Inge Teblick schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 17:27:


Zie je het smelten als toegeven aan druk?

Over het gewicht ben ik eens, maar zelf zit ik het liefst niet aan het hoofd. Begrijp dat je het nodig heb bij het "smelten". Ik moet hier nog even rustig over nadenken voordat ik er mee van zeg. Lijkt me iniederegeval mooi en leerzaam om dit te zien.

josien schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 18:28:


Ik denk bij "smelten" inderdaad als "toegeven aan druk". Ik verkies "smelten" vanwege het dynamische beeld, 't is iets dat vloeiend gaat, als dansen, en technisch zal het wel druk zijn (het is negatieve bekrachtiging, om precies te zijn), maar m'n eufemisme roept nu eenmaal een andere "hoeveelheid" druk op.
Ik denk dat nageven niet verschillend is van leiden bijvoorbeeld, alleen de richting is toevallig anders. Ik "zit aan het hoofd" omdat nageven nu eenmaal aan het hoofd begint; en als ik een teugel opneem, moet het betekenis hebben tot in de achtervoeten, dan verwacht ik een verandering, net zoals wanneer ik een leidtouw opneem.

Verwar "nageven" overigens niet met aanleuning - aanleuning begint wél vanachter en hoort vanzelf te gebeuren. Een paard "neemt" zelf aanleuning, dat doe jij niet, jij "ontvangt" die energie alleen weer vanuit de achterhand. Die power "krijg" je van het paard, die kan je niet nemen, dat zou trekken zijn.
Veel mensen lijken geherdoctrineerd te zijn in de richting van "schrik van de teugels". Ik ook ooit, het leek mij ethisch niet te "mogen" en niet te horen bij de goeie NHer die ik wou zijn, tot het op een dag zo was dat mijn paard zichzelf als het ware zijn achtervoeten in mijn handen legde. Het gebeurt gewoon, als je de voorwaarden creëert.

Overigens is er, als je echt niet aan het paard wil komen, nog een manier om een soort schouder binnenwaarts te creeren; sta zijwaarts naast je paard, vraag de linkerschouder naar je linkerhand te targetten en de linkerheup naar je rechterhand; loop achterwaarts terwijl je paard je zijwaarts volgt; "regel" de hoek waardoor je meer voorwaarts dan zijwaarts gaat, zorg dat je snel genoeg gaat (dat alleen al is een kunst op zich ) zodat je paard z'n voorwaartsheid kan, behouden, en tadaaaa!

En dan is er natuurlijk de manier waarop de klassieke dressuur aan de slag gaat en zo .

met vriendelijke groeten,
Inge (die nu weer even afhaakt vanwege vanalles met echte levende paarden)

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 18:51:


Oké ik snap hem. Je vraag het paard te smelten bijzijn hoofd, maar verwacht dat daarbij de achterhand gaat dragen. Zelf gebruik ik hiervoor lichaamstaal en zonodig het licht aanraken van de bovenbeen.

Hier werk je naar toe. Jep, ben ik helemaal mee eens. Veel mensen zijn te veel bezig van voren of proberen het van achteren hard aan de gang te krijgen. Ik zeg ook altijd het paard moet het doen, wij niet.

Hu, deze vat ik niet helemaal. Bedoel je richting jouw? Als ik kijk op je site over het aanraken van het paard zijn schouder jouw hand denk ik daaraan goed?
Beteen even een vraag. Wat is precies de reden waarom je het paard dat heb aangeleert en zitten er geen nadelen aan zoals plat gedrukt te zonder enz.
Ik werk zelf met voorhand en achterhand omzetten met het gevolg daarna schouderbinnenwaarts. Heb ik al eerder hier beschreven.

Tja die zijn het belangrijkste hé.

Groetjes

Inge Teblick schreef op vrijdag, 13 augustus 2004, 18:51:


Krijg ik hier een demonstratie van te zien eind augustus in Duffel?
Piet