Spirithorses schreef op zondag 12 augustus 2007, 22:52:
> Nathalie Lagasse schreef op zondag 12 augustus 2007, 13:56:
>> Als echt
Parelliveulen heeft Huppel intussen al kennisgemaakt met de zachte borstel, handen over lijfje en hoofd, antistekebeestenspuit, plasticzak over het lijfje gewreven en op het plasticzeil gestaan.
>>
>>
>
> Wow, Nathalie. Proficiat met dit nieuwe leven!
> Knap van je dat je ondanks de emoties van deze dag heel
> nauwgezet hebt weten te onthouden hoe alles gegaan is.
> Leuk verhaal en veel plezier met Huppel (blijft ze zo heten ?
> Grappig....)
> Groetjes, Pien
Bedankt voor de felicitaties allemaal!
Tja, Huppel blijft zo heten denk ik. Als ik haar officiele BWP papieren wil bezorgen moet het met een H beginnen. Ik wou opvoorhand geen naam kiezen, pas als ik het veulen zag wou ik dat doen. Intussen blijkt uiteraard dat ik het beestje aanspreek met 'snoepie', 'baby', 'flinke poepie' 'supermeisje' en ook wel 'huppeltje'. Dat laatste lijkt dan toch een goede naam, hoewel die langs geen kanten bij Cesar en Lolita past. Nu wou ik nog wel een mooie officiele naam verzinnen, iets in het Quenya (ik ben Tolkienfan), maar ik denk dat het er niet meer van komt, het zou dan toch maar een naam voor op papier zijn.
Alles gaat geweldig goed hier, alleen een pietsie slappe mest van Huppel, maar dat schijnt wel vaak voor te komen bij veulentjes? Cesar mag al tot op drie meter naderen. Huppel mag Cesar totaal niet naderen, van Lolita bedoel ik, Cesar is niet moeilijk. Nu, Lolita heeft aan juffrouw Huppel niet veel te zeggen. Dat crosst rond en Lo mag hinniken wat ze wil, ze loopt er toch altijd eerst zelf achter. Enkel als ik Lola eens aan een touw meepak dan blijkt dat Huppeltje uiteindelijk wel volgt.
Mijn respect en begrip voor
Parelli groeit met de dag moet ik zeggen nu ik dat moeder-kind gebeuren observeer. 'Seven games that horses play' zegt hij, maar ik dacht altijd, 'jaja, hier spelen ze alleen om ter meest eten'. Maar nu! Die friendly game met touw over lijf en hals van je paard! Dat is echt helemaal de staart van de merrie over en weer over baby.
Wijken voor druk, uiteraard, dat is duidelijk te zien, wijken voor suggestie zie ik nog niet tussen Lo en Huppel, maar wel tussen Lo en Cesar natuurlijk. Circling game!! Huppel maakt echt perfecte cirkels rond haar mama, dichtbij in stap, iets verder in draf of galop, mooi hoor.
Vandaag eens een ministukje op het wegje geweest met moeder en kind, dat ging goed. De trailer ook in de wei gezet maar daar heeft Huppel geen voet op wilen zetten, Lolita wel, ik had er ook eten in gezet namelijk. Niet getreurd, niets gepusht, 'it's not about the trailer'!
Online spelen met Lolita even getest, dat is toch niet zo fameus. Ze is veel beter vooruit (zal wel, 200kg lichter) nog steeds licht, maar enorm afgeleid natuurlijk, en staat mij soms zo aan te kijken: 'lead op de cirkel? dat ken ik niet hoor. nooit van gehoord. seven games zeg je? mag ik niet gewoon weer bij jou komen staan?' Maar leuk is stick to me, on line, maar ook een keertje liberty, heel het stuk van de wei naar de stal gelopen met Lolita in draf en Huppel al huppelend
achter mij aan. En een emmer eten die al klaarstond in de stal, en ik er voor gezorgd dat we zo die gevaarlijke
Cesar ontweken hadden. Ik voelde me wel even een heel savvy leider!
Lolita is gelukkig totaal probleemloos naar mensen toe. Ze is al bekapt intussen, bezoek gehad, kinderen ook: ze is voorbeeldig braaf. We zijn weer terug een dazenkillend team (ook al twee op Huppel doodgewreven). Huppel is trouwens mijn eerste paard die ik plezier doe met kriebels!! Ik ben zo blij!
Groetjes,
Nathalie
Warboel
