Cindy B. schreef op vrijdag, 24 september 2004, 8:59:


Hoi Cindy,
Zou het niet kunnen zijn dat Door gewoon een wat apart gevoel voor humor heeft? Wat je nu beschrijft klinkt voor mij nl een beetje alsof ze met je wilde spelen, maar liever nar huis willen dan nog een extra stukje lopen is natuurlijk wel een vreemd spelletje...
groetjes Jolijn

Jolijn Zegwaard schreef op vrijdag, 24 september 2004, 15:51:


Zullen we het daar maar op houden? Ik kan er echt geen peil op trekken......
Want als ze geen respect heeft voor m, dan draakt ze toch gewoon verder tijdens de les? Ik zal eens kijken in wat voor bui ze vanavond is (en ik).
misschien is ze wel zo gevoelig afgesteld dat ze zich qua drakerij aanpast aan mijn gedrag, terwijl ik me er niet van bewust ben dat ik een ander gedrag vertoon met uit de wei halen dan die 5 minuten later als ik erop zit....

Houdt je in ieder geval wel scherp, zo'n maffe knollie!

Fijn weekend!
Cindy

Cindy B. schreef op vrijdag, 24 september 2004, 16:30:

(knip)

Waarom raar? Voor het paard zelf is het allemaal hoogst consequent - een paard leeft in het NU. Het paard vergelijkt die twee situaties niet.
Er zijn een heleboel dingen anders... de omgeving, jij die de dingen die zich voordoen op de grond waarschijnlijk beter weet op te lossen dan in het zadel (wat dus naar haar toe inconsequent is), en niet te vergeten dat zij meer hoort dan jij, anders ziet dan jij, aan andere dingen belang hecht dan jij en niet in het minst dat je verwacht dat je haar uit haar eigen wereld kan plukken en dat zij dan binnen de halve minuut een knop moet omgedraaid hebben van zelfbeschikkingsrecht naar die dingen doen die mensen normaal vinden maar voor paarden soms zeer bizar en zeer contra-paardenslimheid zijn .

Cindy, een paard heeft altijd gelijk. Een paard doet wat hij doet, omdat hij denkt dat hij dat moet doen. Omdat hij instinctief zo reageert vanuit zijn paard-zijn of omdat hij het zo geleerd heeft in het verleden. "Dominant gedrag" is een gevolg van de omstandigheden, geen oorzaak. Dominantie in de zin van "hij doet niet wat ik wil dus heeft hij geen respect voor mij" is onbestaande - een paard doet die dingen die hem op dat moment de beste keuze lijken om zijn eigen voortbestaan te verzekeren, die dingen waarvan hij verwacht dat ze hem instant voordeel gaan opleveren.

Op het moment dat je paard iets doet wat jij niet wil betekent dat dus dat 1/ je hebt het hem niet duidelijk gevraagd of 2/ hij kan het fysiek of mentaal (nog) niet aan.
Je paard "corrigeren" of "straffen" (want afstappen en je paard dan wat heen en weerdrijven omdat hij "geklooid" heeft is straffen) heeft voor hem geen enkele betekenis. Je vertelt hem alleen maar wat hij NIET mag doen, en niet wat hij dan WEL moet doen. Hij leert er niks van.

Dus wat dan wel? Diep ademhalen, ga desnoods half met hem mee tot je op het moment komt dat hij in staat is om terug bij jou te zijn maar ga niet tegen hem in. Herleid die energie waar je nu niks mee kan naar iets dat een beetje handelbaarder is - lateraal denken! - en bouw opnieuw je vraag op. Dat is een algemeen principe en het klinkt misschien heel vaag; hoe je dat invult hangt van de concrete situatie af.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge

Inge Teblick schreef op zaterdag, 25 september 2004, 10:04:


Inge, wat een heerlijk antwoord!
Ik heb je antwoord wel een paar keer doorgelezen....
Zit ik toch nog met 1 vraag: (en ik pak weer een recent-weekend-praktijk-voorbeeld-probleempje....)

Situatie: buitenrit, ik, samen met Doortje, in het bos, zeer relaxed. We komen langs een wei koeien. Normaal is Doortje Bomproof en krijg ik van haar geen koeien-reactie.
Dit weekend zit ik dus met een ander gevoel/bedoeling op mijn paard: een rit alleen in stap (even geen draf/galop, dus geen vluchttempo) en ik niet als passagier erop, maar als leider, voor zover het mij lukt om de leider uit te hangen, weet ook niet goed hoe ik dat moet doen, maar ik heb nu geleid door nonchelant en rustig te blijven en duidelijk in mijn bedoeling).
Goed, we komen langs die wei, Doortje begint te snuiven en knettert ervandoor. Ik heb haar met one-rein-stop kunnen stoppen, en ben terug gelopen naar de plek des onheils, ik zit nog steeds op haar rug. Snuivend en gespannen loopt ze die kant op. We staan oog in oog met de koeien. Veel gesnuif van Door, veel orenspel. Ik ga op z'n elfendertigst zitten en zit geplumpuddingd in het zadel, en kijk naar andere dingen, niet naar de koeien. Ik zeg niets. Op een gegeven moment voel ik de spanning iets minder worden en kijkt Door ook rond. Toen ben ik mijn rit verder gegaan.
Hoe zou jij het aangepakt hebben? Daar ben ik wel erg benieuwd naar.....

Cindy

Cindy B. schreef op maandag, 27 september 2004, 10:07:


Ik weet niet wat ik zou gedaan hebben op die plaats op die dag op jouw paard . Het hangt ervan af, natuurlijk - het belangrijkste is dat je het uiteindelijk gedaan krijgt, maar om dat te weten moet je 1/ je paard een beetje kunnen inschatten (en bijvoorbeeld het verschil kennen tussen een bang paard en een opgewonden paard, maar ook karakter en temperament) en 2/ liefst meer dan 1 manier kennen om de dingen op te lossen.
- Het is makkelijk om te zeggen "je paard zou niet stoppen als hij je niet als betrouwbaar leider zou inschatten" - dat is een beetje kort door de bocht; wat voornamelijk telt is temperament én ervaring. Ervaring kan je alleen maar krijgen door te doen. Hoe meer je ergens succesvol langsraakt (op welke manier dan ook), hoe makkelijker je paard de volgende keer ergens langs zal gaan.
In elk geval: de sleutel ligt bij aandacht bij jou houden. Dat begint niet bij het griezelige ding, maar al van zodra je vertrekt.

- het simpelste is natuurlijk als je 't kan negeren, je doet alsof er niks aan de hand is en gaat desnoods schuin langs hét ding - het is er gewoon niet.
- je zegt "onnozel paard", lacht er eens hardop mee, zet je benen erin en stapt gewoon door (dat wérkt soms, echt!)
- gebruik de calm down cue, als je die hebt - daar dient die voor
- probeer het initiatief te houden: je gaat gedeeltelijk met je paard mee, dus niet tegen de energie in, maar je probeert wél die energie een beetje te sturen - doe bvb alsof je net cirkeltjes wou gaan rijden, of zijwaarts (da's een voorbeeld van lateraal denken: wil je bewegen, dan mag je bewegen, maar dan wel in de richting die ik wil of in het tempo dat ik wil)
- je kan (als je paard clickergetraind is) het object als target aanbieden, zeg "tik" - elk griezelig ding is dan de kans om te scoren. Je paard is dan juist heel actief met het ding bezig.
- je kan de afstand proberen te overbruggen door een soort approach&retreat-opbouw (dichterbij en net VOOR je paard ongerust wordt weer weg) - heen en weer.
- je kan de aandacht afleiden door middel van een geconditioneerde respons: je geeft 'm een héél simpel target-je-hand-oefeningetje bijvoorbeeld, zodat hij in het begin half-automatisch reageert maar geleidelijk aan weer bij jou komt (pattern interrupt)
- Het kan zijn dat je afstapt en er zo langs gaat; en als je al dan niet de tijd hebt wandel je twee meter terug en stap daar op, desnoods een paar keer.
- ...

Inge

Inge Teblick schreef op dinsdag, 28 september 2004, 8:46:


Oef! Stof tot nadenken! Maar het is zeker geen stof-stof! Vele wegen leiden naar Rome, lees ik uit je antwoord... (of in dit geval: langs de koeien) En natuurlijk: als ik onbekommerd en half slapend een ritje wil maken, moet ik de fiets pakken, en geen paard. Het blijven dieren.... en dat is maar goed ook. Ik ben nu wel door al deze antwoorden anders naar mijn paard gaan kijken, en daar ben ik erg blij mee.

Bedankt voor je antwoord!
Cindy