Mijn 29-jarige merrie is licht hoefbevangen. Medicijnen van de DA heb ik niet willen gebruiken. Ze heeft druppels van een natuurgenezer en doet het daar nu prima op. Ze staat dag en nacht buiten met schuilstal, nu even niet op de wei, maar op de paddock met bijna onbeperkt (biologisch) hooi. Ze staat nu sinds een maand op deze manier. Ze is wel erg mager geworden de laatste maanden eigenlijk. Toen ze nog op de andere stal stond, (rusthuis) kreeg ze bix bijgevoerd en soms ook kuil. De verhuizing en omschakeling kan een reden zijn voor die hoefbevangenheid, eveneens Cushing, ik vermoed dat ze dat heeft maar weet het niet zeker. Verder zijn met een eerste mestonderzoek eitjes van leverbotparasiet ondekt, maar bij een tweede mestonderzoek werd niks gevonden.
Er is mij aanbevolen om haar gerst bij te voeren. Wie heeft er ervaring met gerst? Is dit een goed idee? Hoe krijg ik haar wat dikker? Ook met het oog op de aankomende winter. Ze is vooral bij haar kont afgevallen, misschien is de bespiering minder geworden omdat ik een half jaar geleden gestopt ben met rijden? Verder heb ik ook het idee om magnesium bij te voeren. Heeft iemand nog suggesties?
Alvast veel dank.

Uurtje schreef op donderdag 25 oktober 2007, 22:49:


De overgang van stalpaard naar een natuurlijker levensstijl kan wel een poosje duren, rond een jaar. Dat komt niet zo goed uit aan het begin van de winter. Ik zou liever bietenpulp bijvoeren, eventueel aangevuld met haver. Het beste kan je de uitgebreide informatie lezen over voeding op deze site. Daar staat uitgelegd waarom. Magnesium makkelijk te mengen met de pulp, zou ik ook doen. Staat je paard met andere paarden samen? Misschien eet ze wat mest van de anderen om haar darmflora weer op peil te krijgen.

Wij hebben onze 15 jarige merrie weer prachtig op gewicht gekregen door het voeren van gerst. Geplette gerst om precies te zien, en op advies van de dierenarts die zo ver mogelijk probeert mee te gaan in onze 'natuurlijke voorkeuren'.
Kandy was sterk vermagerd en had veel spiermassa verloren tgv een maagzweer, of beter gezegd meerdere maagzweren.
Mede door de gerst ziet ze er nu weer super goed uit, beter dan ooit eigenlijk. Ze eet het heel graag, en ook onze andere paarden zouden er zowat een moord voor plegen.
Kandy krijgt nu nog steeds iedere dag een beetje geplette gerst, puur als 'onderhoud'/ ondersteuning. Let wel, Kandy was niet hoefbevangen, en ik weet niet wat gerst daar voor invloed op zou kunnen hebben.

Succes! Ik hoop dat je een goede oplossing kunt vinden!

Jolanda Linders schreef op vrijdag 26 oktober 2007, 12:11:


gerst = graan = zetmeel, na het geven van zetmeel krijg je een insulinepiek, dus weer kans op laminitis (hoefbevangenheid)

joop schreef op vrijdag 26 oktober 2007, 13:26:


Inderdaad. En verder kan een paard zetmeel slecht opnemen (dit moet in de dunne darm maar een paard heeft geen dunne darm van betekenis) en vaak blijft er zetmeel over dat dan in de dikke darm terecht komt, wat een verwoestende werking heeft op de darmflora daar. Netto effect is dat het paard niet meer voldoende voedingsstoffen uit hooi en gras kan opnemen, want dat moet in de dikke darm worden verteerd, maar de benodigde darmflora is daar aangetast. Het paard vervolgens op gewicht houden met graanproducten lukt welliswaar wel, maar omdat het paard niet bedoeld is voor deze manier van voeden liggen er allerlei gezondheidsrisico's op de loer. Het is ongeveer hetzelfde als mensen in leven proberen te houden met pure suiker aangevuld met vitaminen en mineralen. Het lukt wel, maar het lichaam is er niet op ingericht en je kunt allerlei kwalen verwachten.

Gebruik dan liever bietenpulp. Dat wordt op dezelfde manier verteerd als gras en hooi, dus in de dikke darm. De darmflora wordt hierdoor niet aangetast en ook de koolhydraatbelasting blijft laag, want er zit geen zetmeel in.

Vergeet ook niet de beweging. Als je een mens die te mager is probeert dikker te krijgen door veel patat te voeren dan lukt het wel, maar een mooigevormd lichaam kun je er niet mee krijgen. Daar is maar 1 manier voor: Trainen en bewegen. Je wilt (hopelijk) toch spiermassa kweken op je paard, in plaats van nutteloos vet?

Frans Veldman schreef op vrijdag 26 oktober 2007, 14:08:

Maar Frans, het gaat om een 29 jarige merrie, die kun je toch niet meer echt gaan trainen om spieren te ontwikkelen ? Waarschijnlijk is deze merrie al met pensioen, of niet?

Dream schreef op zaterdag 27 oktober 2007, 14:24:


Als het een "oud" dier is (29 hoeft overigens in die zin nog niet per definitie "oud" te zijn), dan is het laatste wat ik zou doen er een nutteloze speklaag omhangen. Op wat voor manier zou dat de gezondheid ten goede moeten komen? Ik kan je zo vele nadelen opnoemen van een vetlaag, maar geen enkel voordeel. Tis niet anders dan bij mensen: dikke oude mannetjes krijgen eerder diabetes, versleten gewrichten, hartproblemen, etc. Juist een oud paard kun je het beste wat aan de magere kant houden.

En nee, een paard is geen zeehond, de vetlaag van een paard is niet isolerend.

Frans Veldman schreef op zaterdag 27 oktober 2007, 16:50:


Dat wist ik niet! Ik dacht dat Lolita nu wel sneller koud zou hebben zonder enig vet op de ribben (nog steeds goed zichtbaar doorheen beginnende wintervacht). Vet isoleert toch? Waarom bij een paard niet? Ik zou me wel beter voelen als het inderdaad niet nodig was...

Nathalie Lagasse schreef op zaterdag 27 oktober 2007, 21:31:


Vet op zich is wel isolerend, maar het lichaam er omheen moet er wel op ingericht zijn om dat te benutten. Een zeehond is helemaal ingericht om warmte vast te houden, maar paarden zijn ingericht om lichaamswarmte snel te kunnen afgeven. Over die isolerende vetlaag zit een huid, die rijkelijk doorbloed is. Het is zoiets als spouwmuurisolatie, maar dan wel de warmteradiatoren aan de buitenmuur ophangen.

Voor het paard is de vacht doorslaggevend. De zeehond heeft weinig aan zijn vacht, want die raakt doorweekt, en het is nu net de ingesloten lucht die isolerend zou moeten zijn. Een dikke vacht is voor een zeehond net zo nutteloos als een dikke speklaag voor een paard.

Komaan Frans, een zeehondenvacht is een wonder op zich, die raakt juist niet doorweekt, net zomin als die van een otter. Maar de vacht van een zee-otter is eigenlijk nog een heel ander systeem, die heeft nog zoet water nodig om hem te onderhouden.

Geen appels met peren vergelijken.

Marianne

Frans Veldman schreef op zaterdag 27 oktober 2007, 22:03:


Ik snappem. Thanks!

interessante sites over warmte/koude isolatie:

http://www.nutscode.nl/CMS/index.php?option=content&task=view&id=272&Itemid=311

http://www.creabel.org/index.php?id=60

marianne laenen schreef op zaterdag 27 oktober 2007, 22:39:


zeeleeuw

Echt vet
Dikke vetlaag ter isolatie
Dunne pels met hoge haardichtheid

Misschien kleine appels en peren, maar het is een feit dat een paard het van zijn vacht moet hebben en niet van zijn vet. Het vet van dat paard is niet te vergelijken met het vet van jou Otter.

Nils en Olly