Cindy B. schreef op maandag, 27 september 2004, 10:15:


Hallo Cindy.

Als ik zo lees moet ik denken aan Paul Derez, 2 maal wereldkampioen teampenning, europees kampioen cutting en nog meer...bla bla.
Die man hoor ik nooit praten tegen paarden. Hij heeft mij geleerd dat onze stem, swahili is voor paarden. Ze verstaan ons niet. Wel kunnen ze commando's associeren met wat ze moeten gaan doen. Paul zegt zelfs dat onze stem de grootste bedreiging is voor een paard. Hoe vaak hoor je paarden hinniken zegt ie dan, net zo veel en vaak als wij kletsen ?
Paarden gebruiken lichaamstaal en leer nu die taal, dan zul je zien en ervaren dat paarden veel allerter zijn op wat jij doet. Dat zijn zijn woorden. Ik weet niet beter, want ik heb pas 2 jaar een paard en ik klets niet of nauwelijks tegen haar en het gaat prima. Apart, nietwaar.

Dat is wat ik kan bijdragen uit mijn ervaring, en ik weet wel dat ik nog heel veel moet leren.

Gr. Martien.

Martien van Schubert schreef op maandag, 27 september 2004, 10:44:


Hoi Martien,

Mijn paard hinnikt inderdaad niet veel, maar iedere keer als ik de wei op kom, krijg ik wel een lage hinnik te horen. Een hinnik-begroeting krijg ik dus standaard.
Ik moet zeggen dat die stilte die ik sinds kort heb ingevoerd, heel erg bevalt!
Doordat ik er niet tegen klets ('goedemorgen meissie, ga je mee? ff lekker stukje lopen' e.d.) merk ik ook dat IK een bepaalde rust krijg, een beetje ons-kent-ons gevoel met mijn paard, we zitten samen in het stille wereldje op de drukke pensionstalling. Snap je wat ik bedoel neer te zetten? Typen is soms zo moeilijk.....

Cindy

Cindy B. schreef op maandag, 27 september 2004, 10:15:


....don't only talk the talk
....but walk the walk....

Tja, ik praat wel tegen mijn paarden. Sterker nog : Ik leer ze zoveel mogelijk op mijn stem te reageren. Uiteraard in samenspel met lichaamssignalen maar ik zou mijn stemhulpen voor geen goud willen missen. Ze zeggen zoveel over mij en ik zie dat mijn paarden ernaar luisteren. Een stem kan belonend zijn:...: good girl ....", maar ook waarschuwend.:.."Waag het niet...." Of vragend :..."ga je mee ? ...."
Daarnaast is een "no ! " heel duidelijk. of een "....over..."maakt dat ze opschuiven. Ach, zoveel.... Ze luisteren naar mijn stem, het stelt ze gerust, het maakt mij rustig als ik opgedraaid ben, een klik met mijn tong en het hele spul gaat hup, in jog, een kusgeluid en de zaak gaat naar een galopje.........

Waar ik wel voor waak , en dat ik misschein waar jij het over hebt , is dat ik geen ellenlange litanieverhalen ophang over het weer, wat ik vandaag allemaal gedaan heb, wie er zometeen komen enz. enz. Dat oeverloze geblabla, ja, ik denk dat ze dan gauw de balen van me zouden krijgen en zouden weglopen....

Ik gebruik korte duidelijke woorden, vergezeld van mijn wijzende arm of andere lichaamstaal. En daar voelen wij ons allemaal prima bij. Ik leer het ook mijn leerlingen. Wanneer iemand zenuwachtig is vraag ik juist te praten tegen het paard. Het maakt de ruiter rustig, hij/zij ademt uit en gaat omlaag in de energie, wordt rustiger, luistert beter naar de signalen van het paard en geeft zelf ook duidelijkere signalen. Nee, ik zou niet zonder willen.

Egon : Hoeveel menselijke woorden kan een paard ook weer onthouden ???? Hebben we het pas nog over gehad hier op PN.
Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag, 27 september 2004, 14:27:


300 á 400 begrippen mag je zeker op rekenen.

Wat het "Swahili" betreft.... Zolang een taal niet gemeenschappelijk is geleerd is communicatie niet zinvol, of je nu tegen een paard of een andere mens praat.
Twee zoogdiersoorten, mensen en paarden, vinden elkaar vooral heel verschillend en gebruiken van nature deels andere communicatiemogelijkheden. Deels, want mensen gebruiken (veelal onbewust) tevens constant lichaamstaal naast het vocale gebabbel dat paarden vreemd is. Echter die menselijke lichaamstaal heeft deels weer niet dezelfde betekenissen als die van paarden. Dit is denk ik zo ongeveer de uitgangssituatie...

Dan hangt het verder af van de situatie, en wat je met je paard wil, hoeveel tijd je samen doorbrengt, wat je samen doet. Dat bepaalt wat nuttige communicatie voor jullie wordt.

Nog niet zo lang geleden wou ik hier eigenlijk ook verkondigen dat jullie es moesten ophouden met dat gezemel wat je paarden toch niet verstaan, en in plaats daarvan te beginnen aan het opbouwen van een wel gezamenlijke woordenschat. Dat laatste lijkt me nog steeds relevant voor wie dat leuk vindt, maar van het eerste ben ik ondertussen minder overtuigd... het al dan niet oeverloos OH-en maakt namelijk ook deel uit van jouw persoonlijkheid; misschien moet je, als je veel OH'd, wel een paard zoeken die daar van houdt... IK zou er gek van worden!

Maar er zitten aan communicatie dus ook andere kanten dan alleen bewust een boodschap willen overbrengen.

Groeten, Egon

Spirithorses schreef op maandag, 27 september 2004, 14:27:


Hallo Pien en Egon.

De woorden whoa en go.of don't do it..gebruik ik tijdens het rijden wanneer mijn hulpen niet aankomen. gaat het hier nu om het woord of om de intonatie in combinatie met je lichaamstaal.

punt 2. Ik ga niet generaliseren nu, één ding valt mij op in mijn eigen omgeving. De dames kletsen gezellig tegen hun paard en bij de heren zie je dat echt veel minder. Dit is niet wetenschappelijk onderbouwd, maar dit constateer ik elke dag weer.

Gr. Martien.

Martien van Schubert schreef op maandag, 27 september 2004, 15:51:


hier meld Cindy zich! (geen Pien of Egon....)
tis weer een beetje dubbel denk ik allemaal...Ik gebruik ook Whoa en Easy tijdens het rijden en dat heb ik zo gehouden, dat zijn ook woorden die echt bedoelt zijn bij een training, ik bedoelde eigenlijk meer het algemeen gebrabbel rond je doen en laten bij je paard: dus 'lekker he???' als ze aan haar hooi staat te knabbelen en 'wie hebben we daar!' als we een ander tegen komen, die dingen ben ik nu achterwege aan het laten, en in dat opzicht merk ik dat er meer rust bij mijn paard komt.

En inderdaad... bij ons kletsen de dames ook meer dan de heren.....
Maar ik ben dus voortaan een heer op stal ...

Cindy