josien schreef op dinsdag, 21 september 2004, 20:12:

Oh die kan alle kanten op. Ze is eigenlijk sowieso vrij lening, ondanks haar dikke buikje. Ze kan makkelijk met haar achterhoef in haar manentop krabbelen of met haar neus op haar rug. Beide kanten uit.

Overigens loopt ze net zo makkelijk in draf te stofzuigeren over de straat als dat ze zo "in de krul" loopt (met los touwtje beiden). Ik vind zelf het eerst veel irritanter omdat ze echt letterlijk stofzuigert en oh zo snel is in het oprapen van dingen als eikels, blaadjes en soms letterlijk rommel (gelukkig spuugt ze dat meestal wel weer uit).

Groeten,
Ingrid

josien schreef op dinsdag, 21 september 2004, 20:12:


Ik weet het. En vanuit de wat simpeler mechanica lijkt het ook zo te zijn. ondertussen zijn er echter brugontwerpen bedacht, hele goeie, op basis van concaaf lijkende vormen. Los van dat kun je je afvragen waarom je ook op een cervide prima kunt rijden, of op een bovide.

Ik vrees dat een en ander uiteindelijk neer gaat komen op "schoonheidsidealen" en/of gewenning aan wat "hoort".
Ik zit je nu echt niet te bestrijden dat een paard wat het samengesteld evenwicht meer naar de achterbenen gebracht heeft in de regel beter dragend is en daar voordelen van heeft (is niet altijd zo!) maar ook dat hoeft niet samen te gaan met het dressuurmatig zo gewenste ronde beeld en loodlijn. Een tijdje terug heb ik met o.a. Isabel wat uit zitten zoeken over "meergangen en/of verzameling" en uit litt. kwam daarbij de term "frame" naar voren, als naam voor individueel meest optimale houding. Dat sprak me wel aan.

Groeten, Egon

e m kraak schreef op dinsdag, 21 september 2004, 21:44:

Als dat niet altijd zo is, zou ik wel willen weten in welke gevallen dat niet zo is, lijkt me toch niet onbelangrijk? Is dat het ras, de vorm, kort of lang paard? Of bedoel je dat niet?

Piet

Piet schreef op dinsdag, 21 september 2004, 21:55:


Vorm doet zeker mee (in aanleg), maar vooral beweging, dynamica.
Een TB racer heeft niets aan dressuurmatig "plaatje".

Groeten, Egon

Ja mooi om te lezen Piet!
In het onderstaande stukje heb ik geprobeerd, de essenties helder weer te geven, in samenvatting ... groet, Michiel

Wijken voor druk, of samen bewegen ?

Het is mij goed welke term er gebruikt wordt,
"samen bewegen", drukt mijn bedoeling alleen wat beter uit.
Wijken voor druk, doet me veel denken aan dat alléén het paard dat zou moeten doen. Het afstemmen op elkaar, het vragen inplaats van eisen ... ik hou zo graag rekening met wat mijn paard wil op elk moment, zodat ik meega in zijn voorkeuren (links, rechts, bukken, sneller, stoppen, kijken), en vandaaruit wordt het wederzijds, "als ik ons samen maak", dan gaat het paard spontaan mee met "alles" wat ik wil. Samen bewegen, gaat dus van mij uit oftewel wijken voor druk daar begin ikzelf als eerste mee, en stop daar ook niet mee trouwens, anders is de dans die we samen hebben weg.

Comuniceren wat je wil, dat is het enige wat er echt gebeurd. En veel mensen zijn gewend dat wijken voor druk te noemen. In mijn ogen is het géén wijken en ook géén druk, enkel een comunicatie signaal : "Ik wil dat je die kant op gaat". Het is mogelijk om een paard omgedraaid te beleren drukken op de voet waarbij hij omhoog komt, en een tikje rechts van de hals bij het rechtsaf gaan, waarom niet?

Wat is nageven ?
Nageven is een term voor het vloeiend meebewegen, zoals vogels in de lucht synchroon vliegen en dansers spontaan samen bewegen. Bij dit alles is er duidelijk geen wijken voor druk, die laatste term bewaar ik voor die situaties waarbij er te veel druk nodig was.

Als de ruiter ok is, dan mag het paard nog lerende zijn, ik bedoel daarmee dat het spontaan samen bewegen uit gaat van de ruiter! Nageven is dus vooral iets wat ruiters moeten leren, het paard volgt daarin. Het samen bewegen herken ik van 8 jaren dansimprovisatie en zaken als in harmonie zijn, in eenheid met je paard zijn, dat herken ik weer vanuit 14 jaren meditatie beoefening. En daarvan kan ik je zeggen dat in eenheid met je paard zijn, ook iets is wat van de ruiter uit gaat. Het is bijvoorbeeld heel goed mogelijk om in eenheid te zijn met een weerbarstig paard. Zolang ik zelf niet weerbarstig ben kan ik overal in mee vloeien. Een goed voorbeeld voor het paard om na te volgen die rust en gewilligheid van een ruiter in harmonie.

Aanleuning ...
Evenzo met aanleuning, aanleuning is niet alleen iets voor teugels, ik
streef er naar een totale aanleuning van twee lichamen (en gevoel en
denken evenzo) waarbij het paard mooi in balans verzameld loopt
volledig mee bewegend met de ruiter, die dito goed moet zitten en
genietend, kan rijden met een zachte heldere geest.

Aanleuning is in de kern: "wederzijds bewegings bewustzijn" dat vooraf gaat aan nageven en dat juist mogelijk maakt. Een paard dat dit erg goed doet én geleerd heeft verzameld te lopen én een rijder heeft die contact heeft met het hoofd of mond, dat paard laat de aanleuning zien zoals we het klassiek kennen. In feite is dat een specifieke vorm van aanleuning. Andere vormen zijn het opmerken en de bereidheid tot het schrap zetten bij het opstijgen, Het opmerken en de bereidheid om van tempo te veranderen van zowel paard als de rijder, Het opmerken en de bereidheid om elkaars aandacht te volgen ... aanleuning is het leukste van de dans vind ik, het leukste van paardrijden.

Michiel

josien schreef op dinsdag, 21 september 2004, 20:56:


Exact! Je snapt het dus toch wel... :)
Daar komt dynamica dus bij.


Groeten, Egon

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 21 september 2004, 21:00:


Nauw dan hoef je je zeker geen zorgen te maken. Ik laat af en toe de paarden expres iets laat pikken wat anders nooit mag omdat ik weet dat ze dat echt niet lekker vinden. Dan doe ik net of ik een andere kant uit kijkt b.v. Die gezichten dan haha.

e m kraak schreef op dinsdag, 21 september 2004, 21:44:


Kun je dat wat meer uitleggen Egon. Ben zeer geintresseerd.

e m kraak schreef op dinsdag, 21 september 2004, 22:16:

Haha, je doelt op het vorige bit verhaal. Volgens mij over de ORS. Daar doelde ik op een uiterste situatie die ik nog maar 1 keer heb mee gemaakt. Voor het rijden gebruik ik het bit minimaal tot helemaal niet, maard at had ik daar al verteld.

Michiel schreef op dinsdag, 21 september 2004, 22:06:


Ik niet. Met wijken voor druk bedoel ik nageven zoals jij omschrijft.

Groeten,
Frans