Piet schreef :


Hoi Piet, ik weet niet wát of wie je gequoted had, maar ik ga toch effe reageren.

Het woord 'Moooi' heeft op de een of andere manier een magisch effect op de paarden, ze horen het graag.
Het woord móóói komt laag, vanuit je buik en klinkt heel rustgevend voor een paard. Ik zie Bombita en Mazir opbloeien en ontspannen van het woord móóói.

Met Mazir zijn we nu een aantal weken op deze manier bezig en we zien dat hij begint te zoeken naar manieren waarop hij zijn mooi kan verdienen.
Met hem gaat het nog héél lang duren, maar hij begint nu een heel klein beetje te begrijpen dat hij veel leuker is wanneer hij niet in iedereen loopt te bijten dan en gewoon gezellig bij ons komt staan.
Hij mag altijd bij ons zijn. Hij wíl ook altijd bij ons zijn want hij heeft niks met paarden, wel met mensen.
Zitten wij binnen koffie te drinken dan staat hij de hele tijd een one-horse show op te voeren aan de deur met zijn hoofd naar binnen.
De rest van de paarden staat dan hooi te eten.

Ow, hij heeft nog zijn momenten waarop hij verschrikkelijk opdringerig is en zich amper wat laat zeggen, maar als je hem in die rust weet te krijgen door op zoek te gaan naar goede momenten en die gericht te belonen (te móóien) gaat dat hoofd omlaag en is ie terug aanspreekbaar. Ik moet daarbij zijn negatieve gedrag heel vaak negeren. Tuurlijk moet ik hem soms nog wegbonjouren als hij over mijn regels heengaat, maar hij begint te leren om minder heftig terug te komen. Mazir heeft van zichzelf heel veel negatief gedrag, hij zat in een neerwaartse spiraal en de kunst is om dat negatieve niet te benadrukken, maar te blijven zoeken naar dat positieve en dat gericht te belonen. Bij hem was dat heel moeilijk, want als een paard gewend is om alleen maar negatieve aandacht te krijgen (vorige eigenaars) verdwijnt haast elke vorm van positief gedrag naar de achtergrond.
Want hij heeft geleerd dat negatieve aandacht ook aandacht is.

Bij hem heb ik er een woord aan toegevoegd, een waarschuwing eigenlijk:
"Eh.... lief", dat betekent dat hij wel aan ons mag snuffelen, maar hij mag ons niet met zijn lippen of tanden aanraken. Bij ieder liefzijn is er een mooi, en als ie helemaal niet aan ons frutselt en gewoon stil is, is er een grote móóóóói.... Ik verwacht dat dat 'lief' straks meer en meer naar de achtergrond gaat, dat ik het straks niet meer nodig heb. In feite zeg ik ermee tegen hem dat ik hem in de gaten houd, dat ik met mijn aandacht bij hem ben. Bij Mazir mag je namelijk gen seconde je aandacht laten verslappen, een gesprek met een ander voeren terwijl hij naast je staat is onmogelijk, dus hij heeft altijd ál mijn aandacht.

Ik heb erover gedacht gericht te gaan clickeren met voedselbeloning met Mazir.
Nee, ik ben helemaal niet bang een opdringerig paard te krijgen, maar waar ik mee zat was dat ik niet altijd een voedselbeloning bij me heb.
In feite namelijk train of werk ik niet gericht in trainingssessies met mijn paarden, maar tijdens de dagelijkse omgang kom je gewoon heel veel kleine dagelijkse dingen tegen die ik op dat moment aanpak, en in zo'n groep werkt het naar mijn mening niet handig om in het begin steeds een broekje/snoepje oid bij me te hebben, want niet al onze paarden worden daarop getraind. In zo'n volle groep kun je niet makkelijk voedselbelonen.
Ik denk dat dat alleen goed gaat wanneer je je paard uit de groep haalt en dan gericht met hem werkt, en dat doe ik dus zelden omdat ik dat ongemakkelijk vind (en ik te lui ben om steeds iets in de hand te moeten nemen of iets in mijn zakken te hebben of een tasje om te hebben).
Het móóói heb ik wel altijd bij de hand.
Misschien duurt het ietsje langer dan gericht met voedsel belonen, maar het effect op de lange termijn is precies hetzelfde en da's waar het om draait.

Ik ben er in elk geval heel blij mee!
Pien

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 9:27:


Yep , je hebt gelijk . Mijn manier van werken is ongetwijfeld ook clikkeren maar kende het niet alsdus. Nu is het wel zo dat als de voedselbeloning te vroeg of te laat wordt gegeven dit een heftigere en duidelijkere reactie zal tonen dan dat je aai of kriebel iets te laat of te vroeg komt . Net zoals ze sneller respons zullen geven op een voedselbeloning dan op een aai . Ook die fouten van de trainer waar je op wijst ben ik met je eens MAAR dan moet de trainer in staat zijn om zijn fout in te zien en daar kan het soms nogal is de mist in gaan.

Piet schreef op zaterdag 30 december 2006, 22:02:


dat klopt

inmiddels werk ik wel met targetten met voedselbeloning

eddy DRUPPEL schreef op zondag 31 december 2006, 10:51:


Op de eerste regel wil ik nu even ingaan.
Conrad bevestigt jouw manier van werken in een mail aan mij. Hij typeert je als een "hele aardige goser met een gave als paardenmens"
Nou weet ik toevallig dat Conrad ook een heel aardige "goser" is. Ook weet ik dat van Pien, Nick, Egon, Esther, Isabel en nog een boel anderen.
We zijn in het wild eigenlijk allemaal heel aardige gosers en goserinnetjes .
Het is door de direktheid en het onherroepelijke van het geschreven woord dat het soms allemaal heel anders lijkt.

Mijn voorstel voor het nieuwe jaar is dat we er allemaal rekening mee gaan houden dat we allemaal bezeten van paarden zijn.
Dat onze manier van met paarden omgaan, als ik naar andere grote delen van "de ruitersport" kijk, er een is van goed of beter of best. Nooit van matig of slecht.
Dat deze overeenkomst belangrijker is dan de verschillen in benadering of in manieren van ons uit te drukken en dat we enorm veel van elkaars aanpak kunnen leren.

Ik stem voor
Who seconds it?

Piet

Arabesk schreef op zondag 31 december 2006, 11:32:


So sorry! zag de datum pas later. Heel sportief antwoord van je :)

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 12:33:


. Je hebt overschot van gelijk . Maar als we zo in het wild gaan rondlopen kunnen we wel afgeschoten worden (doordenkertje naar Conrad en Pien toe) . Over de overtreffende trap van trainerschap kan veel gezegd worden maar niemand van ons is perfekt en elk van ons heeft zijn eigen "maniertjes" dus wat is goed , beter , best ? Ik van mijn kant sta open voor alle kijkhoeken zolang ik zie dat het paard niet benadeeld wordt . De mens hierin kan meestal zijn mannetje staan . Af en toe kan het wel een vuurwerk geven maar hierover wrok blijven koesteren zou dom zijn . Wel is het zo dat wij elk nogal individualisten zijn, dit moet ook anders ontwikkel je je eigen manier van werken niet maar kopieer je andermans ideeen met weliswaar eigen inbreng maar DAT is toch niet hetzelfde, en hierdoor kunnen soms harde confrontaties vallen want iedereen vindt zijn eigen kind , mooiste kind . Dus Piet ik stem voor . Zonder bedenkingen .

Happy New Year.

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 12:33:

voor

Ina

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 12:34:


Tsja, inzichten veranderen he

Een jaar daarvoor vond ik natuurlijk bekappen nog zweverig geneuzel

eddy DRUPPEL schreef op zondag 31 december 2006, 13:56:

Piet, Eddy, ik vind het ook. Oogkleploos voor elkaars inzichten openstaan is vruchtbaarder dan elkaar afkatten op details. Uiteindelijk hebben we eenzelfde doel, het welzijn van onze paarden en de weg daarnaartoe mag gevarieerd zijn.

Hi Pien,

Leuk om te horen dat jij nu ook het woord mooi gebruikt.

Het woord "Moooi" komt uit onze trainingsaanpak een geeft al jaren een super resultaat. Het werkt beter dan braaf en iedereen die het gebruikt gaat op een andere wijze met paarden om dan het traditionele.

Het is onderdeel van mijn aanpak motivating natural horsemanship.

Groet
Conrad

Spirithorses schreef op zondag 31 december 2006, 10:17:

Piet schreef op zondag 31 december 2006, 12:33:


Wijze woorden Piet, hopelijk gaan ze niet de mist in.
Of, we rakelen dit berichtje mss iedere maand even op ) als het weer eens nodig is.

jan.

Conrad van Pruijssen schreef op dinsdag 2 januari 2007, 7:49:


**********************
Wat grappig dat jullie ookk het woordje "mooi" gebruiken.
Ik heb dezelfde ervaring dat ze heel sterk op mooi reageren, vooral als je het "hoog" uitspreekt. Dat is dus ook het woordje waarbij Torop weet "ik ben geweldig". Ik zeg dat b.v. "wat doe je dat mooooiiiiii" of "wat ben je mooiiii". Hij knikt dan altijd met z'n hoofd alsof het echt " aankomt".

Zou het misschien een beetje op hinniken lijken hahaha

HannahFroukje schreef :

Ik zeg het juist heel laag en rustig, vanuit je buikgevoel, zeg maar.
Dat heb ik overgenomen van Conrad.
Een lage stem en lage energie maken mens en paard rustig.

Ik denk dat wanneer je met een hogere stem praat, dat het wellicht meer aanmoedigend aankomt?
Ik praat eigenlijk zelden met een hoge stem tegen mijn paarden, want ik vind het nogal gauw baby-achtig klinken.
Da's natuurlijk niet tegen jou gericht, (want ik weet niet hoe jij praat tegen Torop) maar er zijn er hier dus een paar die zo tegen hun paarden praten en daar heb ik dus niks mee.
Als zij dat doen vind ik het vaak erg oeziepoeziepoezie betuttelend klinken

Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 2 januari 2007, 11:48:


*********************

Haha, ik snap precies wat je bedoelt met "oeziepoeziepoezie betuttelig". Ik gebruik dat stemmetje ook bij voorkeur NIET wanneer er iemand meeluistert hoor .. Maar voor belonen waarbij ik hem echt wil laten merken dat ik het superstoer en tof en geweldig vind, ging mijn stem bij het oefenen automatig steeds hoger en merkte ik dat hij daar ontzettend gevoelig op reageert (hij "groeit" lettelijk). Als dat stemmetje komt zie ik meteen z'n oortjes naar me toe wapperen en wordt hij superoplettend. Ik moet er wel bij zeggen dat ik het heel zacht zeg, maar wel heel hoog en absoluut niet schel!!! Aan gilletjes en kraaien heeft Torop dan juist weer een pesthekel, dan trekt hij meteen een geirriteerd hoofd, dat is overduidelijk.

Het is ook zeker zo dat het blijkbaar een bepaald "iets" (frequentie?) moet hebben, want ik merk het meteen als ik dat stemmetje tref (in het begin ging dat per ongeluk namelijk) omdat hij dan meteen stopt en achterom kijkt, zo van "hee, wat ik nu dee was wel heel goed zeker, want ik hoor het aan je". En in het begin had ik dus zoiets van "hee, dit komt extra over", dus dat ben ik gaan uitbouwen. Zo is het een extra taaltje geworden.

Een lage stem gebruik ik ook zeker, en dan een lage rustige stem voor oefeningen waarbij de nadruk ligt op een cool hoofd houden. Dan werkt die hoge niet altijd goed, omdat dat blijkbaar "activerend" is. Letterlijk fluisteren vind ik dan ook goed werken, misschien omdat het op zachtjes blazen lijkt. Als ik met hem fluister, brengt hij meestal z'n neus naar me toe tenminste.

Dit is althans mijn ervaring met dit ene paard. Of nee, eigenlijk met twee, want ook Neel reageert heel gevoelig en geinteresseerd op dat "lieve hoge stemmetje", maar met haar werk ik nu eenmaal minder.

Het kan trouwens zijn, dat het vooral om de associatie met iets vrouwelijks gaat. Torop is namelijk gek met vrouwen, en vooral dan vrouwen met zachte hogere stemmen. Hij heeft een hekel aan MANNEN , en ook dat is overduidelijk, hij draait zich dan namelijk meteen om en wandelt weg, terwijl hij bij een "nieuwe" vrouw heel geinteresseerd naar haar kan zijn. Bevalt haar uitstraling (stem?) hem, dan komt hij vanzelf naar haar toe (even testen). Bij mannen doet hij dat nooit!

Maar ja, wat is nu de kip en het ei. Misschien heeft hij wel een prettige herinnering aan een bepaalde vrouw met zo'n stem en doet het hem dat. Zou kunnen toch?