AMA schreef op maandag 30 maart 2009, 16:32:


Ik heb ook heel goeie ervaring met Bachbloesems. Ik heb mijn paardje bij het inrijden een combinatie van rescue en maskerbloem gegeven, omdat hij heel erg bang was voor echt alles. Daarna heb ik wat lariks gegeven voor zijn zelfvertrouwen en nu is hij een zelfzekere (soms wat angstige, maar niet meer panische) knappe jongen :)

Even meedenken... wat ik zou doen is (denk ik) deze week gebruiken om elke dag even met Maia bij hen weg te gaan. Even wandelen, al is het maar een min. (even uit het zicht) Daarna weer terug, bij elkaar. Dit zo vaak als maar mogelijk is. Elke keer iets langer wegblijven. Daarnaast... geen aandacht aan Queenies reactie schenken. Geen aandacht geven.. pas wanneer jij (jullie?) terugkomen met Maia haar wanneer ze rustig is aandacht geven. Elke keer zal het weggaan een rotmoment zijn, het echte weggaan zal nog rotter zijn (maar niet te voorkomen)

Hier ook van die maffe haffies die na 2 jaar onafscheidelijk zijn. Nancy al helemaal. Niets aan de hand wanneer zij met ons meegaat, maar o wee wanneer Winsor weggaat. Toch halen we hem sinds kort even enkele momenten even bij haar weg. Schenken geen aandacht aan haar, haar reactie (paniekerig, rennen, etc.) wordt niet bevestigd door ons door er juist aandacht aan te schenken. Werkt tot nu toe steeds beter... Wel zorgen voor voldoende veiligheid uiteraard.

Je hebt nog een week, maw trainingsmomenten genoeg om uit te bouwen toch? Succes en sterkte!!

Eva Saegerman schreef op maandag 30 maart 2009, 14:33:


Hoi,

Wat jammer! Goed dat je dit lang geleden al had voorzien, en Beereke erbij genomen zodat Queenie nooit helemaal alleen zou moeten zijn.

Denk je niet dat je jezelf onderschat als leider voor Queenie? Als ik van jou alleen zou horen 'Maia moet weg' dan zou ik in eerste instantie alleen gedacht hebben aan de mogelijke problemen om Maia alleen weg te krijgen en op de trailer te laden als dit voorheen nooit geoefend is. Maar problemen met de thuisblijvende Q? Als ze alleen zou zijn, ja, maar toch niet als jij er bij bent?
Misschien moet je er wel mee naar een plaats gaan waar ze gewend is te 'werken' met jou, dus niet er gewoon naast staan op de wei maar in de piste of op straat echt dingen gaan doen. Wat ik misschien zou doen... je zou kunnen met Q meegaan naar de trailer, daar vlakbij grondwerk doen, evt. zelfs ook trailerladen (profiteer van iedere trailer die in je buurt komt om laden te oefenen was mijn motto vroeger toen ik er zelf geen had) terwijl intussen Maia echt op de trailer gezet wordt (wat misschien niet op vijf minuten zal lukken). En als Maia echt slecht laadt (ik weet het niet hé) dan kan je zelfs Q er eerst op zetten, en dan zal Maia er makkelijker naast willen gaan staan. Dan Q er weer af, en dan hebben ze een zeer bewust afscheid gehad lijkt mij.
Zelf zou ik misschien niet zo houden aan dat bewust afscheid nemen (hoewel ik je wel snap). Ik heb Lolita toen ze voor het allereerst echt lang (voor vijf dagen) wegging van Huppel (een week na het melkspenen) meegenomen op een moment dat Huppel en Cesar niet 'opletten', er is toen geen hinnik gevallen. Niet dat ze niet meer wisten dat ze bestond nadien, ze riepen dan wel sporadisch eens. Maar tijdelijk scheiden hadden we al zeer vaak gedaan, dat hielp natuurlijk.
Nu op die ene week nog het tijdelijk scheiden oefenen zou ik zelf ook wel doen, maar eigenlijk klopt dat dan niet met het bewust afscheid nemen. Wat je met tijdelijk scheiden immers doet (wat ik aan mijn paarden juist beloof) is de verwachting scheppen dat het maar tijdelijk is, en dat ze hun maatje maw. altijd weer terugkrijgen.

Vertel hoe het gaat hé!
Nathalie

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 31 maart 2009, 19:55:


Daar had ik nog niet eens aan gedacht! Queenie en Beer gaan gewoon mee tot aan de trailer. maia laadt redelijk makkelijk en als Queenie mee de trailer op gaat, no probl, dan maken we er een trailerlaadsessie van . Aan leidtouw en haar oefeningen te doen geven rond de trailer is dus dé oplossing denk ik; dan is ze wel met mij bezig! Dat zie ik wel lukken zo! En dan met Beer terug de wei op.

Bedankt!
Zo doe ik het!

En langzamerhand groeit bij mij het schuldgevoel dat ik Maia weg haal bij haar vriendinnetje. Toch vind ik dat ik het moet doen. Als ik wil werken aan een sterkere band met Maia moet ik vaker bij haar kunnen zijn. Steeds 2x50km rijden is echt wel een hele opgave. Daarnaast is er uiteraard ook het financiële plaatje. Mijn ouders hebben een grote wei dus dat kost me niets. Het ziet er ook naar uit dat we nog van iemand anders een wei kunnen gebruiken. En het zal me ook een heel pak diesel besparen. We hebben het er al over gehad om ze steeds beide te verhuizen. 2 maand bij ons en 2 maand bij Eva bijvoorbeeld (zodat we nog steeds samen kunnen gaan wandelen) maar dat is voor Eva uiteraard wel een hele opgave. Die zit naar het schijnt ook nog met nen kleinen

Maar om jullie gerust te stellen. Maia komt niet alleen te staan. Ik ken iemand die ook nogal paardnatuurlijk georiënteerd is en haar paardje komt bij Maia staan (een welgekomen oplossing ook voor haar). Ze zullen 24/24 buiten staan! Ik kijk er alvast naar uit dagelijks bij Maia te kunnen gaan!

De tijd zal uitwijzen wat het geeft!

Blijde schreef op donderdag 2 april 2009, 11:15:


Je schuldig voelen is wel het allerlaatste wat jij moet doen! Geniet er straks van dat je eigen paard zo dichtbij je kan zijn! Natuurlijk, het is even 'slikken'.. maar je schuldig voelen. Echt niet doen!