charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Peet schreef:
"Het "wilde" (of in onze beleving "probleemgedrag") gaat pas op zodra de mens het paard ook maar enigszins (lichamelijk, emotioneel of spiritueel) beschadigd heeft."

Edward en Egon hadden een vraag over het spirituele aspect. Misschien off topic, maar er wordt door jullie om gevraagd (en Egon probeerde al eerder iets los te peuteren ) en voor mij is het een mooie gelegenheid om hier iets over te vertellen. Bijv. dat niet alleen mensen, maar ook paarden een ziel hebben.
Ons "zijn" heeft vier niveaus: - fysiek; ons lichaam, uiterlijk
- emotioneel; onze gevoelens
- geestelijk; ons denken, onze interesses
- spiritueel; onze ziel
Onze ziel is de bron van onze inspiratie, bezieling, een dieper weten, intu=EFtie, instinct, herkenning vanuit het hart, onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid. Wij mensen zijn geneigd/gewend om vanuit de eerste drie niveaus te leven. We beoordelen en handelen veelal op basis van uiterlijk, van wat we voelen en van wat we denken. Dit maakt het voor ons moeilijk om puur vanuit je ziel - je hart en je zijn - te leven en te handelen.
Een (wild) paard wordt niet gehinderd door deze drie aspecten. Dat bedoel ik ook met dat deze paarden zo open staan, zo puur en ongeschonden zijn. Nu vind ik paarden sowieso al heel "puur", omdat ze zo eerlijk en direct zijn in hun handelen. Echter, volledig open en ongeschonden zijn veel van onze paarden helaas niet meer.
Wanneer een mens zich met een paard gaat bemoeien, dan doen we dat veelal vanuit onze eerste drie niveaus. Hiermee be=EFnvloeden we ook de eerste drie niveaus van het paard; we geven het paard immers indrukken en ervaringen. We leren hem na te denken of stompen dat juist af, we gaan ons met zijn lichaam en leefomstandigheden bemoeien, etc. Hierdoor handelt een paard niet meer alleen puur vanuit z'n ziel, maar ook op basis van zijn ervaringen en wat hem door/dankzij de mens geleerd/aangedaan is. Het paard krijgt op basis van deze ervaringen een bepaald karakter of karaktereigenschappen, die hij van nature (op zielsniveau) niet heeft. Wanneer dit negatieve ervaringen zijn, heb je het paard ook op zielsniveau (spiritueel dus) beschadigd; het paard kan niet meer zijn wie hij is. Hoe je dit kunt herkennen, Edward: je kent vast wel paarden die erg in zichzelf gekeerd zijn, of erg angstig, hyperig, futloos, noem het maar op. Een paard waarbij je sterk het gevoel hebt dat hij "niet lekker in z'n vel zit". Dat klopt dan....

Ik hoop dat ik nu goed uitgelegd heb wat ik bedoel met 'spiritueel'.

groet, Petra

Ik had hem ook al eens gezien en vind het jammer dat ik het nu gemist
heb, want ik had hem graag opgenomen.
Ik vond het fantastisch om te zien hoe deze paarden bereid zijn te doen
wat een mens van ze vraagt. En het is bijna ongelooflijk hoe snel haar
dat lukt.

En dan te weten wat de mensheid allemaal verzonnen heeft om hun "wilde"
paarden te temmen, dan wel vooruit te krijgen of weet ik veel wat af en
aan te leren!

Ik was destijds ook zeer onder de indruk. Niet zozeer van Kelly Marks
dus (al zou ik dolgraag kunnen wat zijn kan, maar daar gaat het nu even
niet om) maar vooral om die ongelooflijke openheid en bereidheid van
deze paarden.
Marjolijn

Ja wel, dat is duidelijk.
Maar je vroeg om wat anderen er van vonden. vandaar deze reactie van mij.
dat een paard of welk dier dan ook op die manier reageert vind ik niet zo vreemd. als ze maar de kans krijgen te wennen aan het idee.
Wat zouden ze er immers mee op schieten als ze zouden vechten of vluchten? Ze zouden energie en kracht verspillen zonder dat ze eigenlijk weten waarom. Dat lijkt me vooral in een omgeving zoals die paarden zitten een serieuze zelfmoordpoging.