Ans Jondral schreef op maandag 22 oktober 2007, 23:01:


Ans misschien heb ik een tip voor je hoe je het zou kunnen doen, dit is er een die ik nog weet van Falk toen ze haar blessure opliep en haar achterbenen niet meer onder kon zetten. Een touwtje achterlangs, heel los en een snelbinder ertussen voor de rek. Het kan een herinnering zijn van heeee, die achterkant moet ook mee. Falk kan weer lopen en haar achterbenen ook onderbrengen, ze kan goed met haar achterbeen over haar voorbeen heen stappen, het was natuurlijk wel door haar bekkenblessure waarom ze het niet kon en ook waarom ze met pensioen is, maar ze is fysiek wel in staat nu haar achterhand onder te brengen. Rechtuit kan ze nu goed lopen.

Ans Jondral schreef op maandag 22 oktober 2007, 20:09:


Ja ik begrijp het nu wel beter. Met artrose kun je beter verantwoord in beweging blijven dan stil gaan zitten, of in het geval van een paard staan. Op de wei bewegen ze vaak niet voldoende daar ben ik wel achter nu ik Mike bijna een jaar niet heb gereden en niet veel met hem heb kunnen wandelen. Hij is wat te dik bij De Poedertoren gearriveerd. Onze postzegels weiland en de veilige omstandigheden daar kun je nu éénmaal niet vergelijken met de echte natuur...

Longeren met enkele lijn is voor een gezond paard al niet je-van-het! Laat staan bij een paard als het jouwe, dat is klontje klaar.

Die clinic dubbele lijnen is denk ik wel erg goed om te volgen. Met dubbele lijnenwerk kun je vanaf de grond al een hoop bereiken.

En met artrose een ruiter dragen vergt denk ik ook een goed gebruik van de buikspieren toch? Die doen meer aan het dragen van de ruiter dan de rugspieren.

Esther schreef op maandag 22 oktober 2007, 20:22:

Aha, nu snap ik er wat meer van. Tsja volg niet altijd alle draadjes op het forum... Mijn nicht had vroeger een Anglo-arabische merrie (van veulen af) die enorm met haar hormonen zat. Die was tijdens de hengstigheid absoluut niet te rijden en ook best chagerijnig ook. Maar dat is het meest voorkomende verhaal...

Is het dan niet eigenlijk zo dat ze niet alleen aan het haar maar vooral aan haar lichaam erg gevoelig is? Vooral de buik en flanken? Zijn hier geen hormoon behandelingen voor?

Trouwens, heb je nooit na gedacht of je haar door de lichamelijke problemen misschien beter niet kunt rijden en haar als hand- en gezelschapspaard gebruiken? Als ik met Mike gewoon aan de hand een aantal kilometers ging slijten kreeg ik wel eens van die flauwe opmerkingen, zo van: "Hé, je hoort OP je paard te zitten hoor, niet ERNAAST te lopen! ." Ja hahah ehhh, gaaaaap! Snap je wat ik bedoel? Je kunt net zoveel plezier aan het samenzijn met een paard beleven als je er vanaf de grond iets mee doet als dat je op de rug zit...

Zou rijden op een paard als dit misschien 'not ment to be' zijn?

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 0:00:


Jazeker hebben wij gedacht om haar als hand of gezelschapspaard te gebruiken, het gevolg was 200 kilo overgewicht. Er zijn misschien wel hormoonbehandelingen maar ze is heel goed hanteerbaar. Voor haar is het belangrijk om echt te werken, in mijn mogelijkheden betekent dat bakwerken lopen in die bak, grondwerk alleen zal haar gewicht niet doen afnemen, hebben we lang genoeg gedaan. Fietsen is ook niet voldoende.
Enne ze tolt een kar is geen optie. Ik ben door mijn visuele handicap ook niet in staat om zelf met haar langs de weg te lopen of te fietsen, verkopen of weggeven is geen optie omdat het zoals we het doen voor beiden lol is.
Ze is doodgewoon op haar plek hier.

Esther schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 0:10:


Okee, zoals je het stelt zie ik zelf geen mogelijkheid het dan anders te doen zoals je het nu aanpakt... Heb ik ook niet voldoende kennis voor, zo'n complexe situatie. Het is dan toch roeien met de riemen die je hebt en hopen dat je dat bit, wat je eigenlijk niet wilt gebruiken, over niet al te lange tijd weg kan laten. Zou mooi zijn als je dat toch weet te bereiken! Wat een overwinning zou dat zijn niet?

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 0:23:


Precies, zoals ik steeds heb aangegeven het is een tijdelijke brug.
Ik ben blij dat de nuance is aangebracht.

Ik ga jouw echt niet vertellen dat je het verkeerd doet.
Je bent zelf ook aan het uitvogelen, mooi toch!

Sneller maken, ik weet hoe moeilijk dat is, heb ooit ook zo'n paard gereden, het ligt mij niet zo moet ik zeggen, ben zelf n.l. best flijtig.
Maar die kan je door veel overgangen, en snel achter elkaar, iets flijtiger maken, niet de kans geven om in slaap te vallen, haha!

Ik heb een paard gereden die ook achter de teugel liep.
Ik dacht lekker voorwaart neerwaart en ik krijg het er wel uit, voor mijn gevoel liep hij heel mooi, totdat ik hem wilde verzamelen, gelijk erachter!
Ik heb dat voorwaarts neerwaarts gelaten voor wat het was, en gelijk het achterbeen eronder gereden, dus rustig vertrekken, en bij je houden, vandaaruit, als hij op de achterhand liep ben ik aan het halsstrekken gaan denken, op deze manier kon ik Luitenant op het achterbeen houden.
Dat kon ik steeds een beetje verder uitbouwen.
Er leiden meer wegen naar Rome, maar zo kwam ik daar!
Het is een verschrikkelijk moeilijke situatie, als ze achter de teugel kruipen.
Ingrid van wie het paard was, gaf toe dat ze vroeger niet wist dat ze met haar benen moest rijden, dus was veel te veel met de voorhand bezig, Luitenant liep n.l. altijd met zijn hoofd in de lucht.
Hij is als het waren naar benenden getrokken, en dat had niks met de achterhand te maken, en daar maak je ze niet beter van.

Nu ik Zalitha rij ben ik daar ook heel voorzichtig in, Voor er "niet aankomen", Bij Luitenant kreeg ik het probleem er niet helemaal uit, hij kwam in voor hem moeilijke situaties iedere keer weer naar boven, zonde!

Dit zijn mijn ervaringen, succes ermee,
Anita

Esther schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 0:26:


Hèhè.... en éindelijk iemand die het *léést*.
Hoelang probeer je dit nu al uit te leggen, duidelijk te maken, Esther??

trea hoex schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 9:08: