Sophie Vonk schreef op maandag, 9 februari 2004, 19:40:


Och hier til ik niet zwaar aan, mijn respectgevoel
heb ik van mezelf. Ik weet dat Obi 1000 keer mijn
wensen navolgt en hoe ik ook mijn best doe de keren
dat ik zijn wensen navolg zijn veeeel geringer.
De meeste paarden schijnen verleerd te hebben, eigen wensen
te hebben, i contact met mensen, Daarom zijn ze ook zo
mechanisch gehoorzaam en met een doodse uistraling.
Blij om terug in de wei te mogen bij hun kameraden.
Vraag het de guru's maar, allen zeggen dat, het paard
het liefste terug in de wei gaat grazen bij de anderen.
Hoe komt dit?
Terwijl ze dat al de hele dag doen en het nieuwsgierige
beesten zijn. Clicker getrainde paarden laten een ander
gedrag zien, die willen graag doorgaan met de les.
Zo zeer dat mijn paard me achterna blijft lopen als
ik de balken en staanders weg haal uit de bak.
Een afsluitings ritueel gebruik ik, door het "zand"
van mijn handen af te kloppen, ten teken dat ik nu echt
weg ga. En ik begin nog maar net(enkele maanden)
met deze positieve beloningsvorm.
Je begrijpt die angst voor eventjes niet de leider
te zijn, die heb ik niet.

Blijft staan dat Frans en jij best gelijk kunnen
hebben hoor dat bij een weigering het beter is
om verder te gaan. Net als Karen zoek ik echter naar
andere manieren dan hoge pressie om medewerking te verkrijgen.
En ik de oplossing is er nog niet voor mij.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op maandag, 9 februari 2004, 22:38:


Het gaat niet om jou maar om jouw paard. Hoe en of jij een respectgevoel hebt doet er hier niet toe. Met respect wordt hier bedoeld of jouw paard jou als leider ziet, of in het andere uiterste geval: als een wandelende voedermachine.


In de natuur hebben ze nog veel minder "eigen wensen". Dit is echt antropomorfisme hoor!


Ja, dat doen mijn paarden meestal ook. En als ik er met het touwhalster aankom rennen ze naar het hek en steken hun neus er vanzelf in.
In ieder geval bij mij is dat niet omdat ze dan steeds eten krijgen.


Het heeft niks met angst te maken. Het is gewoon natuurlijk dat er een rangorde is, je bent of leider of je bent het niet. In de natuur is er ook niet een "tijdelijke leider". Dieren zijn nou eenmaal heel wat consequenter dan mensen.
Blijkbaar lukt dat met jouw paard prima zo, maar dan heb je domweg geluk. Met een paard als Jack heb je razendsnel problemen. Als ik hem twee keer laat kiezen welke kant we opgaan dan heb ik de derde keer niets meer te vertellen. Hij accepteert het leiderschap grif en staat het daarna niet meer af. "Eens gegeven blijft gegeven" wat hem betreft, gelijk heeft ie.
Niet dat hij er minder lol om heeft als we buiten rijden hoor! Het enige wat hij gewoon wil is duidelijkheid, weten wie er de leider is. En zolang ik leider ben is ie ook niet bang. Zodra HIJ de weg mag kiezen wordt hij wel bang, want dan is hij ineens de leider en moet hij zelf bedenken of dingen eng kunnen zijn of niet. Wat ik er van vind doet er dan niet meer toe.


Tut tut. Nou hebben we het al over HOGE pressie... Alsof als je niet aan CT doet dat betekent dat je pressie gebruikt om medewerking te krijgen.

Groeten,
Frans

Hoi,

Frans schreef:
aankom rennen ze naar het hek en steken hun neus er vanzelf in.

Ik zal eens een nachtje slapen over de volgende vraag. Juist JULILIE site
(van Frans en Ilona) heeft ervoor gezorgd dat Parelli mij hartstikke goed en
geweldig leek, en dat ik het level 1 pakket heb aangeschaft. Dus in jullie
manier van met paarden omgaan zit mijn weerstand niet; integendeel : het
maakte me enthousiast.
En toch ben ik teleurgesteld in het Parelli pakket. Ik zal erover nadenken
of ik m'n vinger erop kan leggen, waarin dat verschil dan precies zit.

groeten,
Karen