Elzaliene Proost schreef :
> Parelli geeft hem denkwerk maar
> tast ook zijn leiderschap langzamer hand steeds meer aan!
> Doordat ik beter wordt in de communicatie zal hij zich vaker
> moeten afgeven. Dat valt als dominante ruin-met-hengsten-gedrag
> niet mee natuurlijk. Daarom is clickeren voor hem acceptabeler
> omdat die methode wat positiever/speelser vanuit de denkwereld
> van Mike zal over komen denk ik.
Ik vraag me af of
Parelli nu een goede oplossing is, Elza, want je moet met het druk-principe werken met alle gevolgen vandien, als je zelf zo zacht bent. Kun je het áán om hem uit te helpen ? Hoe is Mike, laat ie zich makkelijk 'plooien' ? Kun je het aan als ie in verzet gaat, kun je hem dan opvangen?
> Viel me op dat hij de hele rit het volgende gedrag vertoonde:
> - Jagende gang, regelmatig toch die ruin uit proberen...
> - Gefrustreerdheid aangeven door kwasie aan de struiken waar we
> voorbij reden te plukken (godzijdank nix eten want er zaten
> giftige bij! Klimop, taxus... Érrug handig eigenlijk langs een
> ruiterpad!!!!!!)
Uit dit wat je beschrijft maak ik op dat Mike lak aan jouw regels heeft (heb je wel regels gesteld?) en gewoon zijn ding loopt te doen.
Eten : NO WAY ! Niet tijdens het rijden, niet tijdens het wandelen. Alleen dán wanneer jij zegt dat het mag, verzin een cue daarvoor.
Mijn paarden mogen ook niet grazen onderweg, maar alleen wanneer wij gaan rusten en afstappen en we ze een cue daarvoor geven.
Het gaat niet om het eten, het gaat om het principe dat hij zich meer moet richten op jou. Wees hem een stap voor, je ziet het altijd aankomen, en
loslaten en belonen als ie geen neiging heeft gehad om zijn hals richting struik uit te steken.Verzin daarvoor één woord, geen tig verhalen. Ik vind het Móóói van Conrad een prachtig en krachtig woord dat toch rust uitstraalt (ben het zelf ook steeds meer aan het gebruiken).
Wandelen idem dito, hier mag geen paard ongevraagd gaan eten, dat zou me een mooie en onveilige boel worden. Niks sleuren, niks trekken, maar gewoon in je kracht blijven, beide voeten op de grond, ademhaling laag, stem laag (geeft meer overtuigingskracht dan een hoog vragend piepstemmetje) , JIJ leidt hem, desnoods een paar keren een touwziep om zijn aandacht op jou te vestigen. Zijn hoofd moet bij jou zijn, soms moet je daarvoor even het touw korter nemen, als je het daarna maar weer loslaat. Ga uit van het positieve, van wat wél goed gaat, maak het negatieve niet te groot, dan heeft het ook niet zo'n vat op je.
Vraag desnoods hulp van iemand die met je meeloopt en jou bewust maakt van hoe jij op hem reageert, want meer is het niet hoor....
Dacht je dat het hier niet ook gebeurt dat de paarden hun eigen ding proberen te doen? Winner is daar een meester in, die voelt al bij het halster aandoen wat voor vlees ie in de kuip heeft. Tijdens het uit de paddock halen al loopt ie te nibbelen aan je mouw, in je arm, in het touw en als rijder dat niet corrigeert zet ie zijn feestgezicht op, zo van : "dáár gaan we eens een leuke les van maken". Bij het buitenrijden blijft ie steevast achter als wij gaan draven, gaat uitgebreid stilstaan om te gaan schijten en komt vervolgens in een harde galop aangekletterd.
Is niet méér dan klooien, want hij is de makkelijkheid zelve. Zet je daar een rijder op die van het begin af aan duidelijk is probéért ie het niet eens. Zo sportief is ie wel. (En ruin he, dus niks doods, maar da's een andere discussie).
Harstikke irri, ik sta dan regelmatig aan fricandellen te denken
maar hij is een van mijn beste paarden omdat ie het gedrag van de rijder zo enorm spiegelt, dat waardeer ik zo verschrikkelijk in hem.
> - Na even te hebben mogen snuffelen aan paardepoep niet in het
> gevraagde drafje aan sluiten, nee als een pijl uit de boog.
> - Op een geschikt stukje vanwege al die energie even een drafje
> geprobeert maar dat hebben we maar gestaakt. Die Gelder draaft
> een lekker tempo met lange passen; Mike houdt dat makkelijk bij
> en vind het zelfs nog te langzaam gaan naar zijn zin!
> - Hij was regelmatig gewoonweg 'stout'...
Zelfde voorbeeld als hierboven beschreven.
> Ik denk dat ik nu gewoon het bloedonderzoek op mannelijke
> hormonen zal moeten afwachten, dat zal in ieder geval voorgoed
> iets duidelijk maken; kan twee kanten op. Óf hij is toch een
> klophengst, óf hij is echt ruin maar weet (door vroegere
> ervaring?) gewoon hoe het ondanks 2 essentiële missende
> lichaams delen hoe een 'paarde man' zich moet gedragen.
> In beide gevallen heb ik een voor mij 'moeilijk' paard, maar
> daar was ik al achter...
.... en in beide gevallen zul je iets moeten ondernemen om dit gedrag te doorbreken want je hebt er zelf ook last van.
> Toch door Parelli Level 2 te starten (ik kan zijn
> gedrag door gebrek aan voldoende soortgenoten waar hij zich mee
> uit kan leven nog niet altijd goed opvangen door gebrek aan wat
> Parelli zo mooi noemt 'Savvy': met een hengst moet je ook heel
> doordacht omgaan vanwege de veiligheid)
Parelli is een paardenman die al zijn hele leven met paarden werkt. Van die hengst bijvoorbeeld weet je niet of hij daar al van veulen af aan mee bezig is. Is een geheel andere beginsituatie dan jouw Mike en jij bent een ander mens.
Het gaat gewoon om het basisprincipe dat Mike een beetje meer rekening met jou gaat houden. Volgens mij ís dat geen verkeerd paard, en je moet het zo subtiel in jouw richting weten te draaien dat hij het zelf amper in de gaten heeft, dan is er ook geen stress en opstandigheid.
Bij het halster aandoen op de weide moet zijn hoofd in jouw richting zijn, maar aangezien je al
Parellied zal dat wel al zo zijn. Houd je arm om zijn neus om hem ervan te vergewissen dat hij niet alvast mag beginnen met lopen. Doet hij dat al ? Móóói!
Bijvoorbeeld wanneer je langs een ander paard loopt; houd hem even kort bij je, daarna Release en Reward (= Móóói) als hij zijn aandacht bij jou weet te behouden. Zet hem kort aangebonden vast, nee, hij hoeft niet te hinniken en zijn hoofd van jou weg te draaien, (móóói) hij hoeft ook niet te snuffelen aan andere paarden (móóói) , te draaien, te schrapen, hij hoeft ook geen gras staan te eten als jij hem bent aan het poetsen.
Er is een tijd van werken en er is een tijd van ontspannen en JIJ bepaalt nu even wanneer er wat gedaan wordt. Dat je het vervolgens leuk maakt om te gaan werken spreekt voor zich. Hij krijgt niet op zijn donder want je zoekt naar dingen die hij leuk vindt, die hij goed kan, opdat je zoveel mogelijk mooie momenten kunt creëren om hem in die positiviteit te houden en hem te stimuleren dat samen met jou aan het werk gaan eigenlijk heel leuk is. Doe ook even alleen maar dingen waarin jij goed bent, zodat je geen confrontaties hoeft aan te gaan en het leuk en luchtig kunt houden. Breid dat heel langzaam uit.
Wat ikzelf altijd doe wanneer ik met paarden als Mike werk, is quasi nonchalant doen, zodat ik hem niet het gevoel geef dat ik hem wil overheersen, maar : Ik heb ogen in mijn achterhoofd en ben me zeer bewust van wat er daar achter me gebeurt.
Kletsen met vriendinnen : No Way, nu even niet, jouw volledige aandacht is nu op Mike gericht.
Zo doe je dat bij alles. Van nu af aan neem jij de leiding en je ziet dat dat op een heel rustige manier kan.
Maar één ding: je moet er zelf ook van overtuigd zijn.
> En is het voor hem toch beter dat ik uit 2 kwaden de minste kies door hem i.p.v. met 1 merrie bij meerdere ruinen te zetten? Merries en ruinen hebben buiten de hengstigheid van een merrie niets met elkaar, ruinen 'spelen' in ieder geval nog 'rangordertje'. Zie ik dat goed?
Kom ik nog op terug, letters zijn op.
(En ik vond mijn eerste geschreven stukje toch duidelijker).
Warboel
