Huertecilla schreef op woensdag 15 augustus 2007, 22:09:
> Goed initiatief, fijn dat het goed uitpakte, jammer dat je er
> bit, zweep en spoor bijgehaald hebt. Dat is erg lastig
> inhoudelijk correct over te brengen en verlaagt de
> acceptatiegraad daardoor om twee elkaar versterkende redenen.
Ik heb
bitloos, zweeploos en spoorloos, er bij gehaald als voorbeelden van trainen door samenwerking met en begrip van het paard, zoals wij doen, itt "trainen onder dwang" waarbij het paard doet wat hij doet om pijnprikkels te vermijden, niet omdat hij het
wilt.
Verder heb ik er niet over geluld, want ik had niet veel tijd om de basis van
clickertraining uit te leggen. En
bitloos rijden is een vak apart, dat vereist een eigen demo.
> Ik begrijp dit streven in het geheel niet. Als het begrip van
> 'je krijgt wat je beloont' onstaat zijn bit, zweep en spoor
> geen punt.
>
> Het is nu goed uitgepakt de demo, maar heb je er ook een idee
> van welk risico je genomen hebt?!
ja
Vooroordelen bevestigen is
> een knap stuk makkelijker dan wijzigen.
Publiek dat mijn info als bevestiging ziet van hun vooroordelen, hebben gekeken met een gesloten mind; dié mensen, die niet willen geloven, en daarom alleen maar vooroordelen bevestigd zien, zullen nooit geloven.
Anderen, met een open geest, die niet blindelings meelopen met de kudde, dié mensen hebben gezien hoe snel een paard leert én hoe aandachtig het paard is, hoe leergierig en hoe graag die dingen doet omdat wij het hem vràgen en niet éisen.
Dat is ook de valkuil
> van jullie bit-zweep-spoor-bijslepen. Zie de vooroordelen van
> 'jullie' mbt bit-zweep-spoor.
> Verder is het een vraag of het publiek de zin van het aanwijzen
> van een
> voorwerp naar de eigen dressuurhobby kan leggen.
Mijn doel van deze demo heb ik als inleiding aan het publiek uitgelegd: tonen hoe snel een paard, dat nog nooit gecklickerd heeft, leert als de motivatie om het te leren groot genoeg is. Dat als het paard in vijf minuten heel enthousiast het voorwerp achtervolgt om het te kunnen aanraken, daarvoor zelf een paar stappen vooruit zet, waarom we dat enthousiasme om te leren niet zouden gebriuken onder het zadel. Ik haalde een voorbeeld aan: als ik mijn paard wil laten draven, dan vraag ik haar draf, op stemcue, en als ze draaft,
bridge (ik gebruik het woord "clicker" in de demo) ik en dan huppelt ze vrolijk verder omdat ze wéét dat ze het goed gedaan heeft en dat motiveert haar om het de volgende keer minstens zo goed te doen.
Als een tradi ruiter het paard doet aandraven met sporen, dan zal het paard ook draven maar zonder datzelfde enthousiasme als mijn paard. Als het vragen van de draf steeds gepaard gaat met een prik in de buik, zal het paard draven helemaal geen leuke oefening meer vinden en zal de ruiter steeds meer moeten doen om dat van het paard te krijgen.
Zoiets, in een veel korter pleidooi vermeld, dus.
Warboel
