... Paniek in je lichaam, want als de suikerwaarde onder de 3,5 komt raak je bewusteloos, nog wat lager en je gaat dood. Dus krijg je enorme trek in koolhydraten, om dit schijnbare tekort aan te vullen (schijnbaar, want je had wel genoeg suiker in je bloed, maar dat is nu even niet meer beschikbaar omdat het is omgezet in vet).

Als het hongerig zijn van te dikke mensen kwam omdat ze een tekort aan iets hadden zou de vitamine/mineralenpot de honger moeten laten ophouden, en zouden de mensen weer een normaal omvang krijgen. En dat is niet zo.


Vreemd. In wetenschappelijke publicaties lees ik dat paarden een voorgeprogrammeerde eettijd hebben, en dat het al dan niet verzadigd zijn nauwelijks een rol speelt. En dat je dus aan de eettijd niets, maar dan ook niets, kunt afleiden.


Zie het verhaal over onze katten. Het klinkt als aangeleerde verkeerde eetgewoonten door het portiegewijs voeren.

Groeten,
Frans

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 9:28:


Dit vind ik een vreemde...
Gras groeit....dat weten we.
Indien er bijv. een stofje te weing in de bodem zit en een boer gaat daar mee strooien....zal dat toch meteen in het groeiende gras komen ? en dus in je paard ?

Vraag me nu dus af hoe je er bij komt dat het 1 a 2 jaar gaat duren.

Nick

e m kraak schreef op woensdag 6 december 2006, 14:43:


Maar, in hoeverre verandert de samenstelling. En in hoeverre gaat het daarbij om stoffen waarbij dat iets uitmaakt?


Exact. En dat geldt voor alle mineralen. Je kunt op de wei gooien wat je wilt, maar het blijft gras met een tamelijk vaste samenstelling.


Ja, maar die hebben een andere genetische samenstelling. En ook die zullen juist weer proberen om altijd dezelfde samenstelling te houden.


Ik zou dan eerst wel eens willen weten wat die verschillen tussen die grassoorten zijn.

Groeten,
Frans

Wil schreef op woensdag 6 december 2006, 14:45:


Ik zou dat inderdaad eens doen. Chaser staat waarschijnlijk in de "spaarstand", en hoe minder je geeft, hoe minder energie hij "verspilt". Ik heb vaker gehoord dat je een hele ommekeer kunt bereiken door voedsel continu beschikbaar te maken. Wel zou ik dan kiezen voor heel arm hooi.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op woensdag 6 december 2006, 14:46:


Natuurlijk. Maar welke verschillen? Meer beweging vanwege de grotere ruimte, meer sociale interactie? Misschien wel fanatieker eten omdat er meer onderlinge concurrentie was?
Er zijn nogal wat verhalen over paarden die verhuizen naar een andere eigenaar of plek, en daar exact hetzelfde voer krijgen, maar toch gigantisch afvallen, of juist aankomen... Aan het eten ligt het dus niet, waaraan wel????

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 14:51:


Oei , nu laat je mij weer twijvelen over het onbeperkt of niet te eten geven.
Ze kunnen hier volgens mij niet omvallen van de honger , heb een voerschema van gemiddeld 5 keer per dag , en savonds en snachts onbeperkt stro.De langste tijd die ze moeten overbruggen met de laatse gift is 8 uur.Maar ze kunnen dan wel onbeperkt stro eten als ze willen , en ze zijn de eerste anderhalf uur bezig met het hooi van de laatste gift...
Ze vallen niet aan op het hooi , maar eten het wel direct op....

Mijn katten precies hetzelfde verhaal , onbeperkt voer , alleen diegen die op dieet heeft gestaan in verband met intolerantie is echt te dik...
Maar onbeperkt voer geven aan een roofdier is ook niet echt natuurlijk...
Als wilde katten wat gevangen hebben eten ze zich ook te barsten aan die ene prooi , want ze weten nooit waarneer ze weer wat kunnen vangen , en met die dikke buik lukt het al helemaal niet!
Mijn honden krijgen twee keer per dag te eten uit een zeer goed afsluitbare ton voer! want anders...en dat zijn ook roofdieren...

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 14:51:


Exact, want wat doet dat slechte eten ook al weer? Al die suiker en snelle koolhydraten? Ze remmen de opname van mineralen en verstoren sowieso de hele mineraalhuishouding. Met als gevolg: slecht eten los je niet op met een vitaminepil want je lichaam werkt gewoon niet goed genoeg om het uberhaupt op te kunnen nemen.


Ik vind van wel, dat bij die grote vraatzuchtigen dat hele ritme dus om wat voor reden dan ook gewoon in de war is.


Ja, mee eens.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 15:00:


Ja, DEZELFDE soort gras zal er niet wezenlijk door veranderen.


Precies, en al die verschillende soorten gras e.a. plantjes hebben verschillende genetische samenstellingen.


Ik ook! Maar daar kan ik nog altijd geen analyses over vinden, omdat de verkoopindustrie er geen belang bij heeft.
Wat wel te vinden is gaat via de plantkundige weg. Er zijn veel gegevens over plantengemeenschappen en relaties met de omgeving. Bijzonder duidelijk en bekend zijn de verschillen tussen kalkarm (Narthecium ossifragum!)/kalkrijk, of zinkhoudend (bv. Viola calaminaria, hier en daar Z-Limburg).
Op kleinere schaal zijn er in een terrein ook gradienten te vinden. Daarom groeit er overal van nature steeds net weer iets anders, i.t.t. de monoculturen die mensen aanleggen.

Het is bewezen logisch nmm dat je gelijk hebt dat paarden lang niet al die verschilletjes nodig hebben, anders zouden ze wereldwijd niet in zo uiteenlopende omstandigheden kunnen overleven. Ze kunnen genetisch bepaald met zeer weinig toe, minder dan runderen. Zie jouw argument over de tevelen. Maar (!), ik heb de stellige indruk dat er misleiding bij komt kijken: een voor het lekenoog "rijke, vette" Hollandse wei, hardstikke modern aangelegd met de beste grascultivars kan naar mijn stellige verwachting botanisch niet op tegen een armetierig Mongools steppe ecotoop.
Mijn verhaal komt eigenlijk en dat zie ik nu ineens heel duidelijk, steeds weer op hetzelfde neer: de tegenstelling tussen gedifferentieerde kleinschaligheid en minder gedifferentieerde grootschaligheid. Daar hebben we het kruiskruidprobleem ook aan te danken.

Blabla! , Egon

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 15:12:


Dat is inderdaad een side-effect.


Precies. En dat is nou net wat ik probeerde te zeggen: vergeet die toevoegingen, en normaliseer het eten. Dus die dikkerd met zijn mineralengebrek en hypoglycemie moet de cola laten staan, en gezond gaan eten, en dan komt het met de mineralen ook wel weer goed.

Bij paarden is het ongeveer hetzelfde, alleen is er een bijkomende complicatie dat paarden veel afhankelijker zijn van een goed functionerende darmflora. Dus ook hier weer het voedsel normaliseren (en dat is veel vezels, rijk aan cellulose), en alles wat de darmflora kan verprutsen (zetmeel, pH-veranderene voedingsstoffen) weglaten.


Natuurlijk is dat ritme in de war. Ik schrijf alleen dat je aan de tijd die het paard aan eten besteedt niet kan afleiden of hij ergens een tekort aan heeft. Ook het paard met een tekort stopt met eten als de voorgeprogrammeerde graastijd verstreken is. Dat paarden door blijven vreten komt door het portiegewijs verstrekken van voer, waardoor het dier tussentijds veel honger krijgt, en bij de volgende maaltijd als het ware gaat anticiperen op het hongergevoel dat daarna komt, als het weer urenlang geen eten meer gaat krijgen. Maar dat heeft dan weer niets met een tekort te maken.

Groeten,
Frans

Wil schreef op woensdag 6 december 2006, 14:45:


Wie was er ook alweer te mager Wil ? :)