Nee, dat bedoel ik helemaal niet te zeggen! Ik reageerde op jouw opmerking: Ze weten vaak dondersgoed wat wel en niet mag!! En toch datgene doen wat niet mag, stiekem uit de stal lopen en bij de kalfjes gaan kijken, een hap gras onderweg nemen etc. Dat weten ze heel goed.

Een paard "weet"niet wat wel of niet mag en doet niet iets "stiekem". Als je dat zegt, dan geef je 't paard meer hersens dan dat hij heeft!
Op deze site staat onder het stuk natuurlijke wetenswaardigheden iets over antropomorfisme, of te wel toekennen van menselijk gedrag aan het paard. Wat mij betreft mag daar nog aan toegevoegd worden dat een paard niet denkt, voelt of beredeneerd als een mens! Want zolang je dat doet, communiceer je niet - je vult in, vanuit je eigen grenzen en normen. En dat kan nogal eens misverstanden oproepen! Misschien net zoals jij denkt dat ik iets zeg in mijn verhaaltje wat er helemaal niet staat!
Groet, Marianne

marianne herzberger schreef op donderdag, 5 februari 2004, 15:57:


Daarom checkte ik het even!

Toch een menselijke eigenschap aan mijn Haffie toegekend: Hij vindt het geweldig om je in het ooitje te nemen.
In de wei weglopen, maar steeds om het hoekje kijken of je toch wel achter hem aankomt, of op het ruiterpad steevast onder de lage takken doorgaan.
Hij reageert ook als ik moet lachen, daar wordt hij zelf ook vrolijk van!

Menselijke eigenschap, maar wel leuk.
Ik heb iets minder moeite met het toedichten van menselijke eigenschappen aan dieren. een menselijke eigenschap is communicatie en door grappen en grollen en vingers opsteken of op strenge toon zijn naam noemen, is wel duidelijk wat ik (en mijn Haffie) verwacht van de ander.

Waar ik niet in kan komen is paarden die dingen express doen om hun baas te pesten. Daar is een reden voor, pijn of angst of...
Ik denk dat daar het grootste gedeelte van de theorie op slaat over toedichten van menselijke eigenschappen aan paarden.

Groet,
hEster