Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Gefeliciteerd!


Wij kennen het probleem. Wat ik al een aantal keer heb gedaan bij het ophalen van een paard zonder of bijna gaan trailerervaring (inclusief ons nieuwe hengstje) is min of meer wat ik beschreven heb in het artikel "trailer laden". Alleen loop ik die eerste keer wel voor het paard de trailer in en zet lichte spanning op het leidtouw. Met mijn andere hand (of een helper naast het paard) begin ik dan een touw rond te draaien of lichtjes op de grond te slaan, al gelang de psychische gesteldheid van het paard. Zodra het paard iets naar voren gaat (al is het maar een half pasje) laat je onmiddellijk alle druk van het touw vallen en tegelijkertijd hou je op met het andere touw te zwaaien (als je een helper gebruikt moet die een perfecte timing hebben). Dan wacht je even. Daarna begin je weer geleidelijk lichte druk te zetten met de leadrope, gevolgd door enkele seconden later het ronddraaiende touw. Zo ga je door, en doorgaans staat het paard binnen vijf minuten op de trailer. Zet aan het eind van de trailer iets neer, hooi of zo, ga er niet mee "lokken" maar laat het een "verrassing" aan het einde zijn waardoor het paard, eenmaal binnen, een motivatie heeft om te blijven staan. Doe alles rustig en met veel geduld. Neem je voor dat het twee uur gaat duren, dan valt het bijna altijd mee. Het hoeft geen betoog dat je die eerste keer zowiezo uiterst defensief rijdt en voorkomt dat je abrupte bewegingen moet maken.


Lijkt mij wel!


Ook dat tafereel kennen wij. Met vorige paarden, en nu ook met onze hengst, doen we weer het spelletje met een ronddraaiend touw, waarbij we harder gaan zwiepen als je de ogen van het paard niet meer ziet, gemiddeld gaat zwiepen als je EEN oog ziet, en onmiddellijk ophoudt zodra je er twee tegelijk ziet, je omdraait en van hem weg loopt. Binnen een half uur zal het paard (als je het goed doet) reageren door naar je te kijken en hoogstwaarschijnlijk je richting op te lopen. Blijf van hem af kijken maar steek wel een hand naar achteren, waarschijnlijk gaat ie snuffelen. Uiteraard reageer je niet met "Gotcha!!!" maar laat je hem weer rustig weglopen als ie dat wil. Een paar keer herhalen doet wonderen.
Werkt dit niet, of durft je paard niet helemaal te komen, ga dan op de grond zitten, al dan niet als aanvulling op de voorgaande techniek. Als je het als losstaand experiment wil doen en de tijd hebt: Het beste is nog om een boek te gaan lezen, daarmee voorkom je onbedoelde focus, je zal zien dat je paard dichterbij en dichterbij komt grazen, doen alsof het toevallig is dat ie dichterbij komt, maar komen doet ie! Waarschijnlijk voel je ineens je shirt aan de achterkant bewegen omdat hij er met zijn neus aan zit. Ook dan weer geen "Gotcha!" natuurlijk.

Wat veel mensen zich niet realiseren: Je hoeft niet perse je paard te pakken en/of naar de bak te brengen voor de eerste trainingen. Die eerste keer een boek lezen in de wei kan een uiterst waardevolle training zijn! Er gewoon "zijn" zonder direct iets van je paard te willen zal het paard veel meer vertrouwen geven.

Groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:45:

dank je wel, ik hoop dat het allemaal positief uitpakt. Ik ga er in ieder geval mijn uiterste best voor doen.
Kn je deze zin na de komma even verder uitleggen? Ik denk wel dat ik het begrijp maar wil het graag zeker weten.

Zodra het paard iets naar voren gaat

Dank je voor je advies Frans
Groeten
Piet

Frans Veldman schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 13:45:

dank je wel, ik hoop dat het allemaal positief uitpakt. Ik ga er in ieder geval mijn uiterste best voor doen.
Kn je deze zin na de komma even verder uitleggen? Ik denk wel dat ik het begrijp maar wil het graag zeker weten.

Zodra het paard iets naar voren gaat

Dank je voor je advies Frans
Groeten
Piet

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 18:26:

Sorry! voor dat twee keer zenden, als je na het "bericht verzenden " per ongeluk op "vernieuwen" ipv "terug naar het forum" drukt, helpt annuleren niet,alles staat er twee keer
Groeten
Piet

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Hallo Piet,

de trailer hebben wij gedaan om eerst een paard dat ze al kende voor te laten gaan, dat ging makkelijk, maar niet trekken, touwtje in een boog laten hangen niet duwen. Of dat altijd zo makkelijk op te lossen is dat weet ik niet.
Het pakken in de wei? Ik zou proberen in de wei een stukje af te zetten dan niet al te groot is, en beginnen met voeren, een worteltje in een emmertje ofzo. Pak je haar niet dan is het pech, na een week laat zich vast benaderen door het emmertje.
Bij onze Bjork kon je haar hoofd niet benaderen, nadat ze het emmertje niet meer zo erg vond, hebben we dan ook weer in een vrij kleine ruimte om haar hoofd gehangen met een touwtje, he das lekker dat is niet eng aan mijn hoofd, dat is fretuh!!!! Daarna is het halster geen enkel probleem geweest. Het pakken was ook geen probleem. Misschien heb je er wat aan.

Succes, en groeten Esther

PS ik heb aan de wormenboer gevraagd wat de latijnse naam is van die canadese springworm en wat ze eten, een briefje had ik moeten maken de latijnse naam ben ik kwijt. De wormen eten wormenbix, conservenresten groenteafval e.d Ik zal het nog eens vragen en dan zorg ik dat ik pen en papier heb.

Esther schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 20:51:

Alles wat eventuele problemen kan oplossen sla ik op , dus bedankt!

Vraag dan meteen eens waarom hij geen deel paardenmest gebruikt?

Groeten
Piet

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 21:41:

Hebben jullie een idee hoe groot het paard zal worden, gezien het bovenstaande? Buiten dat , zoals de dierenarts zegt, hij zich afvraagt of het plaatje wel klopt, (wat ik overigens aan mijn laars lap,) denk je dat het paard moeite met mij zal hebben wat gewicht betreft? Of is daar nog helemaal niks van te zeggen?

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 18:26:


Bij een wat angstig paard of neurotische arabier hou je het heel lichtjes, bij een eigenwijze Fjord die niet onder de indruk is kun je wat meer gebruiken. De bedoeling is dat je een lichte irritatie opwekt, en vervolgens het paard laat ontdekken dat een stapje voorwaarts datgene is wat de bron van irritatie doet verdwijnen.

Voor we weer een hele discussie krijgen over "druk" enzo, de vraag was uitdrukkelijk hoe je een nieuw paard de trailer in krijgt als je hem ophaalt, dus zonder dat je de kans hebt eerst een vertrouwensband, uitgebreid grondwerk, etc. tot stand te brengen. Dus m.a.w. hoe krijg ik een willekeurig paard zo snel mogelijk de trailer in met zo weinig mogelijk druk zonder nadelige psychische gevolgen.

Groeten,
Frans

Esther schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 20:51:


Ja, dat is natuurlijk het makkelijkste, maar deze oplossing heb ik niet genoemd omdat Piet al noemde dat hij maar één paard had gekocht en die graag naar huis wil transporteren. Afgezien daarvan heeft niet iedereen de beschikking over een 2-paards trailer of een auto die dat mag trekken.


Het gevaar van deze methode is dat het paard doorkrijgt dat hoe langer het zich niet laat pakken hoe meer worteltjes het krijgt. Een vertrouwensband is volgens mij niet te koop met worteltjes. Bij ietwat dominante paarden zou ik deze methode al helemaal niet gebruiken.

Groeten,
Frans

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 21:54:


Je weegt een dikke 90? Tsja das wel zwaar voor een arabierxwelsh denk ik. Maar dat hangt wel van het type af, er zijn erg zware arabieren en welshjes, maar als je een normaal of tenger type hebt dan vind ík het wat zwaar. Niet om de 1.50m maar om de bouw. Ze zeggen tegen mij dat Khani (ben overigens met zijn fotopagina bezig), dat hij ca 1.55 wordt. Maar goed, hij is wel vrij fors... Baladeika is 1.54 en frans kan wel op haar rijden (hij is overigens iets lichter dan 90 kg en we hebben een zadel van nog geen 5 kg). Baladeika is een gemiddeld type arabier denk ik.

Je zegt trouwens dat je er wel iemand anders op kunt laten rijden he. Dat vind ik nobel van je hoor, maar denk je ook aan jezelf.......? Denk er goed over na hoor voor je een paard koopt........

Succes ermee!

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 21:41:


Onze paardenmest ligt daar buiten hoor, daar kweken we de mestpieren in, maar ik zal eens vragen waarom hij het niet bij de binnenbakken doet.

Frans Veldman schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 22:04:


Een vertrouwensband is helemaal niet te koop, niet met worteltjes maar ook niet met discomfort of hoe je het ook wilt noemen.
Maar per definitie zeggen dat een worteltje in een emmertje bij voorbaat verkeerd is gaat me wat ver. Het kan helpen dat een paard denkt een 2 bener is nog niet zo verkeerd. Je blijft gewoon rustig in de buurt en het paard komt wel om dat happie, je doet dan doodgewoon helemaal niets. Dus ook niet pakken. Pas later combineer je het emmertje met 2 bener, immers die is wel in de buurt altijd bij het happie. Het kan enorm goed werken hoor. Ik denk wel dat je gelijk hebt dat als je het als echte methode gaat gebruiken om een paard te pakken het uiteindelijk niet zal werken, maar om een paard wat te leren vind ik het echt niet verkeerd. Zeker bij een paard dat bang is, lijkt het mij gewoon lekker soepel gaan. Zo hebben we Björk ook geleerd om ons te gaan vertrouwen, en die laat zich makkelijk pakken hoor. Allemaal hier trouwens, soms krijgen ze wel wat lekker soms niet. Maar bij alle nieuwe dingen krijgen ze wat lekkers, soms is het enkle een aai en stem, soms ook een snoeppie.
Als je echt weet hoe bang en maf Bjork was, dan kun je niet anders dan concluderen dat deze methode zeker heel erg goed kan werken.
Wat we wel altijd hebben verdomd is achter een paard aan gaan lopen, dat doen we dus nooit. Dat zal een paard altijd van je winnen.

Groeten Esther

Piet schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 12:02:


Gefeliciteerd.


Als de huidige eigenaresse inderdaad al wat vertrouwen heeft opgebouwd zou ik haar vragen het paardje te leiden. Verder kun je de tips van trailerladen op deze site toch gebruiken denk ik. En geduld hebben.


Ik zou hem in de wei zetten. En de eerste tijd het opbouwen van vertrouwen als oefening zien. Dus niet vangen e.d maar kijken of ie wil komen, eventueel boek lezen in de wei, kroelen, voeren. Ik denk dat op stal je misschien wel eerder een soort contact hebt maar dat is nooit helemaal vrijwillig dan; kan geen kant op, toch.
auf wiederschnitzel
Elsbeth

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 28 mei 2004, 22:07:

Dank je wel voor het advies, Het enige wat ik gezien heb van hem is een foto en wat erover verteld is, dus ik heb geen idee wat het uiteindelijk gaat worden. Heel belangrijk in mijn lerensweg (hopelijk niet lijdensweg :) ) vind ik het begeleiden en opvoeden van een jong paard naar rijpaard. Dus voor mij is op dit moment de weg om er te komen belangrijker dan het eindpunt. Financieel kan ik me geen buil vallen gezien de prijs die ik betaal en emotioneel ook niet ( zei de bikkelharde vent:) ) omdat het niet het type paard is wat ik voor mezelf zoek. Dus zo nobel is het nou ook weer allemaal niet hoor. De uitdaging is dus om er een kant en klaar recreatiepaard van te maken wat in westernstijl bereden kan worden.
Groeten
Piet