Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 14:51:


Oei , nu laat je mij weer twijvelen over het onbeperkt of niet te eten geven.
Ze kunnen hier volgens mij niet omvallen van de honger , heb een voerschema van gemiddeld 5 keer per dag , en savonds en snachts onbeperkt stro.De langste tijd die ze moeten overbruggen met de laatse gift is 8 uur.Maar ze kunnen dan wel onbeperkt stro eten als ze willen , en ze zijn de eerste anderhalf uur bezig met het hooi van de laatste gift...
Ze vallen niet aan op het hooi , maar eten het wel direct op....

Mijn katten precies hetzelfde verhaal , onbeperkt voer , alleen diegen die op dieet heeft gestaan in verband met intolerantie is echt te dik...
Maar onbeperkt voer geven aan een roofdier is ook niet echt natuurlijk...
Als wilde katten wat gevangen hebben eten ze zich ook te barsten aan die ene prooi , want ze weten nooit waarneer ze weer wat kunnen vangen , en met die dikke buik lukt het al helemaal niet!
Mijn honden krijgen twee keer per dag te eten uit een zeer goed afsluitbare ton voer! want anders...en dat zijn ook roofdieren...

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 14:51:


Exact, want wat doet dat slechte eten ook al weer? Al die suiker en snelle koolhydraten? Ze remmen de opname van mineralen en verstoren sowieso de hele mineraalhuishouding. Met als gevolg: slecht eten los je niet op met een vitaminepil want je lichaam werkt gewoon niet goed genoeg om het uberhaupt op te kunnen nemen.


Ik vind van wel, dat bij die grote vraatzuchtigen dat hele ritme dus om wat voor reden dan ook gewoon in de war is.


Ja, mee eens.

Frans Veldman schreef op woensdag 6 december 2006, 15:00:


Ja, DEZELFDE soort gras zal er niet wezenlijk door veranderen.


Precies, en al die verschillende soorten gras e.a. plantjes hebben verschillende genetische samenstellingen.


Ik ook! Maar daar kan ik nog altijd geen analyses over vinden, omdat de verkoopindustrie er geen belang bij heeft.
Wat wel te vinden is gaat via de plantkundige weg. Er zijn veel gegevens over plantengemeenschappen en relaties met de omgeving. Bijzonder duidelijk en bekend zijn de verschillen tussen kalkarm (Narthecium ossifragum!)/kalkrijk, of zinkhoudend (bv. Viola calaminaria, hier en daar Z-Limburg).
Op kleinere schaal zijn er in een terrein ook gradienten te vinden. Daarom groeit er overal van nature steeds net weer iets anders, i.t.t. de monoculturen die mensen aanleggen.

Het is bewezen logisch nmm dat je gelijk hebt dat paarden lang niet al die verschilletjes nodig hebben, anders zouden ze wereldwijd niet in zo uiteenlopende omstandigheden kunnen overleven. Ze kunnen genetisch bepaald met zeer weinig toe, minder dan runderen. Zie jouw argument over de tevelen. Maar (!), ik heb de stellige indruk dat er misleiding bij komt kijken: een voor het lekenoog "rijke, vette" Hollandse wei, hardstikke modern aangelegd met de beste grascultivars kan naar mijn stellige verwachting botanisch niet op tegen een armetierig Mongools steppe ecotoop.
Mijn verhaal komt eigenlijk en dat zie ik nu ineens heel duidelijk, steeds weer op hetzelfde neer: de tegenstelling tussen gedifferentieerde kleinschaligheid en minder gedifferentieerde grootschaligheid. Daar hebben we het kruiskruidprobleem ook aan te danken.

Blabla! , Egon

jose schreef op woensdag 6 december 2006, 15:12:


Dat is inderdaad een side-effect.


Precies. En dat is nou net wat ik probeerde te zeggen: vergeet die toevoegingen, en normaliseer het eten. Dus die dikkerd met zijn mineralengebrek en hypoglycemie moet de cola laten staan, en gezond gaan eten, en dan komt het met de mineralen ook wel weer goed.

Bij paarden is het ongeveer hetzelfde, alleen is er een bijkomende complicatie dat paarden veel afhankelijker zijn van een goed functionerende darmflora. Dus ook hier weer het voedsel normaliseren (en dat is veel vezels, rijk aan cellulose), en alles wat de darmflora kan verprutsen (zetmeel, pH-veranderene voedingsstoffen) weglaten.


Natuurlijk is dat ritme in de war. Ik schrijf alleen dat je aan de tijd die het paard aan eten besteedt niet kan afleiden of hij ergens een tekort aan heeft. Ook het paard met een tekort stopt met eten als de voorgeprogrammeerde graastijd verstreken is. Dat paarden door blijven vreten komt door het portiegewijs verstrekken van voer, waardoor het dier tussentijds veel honger krijgt, en bij de volgende maaltijd als het ware gaat anticiperen op het hongergevoel dat daarna komt, als het weer urenlang geen eten meer gaat krijgen. Maar dat heeft dan weer niets met een tekort te maken.

Groeten,
Frans

Wil schreef op woensdag 6 december 2006, 14:45:


Wie was er ook alweer te mager Wil ? :)