sannie schreef op donderdag, 3 juni 2004, 16:31:


Hier wordt ook geen onderdanigheid gevraagd.
Maar het is prettig als je de signalen opvangt dat het paard welwillend is: het likken langs de lippen, hoofd zakt, oor je kant op, gapen........enz.


Monty gaf ook het voorbeeld van een kudde aan:
Een jonge hengst die veulens peste/aanviel in de kudde.
De alfa-merrie waarschuwde een keer en nog eens, maar de hengst gaf zich niet.
Toen heeft zij hem buiten de kudde gedreven en hem daar laten blijven.
Niet leuk, want een paard buiten de kudde is en makkelijkere prooi.
Maar een hengst die zich misdraagt is ook een gevaar in de kudde.
Pas na vele uren en nadat de hengst een paar keer had aangegeven zich te onderwerpen aan de regels mocht hij weer de kudde in.
Wat doet het geestelijk met je paard, vraag je?
Dat zal een groot deel van het karakter en de koppigheid van het paard afhangen.

Wat je zelf aangeeft...................een paard dat bijt is een risico en respekteerd je niet in een hogere rang.
Kan linke soep wordt als daar geen klaarheid in komt.

De meeste paarden vooral de jonge, willen graag leren, nieuwe uitdagingen en dan doet het niets met het karakter..........want ze komen maar wat graag bij je.
Doen ze in de wei al.
Het broertje ook, maar hij klimt ook de paddock uit.
Alleen al omdat hij dan er even alleen in staat.


Elke reactie is welkom.


We kunnen altijd van elkaar leren en van onze paarden.

Joke.

(jo)
***************
Zoals jo het verwoordt in deze post, zo vat ik het hele gebeuren "join-up" meestal ook op. Zo gebruik ik het ook weleens. Weet eigenlijk niet of dat nou al of niet onder join-up valt maar het werkt altijd, en met "werken" bedoel ik dan "het herstelt de verstandhouding". Het komt mij zelf voor als een "menselijk" iets wat het paard gelukkig ook goed snapt. Ik gebruik dat vooral als Torop dingen doet die eigenlijk niet door de beugel kunnen en als hij dat vooral een hele tijd volhoudt (ik doe het dus bijna nooit hoor), en zich er niet van wil laten overtuigen dat dat gedrag gewoon niet door de beugel kan. Dan is het soms gewoon nodig om hem te laten merken: okay, ik heb je graag bij me, maar NIET als je zo doet. En dan stuur ik hem dus weg

Hij maakt er dan meestal wat drama omheen en zo en meestal blaast hij dan weg met een air van "OKAY DAN NIET!" en gaat dan een paar rondjes heel woest galopperen. Maar ja, dat houdt ook eens op, en dan geeft hij aan dat hij eigenlijk wel weer naar mij toe wil. Afhankelijk van hoe ernstig de overtreding was, sta ik dat meteen of pas na een tijdje toe, maar hij mag pas weer binnen mijn ruimte komen als hij aangeeft dat hij mij netjes zal behandelen, d.w.z. niet happeren, niet oren in de nek en niet per ongeluk op m'n tenen gaan staan en zo. Ook niet plotseling op me af draven en heel dichtbij komen. Maar meestal staat hij dan een paar meter van me af stil en doet z'n hoofd omlaag. Dan glimlach ik en knik ik hem toe, en hij komt dan meteen naar me toe.

Meestal is het probleempje dan al opgelost. Heel soms is het een tweede keer nodig, maar de boodschap is over en weer dan heel duidelijk: het gaat netjes en met respect (2 kanten op) of NIET.

(iemand anders schreef dit , ... weet even niet meer wie)
*******************
Of het eerlijk is, hangt volgens mij vooral van degene af die het doet. Hangt er toch van af hoe je het uitvoert? En kunt toch "het idee van" een join up op allerlei tempo's doen, dat maakt toch niet eens zoveel uit? Ik zou zelf alleen een join-up nooit zomaar doen, en zeker niet voor de lol (is ook al aan de orde gekomen), het is toch een soort "straf", mwoh, nee dat nog niet eens, meer een "les". Ik ben er zelf heel geleidelijk aan mee begonnen experimenteren en ik ben eigenlijk wel blij dat er iets is waarmee ik hem echt duidelijk kan maken dat hij te ver gegaan is.

In de wei jagen paarden elkaar ook weg, gewoon om elkaar te laten merken wie zich dat kan veroorloven. Soms gewoon om even te laten merken wie ook alweer de baas is, andere keren met een reden. Je moet het niet overdrijven denk ik. Dan wordt het afdwingen en manipuleren.