Christel Provaas schreef op woensdag 28 februari 2007, 9:09:


Oh, Ik mag zeker niet klagen.
Er wordt nog steeds zowat elke dag meegereden (nu toch al een maand of 3) en ik heb haar nog steeds niet terug op rust moeten zetten.
Ik denk dat ik er dit jaar al meer mee gereden heb, dan de afgelopen 3 jaar samen. En langer dan 3 maanden zonder grote onderbrekingen is een persoonlijk record voor haar.

Toen ze een week of 2 weer thuis was, hebben we wel een serieuze terugval gehad. Door een inenting had ze een paar dagen haar hals niet kunnen buigen, met als gevolg dat ze zich weer volledig had vastgelopen en ook weer begon te kreupelen in haar achterhand. Ik kreeg haar er zelf toen ook niet doorheen. Maar Ilke is me komen helpen en sindsdien gaat het elke dag weer een beetje beter. Ik neem ook wel redelijk vaak les nu. (Heb gemerkt dat ik dat toch echt wel nodig heb)
Voor de rest heeft ze eigenlijk zeer weinig problemen gehad met haar achterhand. (Wat volgens de DA's dus wel het grote probleem was)

Maar ze blijft wel heel gevoelig aan (kleine) veranderingen en dat merk je dan in haar rechtervoorbeen. (Is een linksgebogen paard) Ze loopt zichzelf heel makkelijk scheef, als ze bijvoorbeeld enkele dagen wat minder op de wei heeft gelopen (ivm het weer) en ze dan plots wel weer een hele dag buiten mag, dan is ze gegarandeerd de dag nadien mank op rechtsvoor. Of toen ik haar hoeven wat had bijgevijld, heeft ze ook enkele dagen slechter gelopen op dat rechter voorbeen.
Het blijft een zwak paard. En ze doet het het beste, zolang ik een strak schema kan aanhouden en daar niets aan verander. In de voormiddag rijden en pas daarna op de wei (zodat ze haar energie al kwijt is en zelf niet teveel rondloopt) , geen dagen overslagen en nergens aan prutsen (vooral geen hoeven Maar dat is natuurlijk ook niet altijd haalbaar.

Maar ik ben dus nog steeds (voorzichtig) positief.

Ans

Ans Jondral schreef op woensdag 28 februari 2007, 11:12:


Fijn dat het goed gaat! Heel herkenbaar ook.
Buck idem dito. Als hij een paar dagen niet 'onder supervisie' bewogen heeft en ik daarna ga rijden of hem aan de dubbele longe neem, merk ik dat hij duidelijker linksgebogen is. Laatst had iemand anders, die het AdB-systeem niet kent hem gereden en toen sloop dus de scheefheid er weer in want toen ik hem de dag erna reed, was zijn scheefheid duidelijker merkbaar: sterker op rechts, nog losser op links en haast onregelmatig rechtsvoor op de volte rechtsom. Dan heb je wat meer werk om alles weer zuiver op de rails te krijgen.
Het is dus echt belangrijk om consequent aandacht te blijven schenken aan het recht aan twee teugels rijden, zeker wanneer je paard die voorkeurskant inmiddels zo sterk ontwikkeld heeft dat het al eens tot kreupelheid heeft geleid. Is mijn ervaring.

Christel Provaas schreef op woensdag 28 februari 2007, 14:11:


Ok, fijn om te horen dat dat blijkbaar normaal is.
Ik vond het eerst wel vreemd, dat een paard zichzelf zo scheef kan lopen door gewoon op de wei te staan. Maar blijkbaar is dat niet zo uitzonderlijk.
Er is mij verteld dat AdB zelf, hele scheve paarden in het begin gewoon op stal houdt. (Wat natuurlijk geen pleidooi is om dat zelf dan ook maar te doen)
Maar wel heel vreemd, hoe ik aan m'n paard kan voelen of ze die dag al buiten heeft gestaan of niet.
Had iemand mij een half jaar geleden gezegd dat het noodzakelijk was voor een/mijn paard dat ze gereden werd, dan had ik ermee gelachen. Maar nu ben ik daar echt wel van overtuigd.

Enige rottige eraan, is dat paardrijden bijna een verplichting is geworden. (Eerst mocht ik niet rijden, en nu ik moet, ben ik weer aan het klagen. Het is ook nooit goed hé ) Ik durf bijna geen dag overslaan want je ziet het meteen terug in haar gangen.
Het is me al duidlijk geworden dat je dit niet "half" kunt doen. Ofwel kies je ervoor ofwel niet.