van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:21:


Pure honing, vorige zomer hadden wij een paard met zo'n grote gapende wond en een spier door. Het is gehecht, maar ging ook weer open. s Ochtends en s Avonds uitspoelen met gewoon schoon kraanwater met een klein beetje soda erin. Dan weer een dikke laag honing erop. Daar plakte buiten wel wat troep op, maar hinderde niet, kwamen ook geen vliegen op terwijl het zomer was. Het is mooi geheeld, toen het weer wat dicht was, heb ik vitamine E olie erop gesmeerd. Levertraanzalf kan ook.
Bijna geen litteken meer.

Gudrun schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:38:


En wat was je behandeling bij de klassiek behandelde knie?
En heeft een hond geen totaal andere huid dan wij (een paarden?)? Die hebben toch los vel, niet vast aan de spieren? Of ben ik daar volledig mis mee?
Als dat wel zo is, lijkt me dat zo moeilijk van binnenuit te laten groeien... Mijn hondje had ooit eens een gat in zijn vel en ik weet nog dat ik dat gat volledig rond kon draaien, was echt alleen zijn vel. Dat was van binnenuit niet genezen denk ik... Er is dan veel minder mogelijkheid tot de aanmaak van nieuwe bloedvaatjes lijkt mij.
Maja misschien sla ik hier totaal de plank mis hoor :).

Gudrun schreef op dinsdag 22 april 2008, 9:38:


Toen Bombita bij ons kwam had ook zij over een groot opppervlak een beenwonde die ontstoken was (geweest). Door de plek waar hij zat (op het achterbeen) was hij niet te hechten. Aanvankelijk moet deze wonde tot op het bot zijn geweest @Peter">(@Peter D?) maar toen ze bij ons kwam was dat stuk al dicht én had ze de nodige antibiotica kuren achter de rug. (Denk overigens aan de tetanus inenting, Esther).

Groene leem werkte niet, net zoals Gudrun het beschreef, omdat het én de wonde uitdroogde, én we moesten het telkens afspoelen want het werd korsterig en veel te hard, er zaten altijd kleine brokjes in de wond die voor veel irritatie zorgden. Die grote harde plek hinderde Bombita vreselijk, ze werd er stamperig van wat nou niet niet moest.

Isobetadine en honingzalf hebben veel goeds gedaan en de wonde soepel weten te houden. We wilden namelijk niet dat de wonde dusdanig snel indroogde dat er korstvorming ontstond omdat we vreesden voor wild vlees. Dus hielden we de wond soepel.

Verder hebben we dagelijks lymfedrainage gegeven, en dát heeft fantastisch geholpen omdat er veel vocht in dat been zat en 'verwerkt' moest worden. Tijdens zo'n drainagebehandeling die je zelf kunt leren uitvoeren met de hand kwam het vocht zó via de wond naar buiten sijpelen. Dat was geen wondvocht maar lymfevocht.

Uiteindelijk is dat wild vlees er wel gekomen, de wonde is na 1,5 jaar (!) dichtgegaan (kun je nagaan wat voor wonde dat geweest is).
Dit is nu zo'n 3 jaar geleden, vorig jaar was de wond dus dicht maar zat er een richel wild vlees overheen. Als we dat wild vlees soepel hielden (gewone calendulazalf) had Bombita geen last, werd het litteken te droog dan ging ze schuren met haar been.

Sinds een paar weken is er weer een nieuwe vooruitgang; er vallen nu stukjes wild vlees van het litteken af en daaronder zit normale huid. Je kunt de huid als het ware pellen.

Al die tijd (ook met de grote wond) heeft Bombita normaal kunnen lopen, ze was niet echt kreupel, trok wel wat met dat been en ze zette het been wat vreemd neer. Het been zal altijd iets dikker blijven dan de andere benen, maar ze belast het volledig.

Groet, Pien

Spirithorses schreef :

Jaja, brokjes brokjes brokjes brokjes.... groene leem b r o k j e s dan wel he, stom forumspook....

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 8:21:


Player heeft een paar jaar terug vasgezeten in stroomdraad van de omheining die tegen de vlakte was gelopen door een jonge pasgeruinde hengst. Ze had een diepe beenwond die ook verbrand was door het snijden van de daad en de stroomstootjes. Hechten was geen optie omdat er geen huid was (verbrand) en de plaats was op de binnenkant van het spronggewricht en sprong bij elke beweging open. We hebben het van binnenuit moeten laten genezen. 3 weken op stal met een totaal ingezwachteld been met drukverband op de wond. Het vlees puilde er anders uit. (zo lief om te zien dat haar weidemaatje dat, gewoon op de wei liep, bij haar kwam staan aan de stal voor gezelschap)
Antibiotica, een maand lang, ontsmetten en vulketanzalf er op. (brandzalf) Wond moest vochtig blijven in het begin. daarna met vulketangel behandeld en isobetadine. Wond uitdrogen en littekens voorkomen. Ze heeft nu juist een fijn lijntje als aandenken aan die wond. wel heeft het 6 maanden geduurd vooraleer de wond dicht was.

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 22 april 2008, 10:50:


foutje: brandzalf was Flammazine (vulketan was daarna)

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 22 april 2008, 10:53:

Ik heb vaak hele goede resultaten met Yellow cream van Brugman. Had ook ooit een paard met gapende wonden aan de borst waarvan de hechtingen er meteen alweer uit sprongen. Die zalf erop gedaan, om te verschonen wrijf je het er zo af, de wonden groeien zonder littekenweefsel aan, géén granulatie en bijna geen litteken naderhand. In anderhalve maand was het helemaal dicht (digitale camera hadden we toen nog niet, jammer genoeg)
Caatje

Het recht van de sterkste
is het sterkste onrecht

Caatje schreef op dinsdag 22 april 2008, 11:03:


Bedankt voor het meedenken , en schrijven van jullie ervaringen!!!

Ik laat de nietjes zitten , in de hoop dat de huid in ieder geval wel dicht groeit.
De vleeswond daaronder ga ik spoelen onder de douche , en dan voorlopig ab zalf erin. Zolang de boel niet gaat ontsteken , blijven de nietjes zitten. Gaat de boel wel onsteken , nietjes eruit , douchen , en zalven , waarschijnlijk met honingzalf , maar ik heb nog niet alle opties echt bekeken.

Ik heb de stoute schoenen aan getrokken en heb een wondverpleegkundige gebeld. Ze vond honingzalf een goede tweede optie. Ze rade mij nu aan om in eerste instantie toch die ab zalf er in te spuiten, en als de boel wel gaat onsteken , dan geeft honingzalf een mooi vochtig wondbed , met reinigende werking , en mooie wondgenezing zonder al te veel wild vlees.Het word dan wel een langdurige kwestie , maar daar ben ik zowieso al wel bang voor , gezien de hoeveelheid wondvocht die er uit kwam zetten...

De vleeswond zal uiteindelijk wel dichtgaan , maar de huid...wat Vicky ook al schreef , dat is bij honden toch anders dan bij mensen...Wat ik daarmee aan moet weet ik niet , maar dat is ook van latere zorg .

Gr Esther

@ Geertje: de andere knie spoelen met hibitane water oplossing, isobetadine zalf en vetverband tot het dicht was

van lennep schreef op dinsdag 22 april 2008, 11:16:


Bij mijn ehbo cursus begin dit jaar raadden ze me af om te zalven met wat dan ook. Onhygiënisch en belemmerend voor een goede genezing. Wel antibiotica als de arts dit voorschrijft, hechtingen kunnen alleen binnen 6 uur (daarna infectie gevaar) met al of niet met een drain erin. En voor de rest (als de bloeding gestopt is) niet meer afsluiten maar in de zon en wind. Zo geneest het 't best. Dat was het advies bij grote wonden.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op dinsdag 22 april 2008, 13:35:


Het aan de zon en wind laten indrogen van wonden is in de humane genees kunst inmiddels achterhaalt.
Nu moet je een vochtig wondbed hebben voor de ideale genezing.

Ik heb vroeger ook heel wat afgefohnt bij vochtige wonden , maar dat is nu uit den boze...
Als de wond nu te droog is , moeten we heb vochtig maken met een soort kunstwondvocht , net als kunsttranen bij droge ogen zeg maar.

Van dat zalven , ja daar vind ik ook wel wat in zitten , maar als het zalf is die de wond vochtig maakt , en bacteriegroei kan belemmeren...taj wat is beter...

Bedankt voor het meedenken in ieder geval!!

Gr Esther

ps heb jij inmiddels een adresje voor de pens?