Ja die van mij dus, die is bang voor koeien (ogen op steeltjes!!), voorbij zwemmende eenden (pas maar op je weet maar nooit) en voor shetlanders (zat een meisje op). Daarentegen is hij niet bang voor auto's....

Arabesk schreef op dinsdag, 14 september 2004, 22:08:


behalve als die auto in een bos staat. En de boom in een stad... of mensen die op een bankje zitten ipv gewoon fietsen

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 22:10:


ha de auto is ook een predator!!!! Een plastic zak ook.
Helaas lach ik ook met de paarden, heb wel grote gele tanden, is dat erg
Ik geloof er serieus niet in dat we zo eng zijn.
We kunnen wel eng doen, maar dat is wat anders.

Groeten Esther

e m kraak schreef op dinsdag, 14 september 2004, 20:14:


Eigenlijk denk ik niet dat het veel uitmaakt voor een paard. Er zijn zoveel van dit soort classificaties, de mens is een omnivoor, een boomdier, een primaat, we zijn noch producent noch reducent, maar wat doet een paard dat?
Dat een paard niet bang is voor een duif zegt niets, een paard is ook niet bang voor jacobs kuiskruid en daar kan hij wel aan dood gaan.
Een paard is gewoon bang voor alles waarvan hij vermoed dat het hem kwaad zal doen.

Ik denk dat een paard zeker doorheeft dat een mens geen paard is, en in die zin zal een mens denk ik nooit echt deel uitmaken van de sociale rangorde binnen een kudde paarden (wild of onze paarden) (dat over die hersenen bij wilde en gedomesticeerde dieren ben ik nog aan bezig, daar had ik nog nooit van gehoord maar heb er wel al wat over gevonden).
Dat betekend echter niet dat een paard niet kan doen wat jij graag wil. Als je als mens "paarden taal" spreekt (en dat doe je natuurlijk altijd met een raar dialect) zal je paard het begrijpen, omdat communicatie voor paarden erg belangrijk is. Of je paard ook doet wat je vraagt is een tweede hij kan je wel verstaan maar denken dat hij het zelf beter weet.
Daar komt dominantie in het spel, er word gezecht dat het paard jou als dominante moet aanvaarden.

Maar daar ligt jouw (Egon's) probleem, je vind dat omdat er geen sprake is van sociale rangorde tussen mens en paard, wij dus niet dominant kunnen zijn, daar kan ik wel in mee, maar toch wil je dat je paard jou accepteerd als leider. Het lijkt me niet zo dat alle pogingen van een mens om als leider te worden geaccepteerd door een paard als agressie worden gezien, want als er geen sprake is van geweld, geestelijk of lichamelijk dan kan er geen agressie zijn.

Zo werkt het tussen paarden ook, de leider van de groep kan zijn leiderschap bevechten, of geestelijk superieur zijn, in het eerste geval heb je een onrustige kudde in het tweede geval een harmonieuze kudde. Bijde vormen van leiderschap gebruikt de mens, de meeste paardenmensen bevechten hun leiderschap, en worden vaak niet eens als leider geaccepteerd door hun paarden. De meeste NH mensen zullen wel het leiderschap krijgen van hun paard, simpelweg door zich als een verstandig leider te gedragen, geen agressie dus, maar wel leiderschap, het is iets anders dan dominantie want het paard weet dat wij geen paarden zijn, maar het heeft er wel veel van weg, omdat het met dezelfde communicatie tot stand word gebracht en dezelfde resultaten heeft.

Een van de eigenschappen die alle gedomesticeerde dieren gemeen hebben is een groot aanpassingsvermogen en een groot vermogen met andere dieren om te gaan, in paarden uit zich dat nmm in hun vermogen ons als andere wezens te herkennen maar daaromheen te kunnen zien en ons toch als soort van paarden te accepteren.


Je had gelijk, ik had dit voor mezelf ook nog niet duidelijk, het is ook best een verwarrende situatie omdat paarden wel tegen ons terug praten alsof we paarden zijn, maar we kunnen nooit binnen die groep vallen, daar zijn we te anders voor denk ik, toch kunnen we op basis van onze overeenkomsten relaties aangaan en veel lol hebben.


Ik denk dat paarden snel voorbij onze lichamelijke onduidelijkheden leren zien, onze oren liggen altijd in de nek en ogen zitten altijd voorop onze tanden laten we vaak zien, omdat wij deze dingen constand zo hebben leert het paard ze herkennen als loze signalen, of achtergrond ruis, ze letten er niet meer op, het gaat bij ons horen net als de gewoonte op 2 benen te lopen en niet van de grond te eten.


Mee eens, voor je op je paard kunt klimmen moet je paard je in ieder geval het voordeel van de twijfel hebben gegund, anders kom je er van je leven niet op. Ik denk dat de meeste paarden ons onder het kopje "mogelijk schadelijk, meer info nodig" plaatsen tenzij je natuurlijk meteen aan je paard duidelijk hebt weten te maken dat je zijn vriend bent.

Groetjes Jolijn