Maria Delavega schreef op vrijdag 2 november 2007, 10:08:


Hoi Maria,

Mooi dat je verder begint te kijken dan de saaie dressuurlessen! Volg je zelf ook les? Want het klinkt nu alsof je paard degene is die moest opgeleid worden om geen 'rotkarakter' meer te zijn.
Ik hoop dat je een goede instructeur vind, jammer genoeg ken ik er in jouw regio niet veel. Wie ik sterk kan aanraden is natuurlijk Eddy Modde in Oostburg, maar dat is de (enige echte) Parelli-instructeur, dat zal je dus niet interesseren.
Naast een instructeur zoeken zou ik als ik jou was ook zelf zoveel mogelijk proberen lezen en bijleren. Je hebt al een Hempfling boek gelezen, maar kijk vooral verder, er is nog zoveel te ontdekken. Je hoeft het niet met alles eens te zijn (ik vind persoonlijk dat Hempfling boek maar niks bv.) maar hoe meer je weet hoe beter, je kan dan ook een stuk beter inschatten wat al die zogezegde instructeurs waard zijn. Ik ben net in een goed overzichtsboek bezig: The Revolution in Horsemanship: And What It Means to Mankind (2005), by Robert M. Miller, DVM, and Rick Lamb, wel heel Amerikaans (Hempfling staat er niet eens in) maar een mooi overzicht van alle Amerikaanse 'natuurlijker trainers' met uitleg over hoe een paard denkt en functioneert door een dierenarts geschreven.

Groetjes,
Nathalie

Maria Delavega schreef op vrijdag 2 november 2007, 10:08:


Ik vind het weeral erg jammer dat zoiets kan gebeuren: mensen die teleurgesteld raken in Parelli zonder dat ze ooit¨ook maar iets van Parelli hebben leren kennen. Je veroordeelt nu alles waar de naam Parelli aanhangt omdat je een slechte ervaring hebt gehad met iemand die de naam Parelli heeft laten vallen maar die er zelf kennelijk niet veel mee te maken heeft (getuige de methode: een ruwe join-up, wat in Parelli niet voorkomt). Ik wil jou niet meer overtuigen, je vindt vast wel een goede paardenmens die je weer kan helpen, maar omdat hier ook veel lezers zijn wil ik toch nog eventjes een paar dingen duidelijk maken over het Parelli-lesprogramma.

Er is maar één (1) nederlandstalige Parelli-instructeur, dat is Eddy Modde in Oostburg. Er is één Belgische instructrice (Marie-Claire de Selliers) die franstalig is en in Frankrijk woont, wel af en toe nog rond Brussel lesgeeft. Deze beide instructeurs zijn zeer bekwaam, hebben met zeer veel paarden en mensen ervaring opgebouwd, en gaan jaarlijks nog bij Pat Parelli zelf voor verdere bijscholing (zoniet mogen ze zichzelf ook geen Parelli instructeur meer blijven noemen).
Er zijn een paar mensen in Nederland en Vlaanderen waarvan ik weet dat ze de ambitie hebben om Parelli-instructeur te worden. Ik weet ook zeker dat deze mensen geen lessen geven aan anderen.
Er zijn veel mensen die paardrijles geven, en de laatste tijd steeds meer mensen die niet de klassieke dressuur-springlessen geven maar 'iets' van natural horsemanship. Als die zelf ooit Parelliles gehad hebben dan kan het gerust zijn dat ze daar niet mee uitpakken en dat ze uit zichzelf met hun eigen methoden goed bezig zijn, maar het kan ook anders, en dan kom je jouw soort verhalen tegen... Jammer.

e m kraak schreef op vrijdag 2 november 2007, 15:04:


ja, zeg dat wel, zwoegen in de blubber en de zooi.
Eens dacht ik, binnen een paar jaar is clickertraining zover doorgedrongen dat mensen stoppen om via de pre-clikkertijdperk methoden dieren te trainen. Wat op alle andere dieren wordt toegepast zal toch ook bekend worden in de paardenwereld?
Bij honden lukt het relatief aardig, maar de paardenwereld heeft blijkbaar te veel last van mennekes met ego's met overmatig veel reclamegeld.

De schuld ligt bij het clikkertrainen zelf. Het lijkt te eenvoudig. na 2 keer proberen merkt men dat het dat niet is en geeft de pijp aan Maarten.
Bovendien krijg je een paard wat plotseling dingen WIL leren, wat heel anders tegenover je staat.
Een shokking verschil voor mensen die niet anders gewend zijn dan een in zichzelf opgesloten paard dat zegt: rust! is mijn grootste beloning.
Allemaal dingen die je moet vertellen en uitleggen, want oh god! jouw paard lijkt wel een hondje! Dat hoort mijn paard helemaal niet te doen!
Ik vergeet nooit dat Pien (with love) helemaal iebelig werd van mijn jonge Shiny die niet anders deed dan vragen " en nuuuuu?, wat gaan we nu doen"?
Het ontbreekt nog aan veel te veel mensen die anderen structureel de basisoefeningen aan kunnen leren. Ook Inge en ik redden het niet met een clinicje van een paar uur.
Theorie uitleggen en mensen basisoefeningen aanleren vraagt om een goed uitgewerkt lesprogramma van een 6 a 7 lessen. ( Ik ben er hard voor aan het werk om het te schrijven en een ppt presentatie van de theorie te maken) maar het is beschamend dat het er eigenlijk nog niet is.
De pioniers hebben vele fouten gemaakt, Veel te veel gewerkt op uiterlijk vertoon. Begrijpelijk, want je moet laten zien wat je kunt bereiken met deze trainingsmethode, maar om mensen werkelijk te laten zien en voelen wat er gebeurd en verandert in de verhouding tussen paard en mens maar ook hoe je paard verandert en last but not least -jijzelf- moet je door deze basis heen.
Parelli heeft dat uitstekend begrepen.
Maar het voordeel is dat ik graag met m'n poten in de blubber sta
Misschien komen we er wel.

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction
(onderschrift gejat uit een brief van Alexandra Kurland )