charlot van r schreef op woensdag 2 januari 2008, 13:02:


Springen tot een bepaalde hoogte vind ik prima, daar is wat lol aan te beleven. Ik zie één van mijn 2 paarden soms lekker door de wei huppen. Maar het springen op (zeer) hoog niveau kan ik niet zo goed tegen. Al dat gewicht op die voorbenen... En als ik sommige van die ruiters op hun paarden zie.... af en toe sta ik echt te walgen. Zagen met die bitten, meppen met die zwepen en als beloning voor de sprongen wordt er dan op die paardenhals getimmerd. Ik vraag me dan altijd af waarom die mensen denken dat een paard dat fijn moet vinden...

Martina schreef op woensdag 2 januari 2008, 14:00:

ja van dat soort springen walg ik ook. maar ik spring zonder zweep, max 1.20, paard wordt beloont als ze springt. niet zagen, ik hou ze wel kort, maar ik trek er niet aan. en echt heel kort is het nu ook weer niet, eerder met contact. Maar moet daar dringend nog meer op oefenen.

charlot van r schreef op woensdag 2 januari 2008, 14:05:


Als een paard uit zichzelf springt, zonder ruiter op de rug, vind ik het OK. Soms springen paarden op de wei over een plas met water of over een hek als ze aan het rennen zijn. Springen met gewicht op de rug is zeer slecht voor de schoudergewrichten en de pezen in de voorbenen van het paard. Ik geloof ook niet dat paarden het springen leuk vinden: als ze mogen, gaan ze liever om de hindernis heen.
Ik heb een boek thuis over paardenmassage en de auteur ervan beschrijft dat paarden van elk soort paardensport uiteindelijk dezelfde typische klachten ontwikkelen. Dressuurpaarden hebben vaak last van versleten gewrichten in hun nek van geforceerde 'verzameling', springpaarden gaan naar de slacht door kapotte schoudergewrichten... Paardensport is verzonnen door de mensen en voor de mensen, er zit niks goeds in voor het paard.
Tanja

Tanja Fomenkova schreef op woensdag 2 januari 2008, 15:51:

hans swaak schreef op woensdag 2 januari 2008, 16:04:

hans swaak schreef op woensdag 2 januari 2008, 16:05:


Hihi , ik had als geintje willen typen dat je de man van LindaLou wel eens kon zijn , maarhe JE BENT HET OOK NOG!!!

Gr Esther

van lennep schreef op woensdag 2 januari 2008, 16:17:


Maar hoe komt dan dan toch?!?!
Ik had het in het begin ook, maar dat is nu voorbij, geen idee waardoor overigens (helaas).

Tanja Fomenkova schreef op woensdag 2 januari 2008, 15:51:


Da's niet altijd zo, ik ken er eentje die met veel plezier een hindernisje neemt uit eigen beweging. Zelfs mini-plasjes waar je simpelweg overheen kan stappen of een schaduw van een boom over het pad beschouwt ze als een leuke gelegenheid om eens goed de benen te strekken.

charlot van r schreef op woensdag 2 januari 2008, 13:02:


Charlot , er wordt over het algemeen veel en veel te vroeg gesprongen met de paarden .En dan heb ik het niet over de leeftijd van de paarden maar over de know how van de ruiter . Als je met hindernissen in de piste geen fatsoenlijke dressuurproef kan rijden, een mooie wending of halve ophouding geven zonder dat je aan die teugels moet gaan hangen dan ben je helemaal nog niet klaar om een parcourtje te springen . Eenlostaand hindernisje van pakweg 1m zou al mooi zijn .Je hebt al verschillende malen mails gepost met het gedrag van je merrie in alle omstandigheden en ik zie hierin toch een rode draad hoor !

charlot van r schreef op woensdag 2 januari 2008, 13:02:


Ik ben er niet zo voor... In ieder geval zeker geen hoge hindernissen. Een paard van nature springt namelijk niet graag. Gaat liever ergens omheen, want springen betekend een groter risico voor een valpartij en als er dan net een roofdier achter je aan zit.........
Maar er zijn inderdaad wel eens paarden/ponys die uit zichzelf een sprongetje wagen. De jaarling hengst van een stalgenote is uit de weide waar hij met andere jonge hengsten in stond gesprongen over zo'n metalen hek! En dat is van een hoogte waar ik nou juist geen voorstander van ben. Vraag is alleen waarom deed hij het?

Het Friese veulen van mijn vorige stal sprong een keer vanuit stilstand, over de onderdeur van haar stal, omdat ze bij haar grote zus wilde zijn!!! Okee, ging niet helemaal goed want ze viel wel op de knieën maar ik bedoel maar... Fries... Zeer jong... Vanuit stilstand!!!!

Misschien kun je onze gedomesticeerde paarden niet meer helemaal vergelijken met de wilde, maar het blijft wel belangrijk zoveel mogelijk overbelasting en slijtage te vermijden.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 2 januari 2008, 16:50:


Ja ik weet het, ik weet voor het moment nog niet helemaal hoe ik de verzameling enzo moet krijgen aan veel lossere teugel. Met meer contact lukt het wel, maar das nog iets anders dan trekken zoals de springruiters.
Als het hoog is, weet ik ook dat ze er niet iets minder plezier in heeft. Laag vind ze anders wel tof.

Vicky Verreycken schreef op woensdag 2 januari 2008, 16:25:


idd, ik ken ook zo'n paardje dat uit eigen initiatief over hindernis springt
Als jolien eens een sprongetje doet en ik zit dan nog eens op men eigen paard dan moet ik Queenie duidelijk wegsturen van de hindernis ...
een onbewust onbekwaam onoplettende houding en hups, Queenie draaft gesteeg naar de hindernis en springt...
Opletten met die madamme hoor

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 januari 2008, 11:23:


Mijn merrie deed het ook toen ze jonger was en nog speels.
Nu struikelt ze zelfs over een balkje op de grond (En mag trouwens niet meer springen), maar als 4-jarige hield ze wel van een huppeltje zo nu en dan.
Als ik haar los liet in de buitenpiste (stalpaard toen hé) dan sprong ze uit zichzelf ook hindernissen. (Staat altijd een parcours)
De eerste keer was per ongeluk. Paard was gek aan het doen en kwam voor een hindernis uit. Noodsprong erover heen, want anders stak ze erdoor. Paard springt dus, draait zich om en gaat er opnieuw overheen. Zot beest. Sindsdien nam ze geregeld een laag hindernisje als ze los stond in de buitenpiste.
Heb toen wel eens iemand anders gevraagd met haar te springen. (Want kan ik zelf niet goed) Dat vond ze wel leuk.
Maar het mocht niet te hoog of breed zijn. Dan weigerde ze. Zodra er teveel druk achter zat was de fun voor haar er ook wel af. En als ze een balk nam, wilde ze ook niet meer.
Maar laag (max 80 cm) en simpel, dat deed ze wel graag.

Ik kan me wel indenken dat een paard dat beter springt dan de mijne. (Want die heeft echt een lachwekkende techniek) ook plezier kan hebben in hogere hindernissen en moeilijkere combinaties. Dat merk ik met de (jonge) springpaarden op de melkerij ook. Die hoef je alleen maar naar de hindernis toe te sturen en gaan er met aanzienlijk gemak overheen. Komt niet veel dwang bij te kijken, springen zo goed als uit zichzelf. (Aan een paard dat niet graag springt, heb je in een parcours ook niets.)
En of die nou balken pakken of niet, zal hun blijkbaar ook een biet wezen. Die gaan er gewoon opnieuw overheen.
Toch genen?

Eva Saegerman schreef op donderdag 3 januari 2008, 11:23:


Mijn merrie vindt springen ook leuk! Maar geeft duidelijk aan of ze ertoe in staat is en of ze zin heeft of niet (is een lange tijd kreupel geweest en was daarna veel te dik en in erg slechte conditie, ik zette een keer heel laag hindernisje neer voor haar om gewoon los te springen, zonder ruiter, in de hoop dat het haar zou motiveren maar ze vond het duidelijk nog te zwaar dus ben er ook mee gestopt. Als ik er echter nu één voor haar neerzet moet ik haar van de hindernis wegsturen Ook tijdens buitenritten springt ze over takjes e.d. heen. Overigens ben ik ook helemaal niet voor die hoge sprongen en springt ze vooral los, zonder ruiter, denk dat je er erg voorzichtig mee moet zijn. Vind het zelf wel héél erg leuk om met haar te springen als ik erop zit en hoef eigenlijk niets te doen, mn merrie springt de hindernis vanzelf. Moet je je paard idd over de hindernis dwingen en rent hij/zij er liever omheen moet je maar eens denken over waar je mee bezig bent.