Esther schreef op donderdag 1 maart 2007, 12:42:


Lees je dit Nele?
Dat kriebelen op de manenkam doen wij ook he, alleen nog met extra bekrachtiging: click + wortelstukje, en dan stapje dichterbij de oren. Als Una dan nog steeds rustig is: hand wegnemen van de manenkam + click gevolgd door wortelschijfje en zo stapje voor stapje dichterbij komen

Die tip van "gebruik de blinde vlek niet" vind ook een goed idee!
Niet met je hand via haar neus, tussen de ogen , naar de oren gaan, dan overval je haar en daar leert ze niets van.

Dus via de manenkam, beginnen bij de schoft.

Daag
bedankt esther voor je aanmoedigend bericht!

Ben net terug van Una... Het ging héél goed! Wééral!!
DANK U PIET EN EVA!!!
Ik heb inderdaad de opbouw gedaan van de oefeningen die Eva hierboven beschreven heeft.
Ben daar eigenlijk al sinds vorige week mee bezig. Maar vandaag mocht ik net iets verder gaan.
Ik heb Una welgeteld 6 tellen, uitvoerig mogen masseren tussen haar oren!
Het heeft uiteindelijk 45 min geduurt voor ze mij toeliet dat ik haar daar mocht aaien. Plots besefte ze precies dat het helemaal niet erg is als ik haar daar aai en aanraak. Ik mocht zelfs op den duur onmiddellijk mijn hand naar die plek brengen, en hoefde niet meer van onderaan haar manenkam 'op te bouwen'! Goed hé?
Stilletjes aan, begint ze het te vertrouwen. Morgen ga ik terug dezelfde oefening doen. Aan haar oren mag ik nog niet komen. Dat wil ik nu ook nog niet forceren. Ik denk dat ik wel zal merken als ze daar klaar voor is.
Maar vindt het al een hele prestatie van haar, dat ze mij toeliet om haar zo lang, en zo uitvoerig daar te aaien. Ik heb iets mogen doen, waar ze uiteindelijk heel bang voor is. Dus vond het toen het gepaste moment om te stoppen. Niet?
En het hoofdstel? Dat heeft ze vandaag helemaal niet gezien!! Ik was voor 1 keer eens niet de 'boevrouw'! T was héél plezant!

Groetjes Nele en Una

una schreef op donderdag 1 maart 2007, 18:53:


Gaat goed!!! Prima zo!
Hoe erg handig ben je met een hoofdstel omdoen als het zo ver is?
Ik herinner me een paardje van vroeger op mijn werk dat ook dit probleem had. Uiteindelijk was ik in de eerste instantie de enige die het hoofdstel om kon doen, het heeft lang geduurd voor een ander het kon, uiteindelijk is ze van een bang gevaarlijk paardje een hele betrouwbare ponnie.
geworden. Ze is wel nog erg lang bang van mannen gebleven. Hoe is dat met Una, is daar verschil in?
Kun je oefenen op een ander paard om snel de oren achter die kopriem te krijgen, beide tegelijk? Misschien mag je bij het paard van Eva oefenen?
Als het zover is moet je het echt heel snel kunnen, en niet denken ooooo het gaat misschien mis. Maar neem de tijd, beter een maandje later dan een maandje te vroeg. Het komt helemaal goed! Deze paarden worden super betrouwbaar als ze eenmaal weten dat je ze geen kwaad doet.

Es

Hoi,

Ik weet niet echt of er een verschil is tussen mannen en vrouwen voor haar.
Wat wel een verschil is, is het gestalte van iemand.
Ik heb al gemerkt dat iemand die groot en goed gebouwd is, meer 'baas' over haar is. Maar rustig is ze dan niet hoor, het blijft nog altijd een probleem om het om te doen, maar iemand die groot is heeft het natuurlijk makkelijker...
Ik denk dat ik die oren wel redelijk snel achter die kopriem kan krijgen, maar dan zal ze éérst goed haar hoofd naar omlaag moeten houden. Gaat ze dan weer met haar hoofd omhoog, wordt het natuurlijk moeilijk om het snel en goed te doen...
Dus ja, ik mag inderdaad niet te snel gaan, en het hoofdstel omdoen op het juiste moment. Als ze er volledig klaar voor is, en haar hoofd zonder meer, stil en laag houd...

Bedankt voor de tip en de reactie!

una schreef op donderdag 1 maart 2007, 19:40:


Hoi Nele, Hoe gaat het met het halster aan en af doen?
Met het halster heb je méér ruimte, als bij het hoofdstel.
Laat eerst haar hoofd in het halster zakken en als dit feilloos gaat kan je overstappen op het hoofdstel . (is ze ook gelijk meer gewend aan het "friemelen" met haar oren)

Nils en Olly

una schreef op donderdag 1 maart 2007, 19:40:


...........oooouwww ! that's me !

Nils Vellinga schreef op donderdag 1 maart 2007, 20:32:


Omdat ik iets van de situatie weet: Nele heeft een halster dat ze vastgespt via de zijkant van het hoofd, dus de oren worden daar niet in betrokken.
Ik denk niet dat ze het erg vindt als ik er iets meer over vertel.
Omdat het een probleem is wat voor ieder herkenbaar is en er heel veel paarden met soortgelijke moeilijkheden moeten zijn, of het nu aan het hoofd is of ergens anders.
Una heeft een trauma opgelopen door een neus en oor(!) praam.
Het is dus niet dat ze zomaar wat bang is voor iets bij en aan haar oren. Het is gewoon een serieus probleem. Waarschijnlijk te vergelijken met het paard van Esther bij wie stukken uit de oren geknipt zijn.
Het beroerde is dat je niet weet hoe diep het zit. En wat er nog meer verscholen zit in Una. Ze heeft nog meer typische dingen. Minder lastig, en belangrijk, maar toch...

Ik heb echt goede hoop dat, wanneer er stapje voor stapje aan vertrouwen gewerkt wordt, ze straks graag heeft dat haar hoofd met wat dan ook wordt aangeraakt , omdat daar de klik is en de beloning valt te verdienen en ook het hoofdstel geen probleem meer zal zijn.
Piet
.

Piet schreef op donderdag 1 maart 2007, 21:29:


Elk kopstuk kan je ook gewoon aan de zijkant vast(los)maken !! frontriem heb je eigenlijk niet nodig ! zo kan je dan beginnen om praamtrauma weg te nemen

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 1 maart 2007, 22:46:


Ik voel er meer voor om het probleem bij de wortel aan te pakken. Het zien van het hoofdstel is hoofd hoog en felle ontwijk reactie. Dat moet opgelost worden.

Piet

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 1 maart 2007, 22:46:


Nee zo omzeil je het probleem, het trauma blijft dan. Je kunt het wel zo tijdelijk 'oplossen' maar het probleem blijft. Het is veel beter om het paard het vertrouwen te geven in de tweebener. De zijkant losgespen kan wel, maar het is dan toch net zoiets als de 'blinde' vlek. De spanning moet weg bij dit paard.

Es