"Zo kom je trainen met die kwajongen" Dit waren de woorden van mijn vader, waar shiny in de wei staat. Wat bleek: hij had vanmorgen als een gek door de enorme plassen in de wei lopen dazen. Dwars erdoor in galop en in draf. Spetters overal, snuiven en bokken, hij vond het prachtig.
Terwijl ik hem tijdens een wandeling alleen met geduld door een plas krijg. Meteen de proef op de som genomen, halster aangedaan, leidtouwtje en naar de plas in de wei geleid en nee hoor, hoofd omhoog en aarzelen. Uiteindelijk kwam hij dan wel, maar echt niet voor z'n lol, heel voorzichtig en met opgetrokken benen alsof hij bang was om nat te worden.
Hoe kan dit nu, is het te weinig vertrouwen in de begeleider, ikke dus?
Misschien het gevoel dat hij moet omdat hij vast loopt? Heeft iemand hier een verklaring voor?
Piet

Piet schreef op donderdag, 26 augustus 2004, 20:32:


schrale troots...hij is vast familie van die van mij..ze rennen door de plassen, rollen!! er zelfs in, komen vol drek terug naar huis maar ernaast of erop...stapje voor stapje doorlangs een plas....ben net zo benieuwd naar het antwoord als jij..

edith

Piet schreef op donderdag, 26 augustus 2004, 20:32:


Hoi Piet,
Ik had dit wel gelezen, maar had er geen bewijsbaar antwoord op, dus reageerde ik niet, maar doe hier dan toch een poging.

Alleen een praktijk verhaal van Isabella. Mij viel het ooit op dat ze niet door plassen op het zand loopt, daar zelfs bang voor lijkt en wat je ook doet, zowel in de uitloop als in het bos, ze vertikt het een voet erin te zetten. Echter op de wei en op straat kuiert ze er zo doorheen.

De enige conclusie die ik hieruit kan trekken is dat ze bang is haar voeten in het onbekende te zetten, of beter, in iets waarvan ze de diepte niet kan zien. Op de wei ziet ze het gras nog door het water heen, zoals ze op straat de straatstenen ziet. In de uitloop (zand) wordt het al snel modderig en is het water ondoorzichtig. Dus denkt ze bekijk het maar.

Maar jij zegt dat het in jouw geval steeds op de wei was, dus dan weet ik het niet. Misschien was het water viezer geworden tegen de tijd dat jij het ging proberen en geen bodem te zien?

Groeten,
Ingrid

edith van der Horst schreef op vrijdag, 27 augustus 2004, 17:55:


sorry Piet, had er echt overheen gelezen.
Vandaag hier hetzelfde Geweldig!!!!!
Brella is al 1, dus al errug groot, ze kan sjezen door plassen, maar niet door de ene levensgevaarlijke plas. We hebben een tijdje gewoon gedaan, ok ga je er om heen, Falka gaat er wel door, das een enorm voorbeeld.
Gisteren zijn we begonnen om te wachten bij de plas, niet meer er om heen, en ineens dacht ze kan je er ook in stampen?? Het leek wel of ze haar schouders ophaalde, van zo diep is het niet. De terugweg was weer anders, toen wilde ze niet de kortste weg door de plas, nee ze moest het grootste stuk door de plas, misschien iets minder diep?? Vandaag, o jeetje de plas, dat doe ik niet!!!!! Dus wachten een los touwtje, tsja wil je naar de wei??? Toch maar weer door de levensgevaarlijke plas. Maar o jee er staat een pomp om de hoek, nu er zoveel water ligt, dan brandt er een lampje, maar dat lampje brandt anders niet, brrrrrrrrrrrrrr levensgevaarlijk, er zit een mumsel!!!!! Ze diet het daar altijd een beetje omdat mams ook om de hoek verdwijnt, altijd even iets met samenegeknepen billen brrrrrr daar ben ik langs, en dat is goed afgelopen!! Maar met dat lampje, oooooooooooooo levensgevaarlijk!! Wel lachen, het is eigenlijk trailerladen, aan de ene kant een betonnen bloembak, aan de andere kant een grote vierkante pomp, dus een sluisje. Squizing game heet het denk ik :)
Paarden?? Ze blijven grappig.
Brella is trouwens IJslands voor grappenmaker, je zegt Bretla, Shiny is ????? Ik denk paard dat zegt dat de plas eng is, maar volgende week bedenk ik iets anders, ik ben al groot

groetjes Esther