Isabel van der Made schreef op dinsdag, 20 juli 2004, 9:29:


Hoi Isabel,

Ik geef even heel uitgebreid antwoord, sorry!

Omdat ze zo jong is heb ik haar altijd op stal Pavo veulenbrok gevoerd (kan tot 3 jaar)
3 maanden geleden ging ik over op Marstall Manege R, en omdat die niet speciaal voor jonge paarden is, heb ik daar Young Stock van de Paardendrogist bij gedaan. Ik ben er namelijk van overtuigd dat ze in deze periode van haar leven zich echt geen tekorten kan permitteren.
Ik wisselde van voer om NOG BETER te voeren. Niet omdat het zo nodig was. Whip!

Toen die slechte vacht me begon op te vallen ben ik begonnen met lijnzaadolie (vindt ze erg lekker trouwens), en na een tijdje ook nog appelazijn.

Toen voelde ik me ineens een beetje belachelijk worden (al die supplementen, terwijl ze een paar maanden geleden een kerngezond opgroeiend paardje was zonder poespas !)

Ik ben toen ongeveer 7 weken geleden teruggegaan naar voor het probleem: weer Pavo veulenbrok, en voor het lekker lijnzaadolie. Het leek te helpen, binnen een paar dagen ging ze fanatiek verharen en er kwam wat meer glans op. Het zet alleen niet door. Er is dus ook iets anders dat haar dwars zit.

Voor ze 24/7 naar buiten kon, kreeg ze veel wortelen en 3x een dikke plak hooi, goeie paarden-kwaliteit, hoor ik van veel (jaloerse ) mensen. Nu eet ze op de weilanden waar dat hooi vanaf komt. Het touw wordt mondjesmaat omgezet, omdat haar weigenoten al dik worden van 2 sprietjes.

Misschien vergezocht maar twee maanden geleden was ze gebeten door een psychopaard. Die beet is na een week inwendig flink ontstoken en Taar heeft door dit alles 2 weken alleen gestaan.

Even op een rijtje: eerst 3 dagen gekoeieneerd door het psychopaard, toen gebeten en een week alleen gestaan, toen 1 1/2 week lang 6 tot 3 x daags gespoeld en 15 min. stappen, nog steeds alleen in d'r wei. Nu alweer bijna 6 weken terug in de groep, zonder psychopaard.

Dat spoelen en stappen was frustrerend. Ze werd na 5 dagen ineens bang voor alles en negeerde volkomen wat ik van haar vroeg (Porcupine op fase 20 ?). Het was of ze mij kwijt was en de volle verantwoording zelf probeerde te dragen (van leiderschap dan). En dat niet goed aan kon, niet kon beoordelen of een busje dodelijk eng was en dus maar op het dak van de schuur probeerde te springen. Niet kon overzien of ze toch bang voor de kraan moest zijn en dus maar totale paniek kreeg. Heel raar.

Pas aan het eind, toen ik nog maar 2x daags hoefde en heel veel tijd, geduld en acceptatie kon opbrengen, was ze weer rustig en cool.
Het hielp dus niet om het enge te negeren en haar uit te lachen

Geeft dit aanknopingspunten ? (IK HOOP HET ! Want als het niet mijn conditie is, dan weet ik echt niet meer hoe ik haar kan helpen...)

Groetjes en bedankt !
Angelique

PS De dierenarts is geen optie. De klachten zijn te vaag voor haar.
Ze is wel heel goed, maar ook heel no-nonsense. Ze kwam al niet voor die ontsteking (wat ook niet nodig bleek, ze heeft me er telefonisch goed doorheen getrokken), en een half jaar geleden niet voor Taar d'r koliekje (door appels, was dus ook inderdaad niet nodig). Goed voor m'n portemonnee, maar niet voor m'n zorgen.