Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 17 september 2004, 14:19:


Pien heeft al geantwoord maar ik kan het niet laten om ook te antwoorden :).
Ik denk dat het in je karakter licht, je word anstig, nerveus of je blijft juist kalm. Ik denk niet dat je dat kan veranderen, hoe spijtig ook.
Ikzelf blijf altijd erg rustig in de situatie zelf, daarna komt de schrikreactie pas. Denk heel snel na, bedenk wat het beste is en handel daarna. De gevoelens komen later pas, als het allemaal voorbij is... Daarnaast, als ik op een paard zit wat er van door gaat laat ik juist los. Hop, teugels los, als ze toch al op snelheid zijn (en de ORS er niet in zit) kan je gaan trekken maar daardoor gaan ze toch juist harder. Lekker zitten, mee gaan met de beweging, als het te snel gaat verlichte zit (in de veronderstelling dat je met zadel rijd) en na denken. Er is geen man over boord als de weg naar huis een rustig landweggetje is. Als er een drukke weg tussen zit is het wat minder maar er zijn vaak genoeg gaten tussen dus dat zal ook wel los lopen. En de galop gaat dan wel hard, maar lekker zit het wel :). Paar keer diep in en uit ademenen. En pas als je echt rustig en ontspannen bent (met die lange teugel) kan je proberen hem terug te nemen. Ik maak het niet echt vaak mee dat een paard gewoon gaat rennen (vanuit "ongehoorzaamheid", geen schrikreactie, en t is niet (meer)mijn paard hoor), gelukkig maar toch al een paar keer mee gemaakt. Na de ontspanning neem ik ze meestal vrij abrupt terug. Maar of je dat wel moet doen moet je van het paard laten afhangen. Aandacht weer bij jou en tot nu toe kwamen ze ook altijd terug.
groetjes Ebby

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:13:


Aanvulling: De dingen over die drukke weg zijn meer gedachten omjezelf gerust te stellen. Natuurlijk kan er het eea gebeuren maar daar moet je als je in de situatie zelf zit niet echt aan denken natuurlijk. In geval van schrik zou ik neit weten hoe te handelen. Heb het 1x mee gemaakt, en effectief handelen is er dan gewoonweg niet. Maar van deze "handleiding" kan je denk ik de oplossing maar beter vergeten, lees alleen het rustig blijf gedeelte maar, de rest is nogal, uhhh, niet nuttig.
nogmaals groetjes Ebby (phoe, eindelijk alles bij gelezen :))

ebby schreef op vrijdag, 17 september 2004, 21:36:


Bedankt voor de reacties,
Ik denk dat wanneer me zoiets zou gebeuren in een bos, of ergens anders ver van alles vandaan dat het me ook wel zou lukken om kalm te blijven, of beter gezegt, ik zou niet in paniek raken.
Maar ik weet uit ervaring dat wanneer ik zelf in een situatie kom dat het echt mis kan gaan dat er gewoon een soort van tunnel visie optreed, het enige wat ik dan nog doe is, afwachten wat er verder gebeurt en hopen dat het goedgaat (wat dat betreft ben ik een geluksvogel).
Pien zei geloof ik nog iets over je eraf laten vallen....misschien zou dat wel een handige training voor me zijn, leren vallen als ik zeker zou weten dat erafvallen niet in platgewalst zou eindigen lijkt me best geruststellend.
Iemand ervaring mee? of val je gewoon echt niet van een paard af als je goed zit?

Groetjes Jolijn

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 17 september 2004, 22:50:


Asjeblieft zeg.... laat je niet zomaar vallen. Ik val alleen als ik het echt niet meer hou, en ik ben er doodsbang voor. De ruige tijd van ongeletseld stof happen is voor mij voorbij, en uitbokken doet een paard maar bij een ander. Na mijn laatste val (van Navaho) ben ik tot de conclusie gekomen dat ik te oud word voor dit soort ongein. (ik ben 40) . Heb een flinke optater gehad en nog steeds is het niet zoals ik wil met mijn bekken. Dat is nu een maand of 4 geleden.

Oké, niet platgewalst maar wel flink beschadigd, ook emotioneel. Ik ben gewoon bang om te vallen, om een heup te breken. En dat noemt zich paardentrainer.... Ik zit echt wel goed, maar er zijn situaties dat je het gewoonweg niet houdt en dan vlieg je....Kun je nog zo goed zijn...

Wat je wel kunt doen is een cursus valbreken/ valtechnieken. Ik denk dat zoiets je wel het benodigde zelfvertrouwen kan geven.... Zou ook handig zijn in mijn lessen....... wie kan me er meer over vertellen?

Ik word steeds voorzichtiger met mijn lijf, ik ga me niet meer bewijzen hoor, heb al te veel ongelukken gezien. Groet, Pien

Spirithorses schreef op vrijdag, 17 september 2004, 23:45:


Geruststellend dat ik niet de enige ben die bang is om eraf te kukelen.
Het is bij mij eenkeer goed mis gegaan en sindsdien blijf ik nerveus als ik niet meteen het gevoel heb dat een paard gaat doen wat ik wil.
Op een gegeven moment dacht ik dat ik van die angst af was en toen ging er weer iets mis, hoewel dat goed afliep kreeg ik toch weer de zenuwen. De eerste keer daarna dat ik op een paard zat ging het echt ontzettend slecht, alleen het kleine stukje dat we door een bosje reden kon ik me ontspannen, inmiddels gaat het wel weer beter maar ik krijg nog steeds de kriebels als ik langs of over verharde paden moet rijden.

Dusseh, als iemand iets weet over een valcursus , ik houd me aanbevolen!

Groetjes Jolijn