Frans Veldman schreef op zaterdag, 14 augustus 2004, 16:06:
> En HOE bepalen ze dat? Voor zover ik weet en mij ook logisch
> lijkt gaan paarden niet zomaar vechten om de rangorde te
> bepalen. Er begint een heel spel waarbij het bepalend lijkt te
> afgeven. Het paard dat direct afdruipt geeft een duidelijk
> signaal niet het leiderschap te ambieren. etc. etc. Het lijkt me
> zo logisch dat ik me afvraag of dit het antwoord is wat je wilt
> hebben, maar wat dan wel?
*****************
Het is grappig dat dit net aan de orde komt want precies die vraag had ik nou ook eens willen stellen. Waardoor wordt bepaald wie het dominantst mag zijn? Ik had daar graag eens wat praktijkvoorbeelden bij willen horen, van wat je zelf met eigen ogen in de praktijk hebt zien gebeuren.
In de vorige kudde was mijn paard de onbetwiste leider. Hij was de enige ruin, hij was de oudste en hij stond er bovendien het langst, het was duidelijk "zijn terrein". Hij gedroeg zich dus ook zo. Nu is hij verhuisd, en is hij leider AF. Hoe merk ik dat? Als hij naar me toekomst als ik hem ga halen, en de dominante merrie loopt ook naar me toe, dan stopt Torop en wacht tot zij eerst met mij gesnuffeld heeft, als ze haar zin heeft gekregen en weer wegwandelt, dan pas komt Torop weer in beweging en loopt op zijn beurt naar me toe. Hij is echter nog steeds het OUDST in deze kudde, EN hij is weer de enige ruin. Maar die laatste twee dingen maken hem in de nieuwe situatie blijkbaar niet automatisch dominant. Of hebben die faktoren niets met dominantie te maken? Lijkt toch haast van wel.
OF hebben paarden een natuurlijke "dominantiegraad", die ze bij hun geboorte mee hebben gekregen. Een soort van te voren bepaalde "trede" waarop ze staan?
> Ik vind het geen cirkelredenering. Het is precies hetzelfde als
> wat er gebeurt met een hond (ok, predator). Je begint met een
> puppie, en geeft hem iedere dag eten. Als je verder niets doet
> breekt er een dag aan dat hij gaat grommen als je in de buurt
> van de etensbak komt. Druip je af dan geef je een signaal dat je
> ondergeschikt bent. Ga je daar mee door dan heb je een redelijke
> kans dat wanneer je uiteindelijk toch de voerbak wil pakken dat
> hij je bijt.
************
Nee, paarden met honden vergelijken is op dit punt niet te doen lijkt me. Zelfs al gaat het om puur conditionering, dan nog vergelijken van honden en paarden in deze geen goede vergelijking. Roofdieren zullen nu eenmaal in sommige opzichten anders reageren dan prooidieren. Maar misschien weet je een ander voorbeeld. Neem liever een cavia, DAT is een vluchtdier bij uitstek (die gaat dus niet grommen maar kruipt onder de etensbak) .
> Nou weer terug naar die paarden. De eerste keren is er een
> bepaald paard dat zich laat wegjagen en een "winnaar" die bij de
> plak hooi blijft staan. Staat het wegdruipende paard niet op
> zijn strepen dan geeft hij voortdurend een signaal af dat hij
> lager in rang staat, en WORDT dus ook een lagere in rang.
> Is dit hele idee nou zo moeilijk te begrijpen?
***************
Dit zie je m.i. wel gebeuren in de praktijk ja. Maar wat maakt dan het ene paard bij voorbaat al dominant en het andere minder dominant? Daar ben ik voor mezelf niet uit. Genen? Leeftijd? Opvoeding? Geur? Sekse?
> Ik zie het hier regelmatig gebeuren. Er is voldoende gras, de
> paarden hebben geen honger en staan gewoon wat te suffen. Khani
> krijgt zin in gras en begint ergens te grazen. Hup, Baladeika
> erop af, jaagt Khani weg, en begint vervolgens te grazen precies
> op de plek waar Khani stond... Waar dient dit voor? Ben ik de
> enige die dit soort dingen ziet gebeuren?
*****************
Nee.
Sterker nog, je kunt het zelf gebruiken om duidelijk te maken dat jij zelf vindt dat jij de leider bent. Kent iemand dat spelletje? Zal toch niet zo zijn dat alleen ik dat weleens gespeeld heb met m'n paard. Ik bedoel dus dat je naar je paard toeloopt als hij staat te eten, hem vriendelijk maar beslist van zijn plaats duwt - als hij niet al zelf aan de kant gaat - en op zijn voederplek gaat staan luieren ... Je paard loopt vervolgens naar een andere plaats toe en gaat daar weer staan eten (of hij gaat met je lopen bakkeleien kan ook
dus opgepast als je nog niet de leider voor je paard bent). Na een tijdje loop je opnieuw naar hem toe en herhaalt hetzelfde, en gaat staan luieren pomtiedomtiedom, oh wat is het heerlijk hier op jouw plek. Dit komt feilloos over bij je paard. En vind ik zelf een heel eerlijke, zachte en "paardse" manier om de dominantieverhoudingen tussen jou en je paard heel duidelijk in beeld te brengen.
Is dat spelletje eigenlijk bekend bij iemand?
Froukie
Wat werkt is waar ...
Warboel
