Piet schreef


Ik snap wat je bedoelt Piet en ik ben het eigenlijk ook met je eens. Dat weerhoudt mij er ook van zo'n plan tot uitvoer te brengen.

Aan de andere kant: ik héb dat veulen vanaf dan één om me heen, Jack en ik hebben Spirit letterlijk in onze armen geboren laten worden, dichterbij kan niet. Vanaf dat één zijn we al met hem bezig, elke dag een paar minuutjes, al is het maar contact, een aai. Omdat we (met name ik) vanaf het begin heel veel tijd in Spirit's opvoeding gestoken hebben weten we nu, dik 2,5 jaar later, heel goed wat we aan elkaar hebben en is zijn opvoeding heel solide gebleken. Kort gezegd zou je nu kunnen zeggen dat het wachten nu is totdat hij over een paar jaar oud genoeg is om op zijn rug plaats te mogen nemen. Alles wat ik belangrijk vind kan hij inmiddels.

Eigenlijk zou ik er nu voor kunnen kiezen om hem in zo'n groep te laten 'rijpen', zijn hoofd lekker vrij maken en leren van de natuur.
Ik ga er ook vanuit dat zijn opvoeding nu dusdanig solide is dat ik hem gerust een jaar of wat kan wegbrengen zonder dat ik bang hoef te zijn dat hij als een wildeman terugkomt.

Waarom ik het niet doe? Tja, toch dat stukje 'controle' , toch dat stukje 'bij me willen houden'. Ik zat er vanavond aan te denken wat ikzelf zou doen. Voor ons komt het ook dichterbij nu we waarschijnlijk al een stuk land bij het kasteel kunnen krijgen en wij staan straks voor de keuze ook om Spirit en wat andere paarden daarheen te brengen en ze een paar keer per week te 'bezoeken'.
Ik weet inderdaad eerlijkgezegd nog niet of ik dat zelf wel kan zo nu ik erover nadenk.

Daarom ben ik ook wel geïnteresseerd in verhalen van mensen die dit wel gedaan hebben, maw: Een jong paard dat de basis al kent lange tijd in de opfok zetten, klopt het dat alles wat hij leerde nog solide aanwezig bleek, ook na langere tijd?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 12 november 2007, 23:34:


Ja, het is een afweging. Ik denk heus wel dat hij de dingen nog zal weten. Mocht het een beetje roestig zijn geworden dat train je dat er wel weer in.
Ik denk dat het hele opfokverhaal, je paard voor een bepaalde tijd weg brengen ooit geboren is uit het feit dat mensen er niks mee konden. Trainingsmethoden waren afgestemd op de ontwikkeling van alle spieren van het hele paard behalve zijn hersens. As 't ff kon moest een paard dom blijven, meer als goed luisteren naar de hulpen was nergens voor nodig.Te jong om te berijden en op stal staat ie ook alleen maar ruimte in te nemen en geld te kosten. Dus hup, bij z'n vriendjes, veel bewegen en de ruimte is goed voor hem en over een jaar of twee brengen we hem een maand naar een trainer en daarna hebben we een paard.
Pien, ik denk dat honderden mensen kei jaloers zijn op jou. Je hebt een kudde paarden, praktisch aan huis. Je kunt elke dag bij hem zijn, hoeft van zijn puberen geen dag te missen. Zijn paardenhoofd wordt getraind door de omgang met de andere paarden en jij kunt dat zelfde hoofd nog elke dag wat slimmer maken door hem geestelijke uitdagingen te laten beantwoorden, door even iets met hem te doen, iets wat misschien niet direct met het rijden te maken heeft.
Zo groeit hij nog twee jaar door, lichamelijk en geestelijk, hij leeft straks samen in een mensenwereld, laat hem er veel meer van ondekken dan "nodig" is.
Je weet dan zeker dat je een uniek paard hebt en dat hij zo geworden is omdat jullie dag in, dag uit met elkaar bezig konden zijn, zelfs al was het naar ruiterbegrippen "niet nodig" Het is een kans die je nu kunt grijpen. Doe dingen met dat paard die je nog niet eerder gedaan hebt, ook voor jezelf als trainer.
Mis niks!

Piet
The opposite of positive reinforcement is no reinforcement, not correction