Hier ff mijn verhaal over mijn hele paardenleven.
Jolien & Beereke ; Beste maatjes voor het leven!
Ik ga ook wat vertellen over Beereke en mij en wat wij zo allemaal doen samen.
Zoals je kan lezen bij ‘ wie zijn we ‘ heb ik al een volledig paardenverhaal achter de rug.
Het begon zo ;
Ik begon paard te rijden hier in een manege in de buurt.
Alles ging super – Jàren lang.
Op een dag begon ik aan mama’s oren te zagen voor een eigen paardje.
Na effe zoeken kwam ik terecht bij Nabor.
Een heel lief en braaf paardje. Ik reed dan ook met Nabor in de manege.
Dat ging heel goed.
Na 3 jaar Nabor te hebben wou ik dolgraag jumpings gaan doen.
Dat deed ik dan ook. En al bij al ging dat wel goed.
Tot op 1 dag ; Ik reed mijn oefenparcours, sprong over een doodgewone hindernis maar er kwamen onverwacht spelende kinderen vanachter een hoek, waar Nabor erg van geschrokken was.
Ik viel en kwam onder hem terecht.
Nabor sloeg in paniek en begon te lopen, met zijn achterhoef schopte hij in mijn gezicht ( in mijn mond )
Ik voelde geen pijn en wou onmiddellijk terug op Nabor klimmen.
Iedereen kwam naar me toe en ze belden het ziekenhuis.
Plots zag ik dat er bloed uit mijn mond liep, maar van het schrikken voelde ik gewoon niets.
“ Al haar tanden zijn weg ! “ hoorde ik mama al wenend zeggen.
Ik begon natuurlijk nog niet te panikeren voor die mond, maar eerder omdat ik zou moeten stoppen met paardrijden.
Ik ging naar het ziekenhuis en na enkele maanden zag alles er weer goed uit.
Ik vroeg aan de dokters, “ ik mag toch nog paardrijden hé? “
“Dat mag je, als je maar voorzichtig bent”
(Ze gingen me trouwens toch niet kunnen tegenhouden hoor.
)
Dus, ik terug op Nabor. Doodgelukkig.
Ik reed een week terug op Nabor en er gebeurde op net dezelfde dag, op net hetzelfde uur en op net dezelfde manier hetzelfde.
Al het werk van de dokters was voor niets.
Natuurlijk vroeg ik als eerste opnieuw of ik nog mocht paardrijden.
“ NEE “
Een wereld stortte voor me in.
Ze zeiden dat ik het noodlot niet moest uitdagen en nog een derde keer proberen.
Ik legde me er uiteindelijk maar bij neer.
Jaren heb ik niet meer paardgereden.
Ik zocht dan ook een nieuwe hobby, dansen.
Ik vond het heel leuk, maar het was toch anders dan bij zo’n lief paardje zijn.
Ik heb het al die jaren toch wel gemist.
Tot enkele maanden geleden, er kwam een nieuwe buurvrouw.
Eva en haar man, EN 3 paardjes (Of neen, 2,5) .
En je kunt vast niet raden wat het vervolg is J
Ik stond regelmatig over de draad te kijken naar de paardjes en wat Eva ermee deed.
Ik was onder de indruk van alle dingen wat ze kon met Queenie.
We kwamen aan het praten.
“ Zo leuke dingen dat jij kan! “ zei ik.
Ze begon te vertellen over haar Queenie.
“ We rijden
bitloos “ Zei ze.”
“
Bitloos? “
Hoe kan dat nu? Zei ik.
Ik keek haar met grote ogen aan en zei dat ze zot was J.
( Zeg ik nu soms nog hoor J ) Grapje.
Op een dag zei ze ; “Anders mag je eens mee gaan wandelen met de shetlander aan de hand.”
Dit deed ik.
Ik zag hoe Eva en haar vriendin Isolde
bitloos op straat reden.
Ik was erg onder de indruk.
Die avond begon ik op internet te zoeken en te doen.
Ik vond dat echt super.
De week erna zei ik ; “Weet je wat ik doe, ik ga op Beerke zitten (met gewoon halstertouwtje).
Het ging super.
We stapten, draafden en galoppeerden zelfs.
Ik vond het de max om na zo’n lange tijd terug op een paardje te mogen zitten.
Toen we thuis kwamen begon Eva te vertellen over Beereke, hij had nog nooit
bitloos gereden, heeft altijd op een manege gestaan, heeft altijd hoefijzers opgehad.
Ik dacht ; “ En ik heb nu op straat zonder bit, zonder hoefijzers, zonder druk gereden? ”
Het was bijna ongeloofelijk.
Eva leerde me elke dag nieuwe dingen over Natural Horsemanship.
Ik vond het echt super.
Beereke werd mijn beste maatje !
Eva vertelde me ook over
clickertraining.
En al die leuke ‘trucjes’ dat ze deed met Queenie deed ze adhv. die
clickertraining.
Ik dacht ; “misschien kan ik dat ook wel met Beereke? “
Ze gaf me veel uitleg en heb er echt veel uit geleerd.
VOETJES GEVEN
We begonnen met voetjes geven (filmpje volgt)
Na nog geen 5 minuten gaf Beerke spontaan en met veel plezier voetjes.
Ik dacht ; “ Amai? Ik kan dat ofzo? “
Dus ik ging wat verder.
KEGELS
Ik begon dan met Beerke te leren een kegel aan te tikken en zo uiteindelijk heb omver te gooien.
Dit ging weer zo snel dat we na enkele dagen al 4 kegels zetten en hij gooide die allemaal omver. (filmpje volgt)
ENTHOUSIASME
Vroeger liep Beereke weg in de wei als ik met een halster afkwam.
Daar hebben we aan gewerkt.
En als we nu toekomen op de wij met een halster, komt hij in galop en een bokkesprongetje naar me toe.
VOETBALLEN
Ik schop de bal naar Beerke toe en hij schopt de bal terug.
STAL DE PIED
Nu zijn we aan het leren aan Queenie en Beereke om met hun 2 voeten op een stal de pied te staan. Dit kunnen ze nu allebei al met 1 voet.
BELONING
Beereke kiest zijn beloning zelf.
We hebben bv. Een zwart en een wit papiertje.
Op het zwart krijgt hij een wortelstukje. Op het wit enkele
biks.
Zo kan hij duidelijk maken aan mij wat hij het liefst heeft.
LEIDOEFENINGEN
Ik ben nu voor Beerke een echte leider geworden.
We doen nuttige leidoefeningen.
Achteruit, wachten, naast mij blijven lopen, dit is mijn ruimte, enz.
Beereke reageert op al deze dingen erg goed.
Ik ben blij dat ik Eva heb leren kennen, want dankzij haar is er nu een nieuwe wereld voor me opengegaan.
Beereke & Natural Horsemanship.
We kunnen al zoooveel.
Maar er zijn ontelbaar veel dingen in Natural Horsemanship dat je kan doen met je paard, of leren aan je paard.
Op de manege neem je je paard uit de stal, zadel je op, berijd je ( maar op welke manier ? ), zadel je af, en het vliegt terug in de stal.
Dat is toch niet leuk voor het paard.
Ik spreek uit ervaring, ik heb ook op een manege gezeten.
Maar als je dan in zo’n andere wereld komt, denk je ;
“ Waarom heb ik dit niet eerder gedaan? “
Jolien.
Warboel
