Conrad van Pruijssen schreef op woensdag 30 mei 2007, 13:29:
> Piet schreef op woensdag 30 mei 2007, 12:19:
>
>> Eva Saegerman schreef op woensdag 30 mei 2007, 11:58:
>
> Ik vind het knap dat jij bent blijven kijken. Ik had je al
> gezegd dat ik niet blijf kijken. Ik weet hoe het gaat, en gaat
> niet zoals ik het graag zou zien.
Ik zou blijven kijken totdat ik me teveel ging ergeren, want ik kende alleen jouw manier van laden omdat we zo het probleem met Shiny hebben opgelost.
Je weet dat dat ik ook naar jou in het begin met argusogen heb staan kijken. Als jouw manier "de Monty manier" was geweest dan was er maar een weg geweest en die liep via het gat van de deur naar buiten.
Dat ik toch de tweede dag ook nog gekeken heb, komt omdat ik exact wou weten hoe het dan toch kan dat die manier zo "beroemd" is kunnen worden. En denk erom dat ik scherp gekeken heb. Eva die een trapje lager zat werd beroerd van me, toen ik bij haar oor elke ruk aan het halster optelde.
Zoals ik eerder schreef, het is vakmanschap om dat zo verhullend te brengen, maar nog geniepiger dan de (vroegere?) "Gaus" manier om honden te trainen. Die rukte in ieder geval openlijk.
> Is de angst wat groter dan gebruiken we ook nog de hekken om
> hem op te sluiten. Daarmee krijg je elk paard overdonderd maar
> of het een structurele, vrijwillige oplossing zonder enige vorm
> van angst gaat worden, ik denk van niet.
> Tijdens mijn opleiding in Engeland heb ik mijn aanpak van
>
trailerladen (vragen ipv dwingen) ook besproken en laten zien.
> Het voelde voor mij alsof het niet gewaardeerd werd. Op dat
> moment heb ik besloten dat ik geen Recommended Associate wilde
> worden van Monty Roberts. Ik ga nu eenmaal geen dingen doen
> waar ik niet achter sta en waarvan ik vind dat ze geen bijdrage
> leveren aan het welzijn van het paard.
Je moet redelijk zelfverzekerd zijn om "zout op" te zeggen tegen een methode waar de halve wereld kwijlend voor op de knieen ligt
> Geloof mij ik heb ook heel wat clinics mogen verzorgen met
>
trailerladen maar nooit ten koste van het paard. Ik vertelde
> vaak dat ik wilde laten zien hoe de aanpak werkte en dat ik
> niet het doel had om hem erop te zetten. Ik wilde mensen vragen
> om naar het verschil te kijken tussen de begin situatie en de
> eindsituatie. Doordat ik voor mezelf de druk weghaalde lukte
> het in 80% van de gevallen alsnog om het paard er op te zetten.
> Dus niet alleen er in laten lopen maar ook de stang erachter en
> de klep dicht en dan laten zien dat hij nog steeds niet in
> paniek raakt.
> Ik gebruikte hiervoor een gewone 2 paardstrailer, achteraf
> gezien was een 3 paardstrailer ook handig geweest omdat ik dan
> waarschijnlijk in de buurt van de 100% was gekomen.
Ah ja, het viel me mee dat ze de trailer niet ook nog eens tot zijn assen in het zand groeven, dan was het helemaal niet meer dan met een hoop bombarie "op stal" zetten geweest.
Maar nogmaals ,het is wel de manier om indruk te maken op de toeschouwers. Mensen die problemen hebben met het laden van hun paard zijn gauw geneigd om over de preciese handelingen heen te kijken, omdat die heel vaak minder erg lijken dan zoals ze zelf al bezig zijn geweest.
Dit zijn profs aan het werk. De hele demo is zo overdacht en geprepareerd dat er maar 1 resultaat mogelijk is.
Of de toeschouwer nu vanaf het begin kijkt , of halverwege binnenkomt maakt niks uit: hij zal zien dat het paard geladen wordt. Conclusie: het is dus de beste methode, want hij werkt altijd en er wordt niet geslagen.
>
> Bottum Line: trailermak maken kan ook vriendelijk, waardoor het
> resultaat blijvender is.
>
> Groet
> Conrad van Pruijssen
> SubtielTrainen
Piet
Warboel
