eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 11 september 2007, 0:57:


Dat zeg ik helemáál niet!
Ik zei; "ze mogen best een maand lang bij MIJ THUIS met het paard komen spelen, knuffelen, rijden whatever, maar onder mijn toeziend oog.
Ik zeg nergens (LEZEN EDDY) dat je vanaf moment 1 moet weten of het jouw paard is.

En ik denk ook zeker dat je een paard zeer zeker een diep trauma kan toebrengen in een dag. Zeker weten!

Trea

trea hoex schreef op dinsdag 11 september 2007, 10:14:


Toen ik Pardie zag, bleef ze wekenlang in mijn hoofd rondspoken. Ik sprak met de man die haar wilde verkopen, en vroeg of ik haar op proef kon krijgen.
Hij wilde dit niet, hij had het al een keer meegemaakt met een pony die meeging met mensen en die na een maand terug kwam. Mensen hadden een maand gratis een hoop lol gehad, en toen het tegenviel kwam de pony terug. Hij mocht ernaar raden wat ermee gebeurd was.
Ik mocht komen wanneer ik wilde, alles uitproberen, allemaal geen probleem. Maak zo een weloverwogen keuze. Ik mocht dierenartsen of andere mensen meenemen die ik wilde om naar haar te laten kijken, de tijd nemen. Hij was bezorgd om haar, en wilde haar niet zomaar meegeven, hij wilde ook zien wie ik was.
Bovendien, als je een paard meeneemt, heb je de eerste maanden toch al een ander paard, want het is alleen maar aan het wennen en dan heb je eigenlijk ook geen duidelijk beeld van het karakter. Tenzij je een paard uit een vreselijke situatie haalt, dan wordt het ook weer anders.
Uiteindelijk had de man niet zoveel tijd meer. Hij had moeilijkheden met de gemeente en moest zijn landje leeghalen, de paarden moesten weg. Hij zei: je krijgt 500 euro korting ik heb liever dat ze met jou meegaat en niet naar een handelaar. Het paard was mij gegund en dat was erg leuk en ik heb 2 maanden de tijd gehad, ik ga er natuurlijk vanuit dat iemand de waarheid spreekt, maar dat weet je toch nooit helemaal zeker.

groetjes Clarissa

Nick Altena schreef op dinsdag 11 september 2007, 2:22:


Tuttut ik heb het nooit over slachtprijs gehad

trea hoex schreef op dinsdag 11 september 2007, 10:14:


Een paard in een bepaalde omgeving gedraagt zich op een bepaalde manier . Verhuis dit paard en je kan voor verrassingen komen te staan ! EN nog eens de verborgen gebreken kunnen thuis perfekt verdoezelt worden , t'is nu wel zo dat een VERkoper die iemand dagelijks aan huis laat komen om met het paard vertrouwd te raken al veel rechter in zijn schoenen zal staan .

trea hoex schreef op dinsdag 11 september 2007, 10:14:



Eddie zal je uiteindelijk toch gaan begrijpen hoop ik.
Je zal je paardje maar aan iemand mee geven die
zijn koppigheid (nieuwe omgeving, nieuwe kudde,
niet het geduld om eerst een week te laten wennen
zonder er iets mee te doen, een slecht passend zadel
omdat er geen passend zo snel aanwezig is)
er wel even uit slaat met mega druk uit frustratie.
En dan je lieve paard terug brengt omdat het niet klikt
en het paard niet zo is als beloofd.

Daarom eerst samen werken op de vertrouwde oude
plek, ook de beste manier om een paard te leren kennen.
En als je dan als verkoper ziet dat de koper niet goed
genoeg is naar je maatstaven, dan laat je de koop
niet door gaan. En als je een paar weken veel moet reizen om
met je nieuwe aankoop te gaan werken, wel dan hoord dat er bij.
Zoek anders een paardje dichterbij.

Stel Nick krijgt 3 kopers die allemaal na elkaar een proefperiode
hebben, nou leuk hoor voor dat paard, dan een maand hier en dan een maand daar, en telkens nieuwe mensen die van alles willen.
Véél beter is dat Nick die mensen thuis laat wennen, beter voor iedereen.

Pas daarna komt die proefperiode, die ook zo heel belangrijk
is, zoals Eddie en Nick aangeeft. Maar minder belangrijk wordt
als er bij de verkoper gewerkt wordt, op een aantal dagen.

Groetjes, Michiel

Nick Altena schreef op dinsdag 11 september 2007, 0:25:

Het verhaal van Nick gaat dus over het passen in de kudde en Nick denkt dat ie zijn paardje kent.
Maar nee, je hebt geen idee wat je paardje zoals zou kunnen in een nieuwe kudde.
Vraag Marjolein(uit Pijnakker) maar naar Woody.
Beestje ('kleine' Shire) stond vroeger onder aan de ladder. En schijnd nu (binnen 3 dagen) in haar nieuwe kudde boven aan te staan ;P

Wie had dat gedacht?

Nee Nick, over die rangorde en 'passen' in de kudde zou IK me geen zorgen maken.

Olly blijft wel onderaan staan, hij zal moeten wachten met hooi eten tot iedereen is uit gegeten. (mits er maar op één plaats gevoerd word)

Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op woensdag 12 september 2007, 0:26:


> Het verhaal van Nick gaat dus over het passen in de kudde en

Ja dat denkt Nick ja....mogen we nu ook al niet meer denken dan ?
IK denk te weten dat het tussen ruiter en paardje goed gaat als er op een (voor mij) normale manier mee omgegaan wordt.....want IK ken haar tenslotte al even ja....
Als je knipt moet je het wel goed doen...
Dat zelfde gaat ook op voor het lezen....als je het dan doet doe het dan goed....


Oke joh...... ik ken haar niet...maar jij natuurlijk wel ...
Maar je hebt gelijk hoor, als er een ding zeker is , is het wel dat we niets zeker weten (behalve dat we allemaal een keer dood gaan.)

Nee dus volgens jou opmerkingen...


Daar gaat het toch helemaal niet om ?
Waar schrijf ik nu over een rangorde ?
.... en waarom was ik nou toch ook alweer voor die test periode?
Denk je nu echt dat het er mij om gaat welk plaatsje ze in een groep krijgt ?
Ik zou het bericht toch echt nog maar eens terug overlezen hoor...


Uhhhh.... la me raaie.....
Jij of ene marjolein vast niet als ik dit zo lees....
Maar het intresseerd me eigenlijk niet. (heb al een nieuwe wasmasjien)


Lezen! goed lezen !
Daarnaast.... Gelukkig ben ik jou niet he ?
Dat JIJ je daar geen zorgen over maakt is jou pakkie an.... maar ik ben niet jou.

Niet passen in een kudde kan wel degelijk !
Het is hier in Olland meestal de MENS die de kudde vormt .... niet het paard....
Je zal ze in je tuin krijgen die allemaal appart achter een lijntje staan omdat het niet wil in de kudde.
Maar jij mag daar gerust anders over denken hoor.

IK ga dus ook niet wekenlang aanzien of het wel eindelijk goed gaat komen....
Kom me nu niet aan met een verhaaltje dat alle paarden bij elkaar passen.... Daarvoor heb ik al iets te veel meegemaakt....

Ik denk dan ook dat ik jou denkwijze vast weer niet helemaal begrijp , maar dat maakt me ook al niets uit.
Ik begrijp zoveel mensen niet.... heb ook liever met andere dieren te maken eigenlijk... (die "lezen" je tenminste niet verkeerd.... )

Nick

Nick Altena schreef :


Nou en of!
Over het algemeen is het soort zoekt soort hoor. Hier in onze groep zijn ook echte voorkeuren en ik hoef lang niet ieder paard bij een ander te zetten. Kan ik het me nog zo leuk bedenken, ze hebben zelf hun voorkeuren. De koudbloeden zoeken mekaar op en de volbloeden ook.

Gisteren, na een half jaar, is Puck voor het eerst de Winnergroep ingegaan, pas nu is zij daar klaar voor en zet Winner haar er niet meer uit omdat ze zo agressief doet. Wij hebben ook hier twee paarden die het niet goed doen met anderen samen, helaas, dus dat duurt nog even.

Sinds Stef er is is er ook weer een leider in de merriegroep. Gevolg: Gelijk, binnen ene paar uur al RUST in die groep. Dus ook sinds gisteren daar weer 7 paarden in één groep. Ik was het zó zat met al die subgroepjes, en dat met de winter voor de deur, erg onhandig. Nu hebben we nog twee groepen en twee 'losse' paarden.
Ik hoop die twee vóór de winter nog ook in een groep ondergebracht te hebben, scheelt heel wat hoofdbrekens.

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 10 september 2007, 10:29:


Daar heb je spijtig genoeg duust keer gelijk in!!