Christel Provaas schreef op vrijdag 10 augustus 2007, 15:05:



Eergisteren was het hier ook prijs. Eveneens bij een paard met Amerikaans bloed. (Alhoewel je dat op het zicht ook niet zou zeggen)
Het had hier donderdag de hele dag geregend en had haar Boett-deken aan.
Op zo'n dagen krijgt die deken dan ook geen kans om te drogen en zit het risico er wel in dat ze er door in de problemen komt.
Normaal zou ik het dan afnemen, maar ik moest de hele dag werken en had pas s'avonds de kans om langs te gaan.
s' Avonds trof ik een paard aan dat stond de trillen op haar benen en miserabel stond te wezen in een hoekje van de stal.
Dat trillen ziet er best eng uit, maar ze heeft het al wel vaker gehad en toen was het snel weer weg door haar kacheltje op te stoken met hooi.
Ik was al aan het bedenken hoe ik zo snel mogelijk hooi bij haar kon krijgen. (Paarden lopen op de wei en krijgen geen hooi in de zomer )
Maar ze wist het zelf op te lossen.
Zodra ik haar deken had afgedaan, vertrok ze in galop uit de stal, ging Puzzle ergens oppikken en heeft een kwartier lang met Puzzle rondjes zitten rennen en zitten spelen. Wat voor haar echt heel erg atypisch is. (Pête is een paard dat heel zelden speelt en praktisch nooit uit eigen beweging sneller gaat dan een relax drafje.) Na dat kwatiertje rondsjeezen was het trillen ook helemaal weg.
Ik denk niet dat ze echt 'spierbevangen' was, want dan zou ze volgens mij niet uit eigen beweging gaan rondlopen. (Zou ook heel erg slecht zijn voor haar, dacht ik) Maar ik ga er vanuit dat ze zelf het beste weet wat ze moet doen, om zich beter te voelen?
Gisteren was dan wel opvallend stijf. En met rijden had ik ook redelijk wat moeite om haar achterhand aan de gang te krijgen. Ze was wel voorwaarts, maar erg lang. En ze had nogal de neiging te gaan hangen in m'n handen. Iets wat ze normaal niet doet.
Achteraf ook wel gemerkt dat haar beide spronggewrichten lichtjes opgezet waren. Dus het zou evengoed door haar gewrichten kunnen komen ipv haar spieren.
T'is een beetje gissen.

Ans

Ans Jondral schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 10:17:

Misschien waren de sprongen wat opgezet door het plotselinge en hevige racen? En wat je zegt... puzzelen. Zit te denken, die EMS ziekte dieveel in de US voorkomt, is toch ook typisch een quarter-aandoening? Ook zo'n stofwisselings-iets? Zijn deze paarden misschien gewoon 'gevoeliger' op hun spieren?

Ans Jondral schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 10:17:


Ben ik weer blij dat ik dat lees, mijn merrie, halfbloed wpn, is ook stijvig. Gister lag ik bij het opstappen er bijna naast. Zodra ze last van haar spieren heeft, is het moeilijk opstappen.Ze begint dan te bokken. Normaliter kijk ik daar goed naar. Ik heb toen een heeele tijd gestapt, tot ik wat meer ontspanning voelde. En die dag daarvoor naast de fiets liep ze ook al zo stijf. En ik heb nog zo zitten twijfelen met de laatste natte periode, wel of niet regendeken. Ze heeft vroeger ook regelmatig last gehad van lichte spierbevangenheid. Noueh ik ben t nu zat, weer zo'n periode nat koud weer en de regendeken gaat erop. Verdorie ik baal weer van mezelf, ik had die regendeken nog in mijn handen. Ben wel blij dat ik dit lees, ze is dus niet de enige. Ik voel me altijd zo'n watje als ik die deken opleg, grrrr. Beterschap met jullie paardjes trouwens, gr. Ingrid

Christel Provaas schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 13:14:


Dat is goed mogelijk. Die paar keer per jaar, dat ze uit haar dak gaat. (zoals donderdag) dan doet ze het meteen grondig. Ze is dan heel explosief, korte sprintjes, stops en veel gesteiger en rare sprongen. Ziet er altijd nogal belastend uit voor die achterbeentjes.
En ze heeft natuurlijk ook spat enzo en stond voor donderdag ook al 3 dagen stil omwille van het weer. Kan er ook weer mee te maken hebben.
Maar ik zit nu wel te denken, in hoever ze gevoelig is op haar spieren. En of dat trillen iets met spierbevangenheid te maken heeft. Ze was ook erg verkrampt, staart tussen haar billen geklemd (ook tijdens haar rodeo-showtje). En aanraking vond ze onaangenaam. Ik moest haar deken heel voorzichtig uit doen, want ze voelde aan alsof ze elk moment kon ontploffen.
En ze heeft het al vaker last gehad van haar spieren. Deze winter had ik haar hiervoor zelfs een tijdje msn gegeven.
Ik had het donderdag afgedaan met "Ze had het koud omdat ik zo dom was haar dekn op te laten en ze heeft zich weer warm gelopen" Maar nu ik dita allemaal lees, vraag ik mij af of ik er niet meer aandacht aan zou moeten besteden?
Maar een echt spierbevangen paard gaat nooit uit zichzelf rondracen neem ik aan?


Bedoel jij dat Hypp-dingetje? Dat is toch alleen maar in bepaalde paint-bloedlijnen. Afstammelingen van Impressive dacht ik?
En dat is in ieder geval geen voorouder van mijn Pête.

Ans Jondral schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 17:14:


die Impressive was een QH met onderhand al meer dan een miljoen nakomelingen
(over verschillende generaties zowel AQHA, ApHC al APHA)
wegens immens populier omwille van zijn overdikke spierpaketten en
het doorgeven hiervan, in pakket met HYPP, yeah, gringringrin

HERDA, de erfelijke huidziekte waarbij de huid er afkomt als een jas
met de rits langs de ruggengraat, daarentegen leidt dan weer linea recta
naar PocoBueno, die ook zowat in elke QH en afgeleide mengelmoes terug te vinden is.

Wat HYPP betreft zijn er ook aanwijzingen dat dit bij volbloeden voorkomt,
die worden echter op snelheidsprestatie geselekteerd en bijgevolg beter uitgewied
dan de stilstand-paarden in de halter-industry......

ja fokkin' horses hé !

Peter Donck schreef op zaterdag 11 augustus 2007, 17:22:


Peter, jou stippels op welke lijnen gaan die eigenlijk terug? Ook lijnen waarin die Impressive en PocoBueno voorkomen? Of zijn het een ander soort stippels dan de Amerikaanse variant?

Van Pête ben ik eigenlijk vrij zeker, zowel Impressive als Pocobueno komen niet voor in haar QH-kant van de familie. (voor zover dat na te gaan is) Heb wel eens in haar stamboom zitten neuzen. Ze stamt niet af van die showpaarden maar als je een generatie of 4 teruggaat zit je alweer tussen de race-paarden.