Aafke schreef op dinsdag 2 juni 2009, 8:37:


Heb zelf nooit zo'n paard gehad. Een goede vriendin van mij wél.
Deze kreeg de aanvallen ook nog eens door windzuigen.
Deed hij overal, ook gewoon in het weiland.
Zij was al zo ervaren dat ze een koliekaanval kon zien aankomen en spoot dan zelf alvast een spierverslapper. In afwachting van de DA.
Zo, en met beleid voeren, heeft ze hem nog jaren kunnen redden.
Maar, het einde was niet zo leuk. Uiteindelijk darmen in de knoop en er was niets meer te redden. Natuurlijk wist ze dat dit ene keer zou gebeuren... helaas was ze zelf niet thuis. Dus hebben ze dit paard nog naar Utrecht vervoerd, daar is het acuut ingeslapen. Gewoon vreselijk dat ze dit dier nog vervoerd hebben.

Natuurlijk hoeft jou dit niet te overkomen. De kans dat zo'n dier toch door een vreselijke koliekaanval dood gaat is echt heel groot.
Je zult zo'n paard altijd in de gaten moeten houden en moeten beperken met alles.

De vraag die je jezelf moet stellen... wil je dit allemaal meemaken? En op je hals halen? Is het t.o. dit paard eerlijk? Hoe is de kwaliteit van haar leven dan?

Groetjes,

Wil.

Aafke schreef op dinsdag 2 juni 2009, 8:37:


Ja, met ons Froukje. Zij had een vernauwing achteraan bij de anus (of een verzakking, hoe je het ook noemen wilt)
Het was bij haar heel erg zoeken, waar ze niet verstopt van raakte. Hooi was de laatste jaren bijna niet meer te doen, daarom zorgden we er voor dat we de hele winter voldoende gras voor haar hadden. Klaver werkte voor haar erg goed, dat laxeert, ons andere paard raakte van het klaverhooi aan de schijt, maar Frouk deed het daar redelijk op. Verder slobber van zemelen en lijnzaad, om de boel gangbaar te houden. En ook haver werkte erg goed. Nadeel van al deze zaken is weer het hoge suikergehalte, daar moeten ze dan wel tegenkunnen.
Uiteindelijk lukte het niet meer om bij Froukje de juiste balans te vinden. Ze raakte steeds vaker bevangen en moest van de suikers af en op hooi, maar dat kon dus weer niet vanwege haar darmen. Bovendien hadden we op het laatst een ernstig vermoeden dat ze misschien Cushing had.
Maar ze is er 23 jaar mee geworden en dat is toch een stuk ouder dan de 13 van het paard waar jij over schrijft.

Els

Aafke schreef op dinsdag 2 juni 2009, 8:37:


Hoi, een kennis van mij had hetzelfde met haar paard. Alles geprobeerd, geen hooi, geen kuil, geen krachtvoer etc. Haar paard had evengoed doorlopend koliekaanvallen. Was ook een "luchtzuiger". Was jaren als schouwhengst gebruikt, afgrijzelijk.
Grasbrokken gecombineerd op alleen kort gras en hij heeft al jaren geen koliek meer gehad.
Hopelijk heb je hier iets aan.
Gr. jean

Piet schreef op dinsdag 2 juni 2009, 9:10:





Dat leren.. zeer zeker. Alleen de enigste ervaring met koliek is van jaren geleden. Mijn pony had het ook af en toe. Weet nog dat ik uren met haar heb gestapt. Behandeling door da was niet meer nodig omdat het zichzelf daardoor oploste.

Wil schreef op dinsdag 2 juni 2009, 12:54:


Wind zuigen doet dit paard niet.


De eigenaresse heeft haar nu 5 jaar (heeft alleen het eerste jaar op haar gereden, recreatief) Kent haar precies en heeft me al uitgelegd waar ik op moet letten. Heb foto gezien + een filmpje van 5 min. hoe ze is na een koliekaanval. Doodmoe, waarbij af en toe bijna door de voorbenen zakt.

Overigens een paard die er verder prima uitziet. Aan de buitenkant is niets te zien. Enkel op dagen van een koliek aanval, de dag daarna is ze weer zo fit als een hoentje.


Idd jammer van dat vervoer.


Klopt, maar dat risico is er met elk paard, dit paard meer uiteraard.


Klopt.


Dit zijn vragen die de eigenaresse zichzelf deze week stelt. Waar ze het moeilijk mee heeft. Bij ons plaatsen zou een optie kunnen zijn. De vraag is wil ik die bieden of niet.

De vraag of ik het wil meemaken is voor mij niet relevant. Dan hadden we sowieso niet moeten kiezen om een start te gaan maken met een rusthuis. Een plek waar een paard zijn of haar laatste jaren mee mag maken op een zo goed mogelijke manier. Daar hoort het einde, de dood bij.

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 2 juni 2009, 13:15:


Dat is waar ook, heb jou verhaal wel gelezen toendertijd. En ja, 13 jaar is anders dan 23 jaar. Daarnaast als ik denk aan de foto's die ik zag. Met daarbij de kennis die ik hier op deze website mocht vergaren (de eigenaresse kent deze site nog niet) zie ik persoonlijk kansen voor dit paard. Zou deze uitdaging aan willen gaan, daarnaast ook twijfels.. is het eerlijk tegenover het paard. Kan ik dit aan? Is mijn visie (mede door deze website) de juiste?

Jean Mclean schreef op dinsdag 2 juni 2009, 14:16:


Jeps, dit was precies wat ik in gedachten had n.a.v. het verhaal van de eigenaresse. Op een schraal stukje gras + paddock, eventueel kleine porties hooi. Grasbrok had ik nog niet aan gedacht.

Maar goed idd zorgen voor een regelmatig stroom van kleine porties voedsel. Daarnaast wil ik haar dag en nacht buiten hebben. Daar staat ze 's nachts op stal (in een box)

Weet je ook hoe vaak dat paard grasbrok erbij kreeg per dag?

Aafke schreef op dinsdag 2 juni 2009, 16:45:


Dat laatste heb je ook weer gelijk in. En ik geloof zeer zeker dat het voor zowel de eigenaresse, als voor jullie een moeilijke kwestie is.

Trouwens.... nog heel veel succes gewenst met al jullie plannen!

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op woensdag 3 juni 2009, 1:43:


Ik heb hier ook 2 koliekgevoelige paarden, moeder en zoon. Van het voorjaar achter elkaar koliek, op het laatst kon ik alleen nog maar jankend de da opbellen, ik werd er gek van. Dus dat je er moedeloos van wordt is een feit, het vreet aan je. Nu heb ik ze allebei voor t eerst met graaskorf een uur of 8 in de wei plus gewelde grasbrok en hooi. Ook geef ik ze olie bij voor de doorstroming. Ze zullen aan koliek overlijden, dat is een feit. Maar voor nu heb ik het weer een beetje in de hand. Dapper van je als je zo'n paard aanneemt. Groetjes Ingrid

Wat voor olie geef je? Lijnzaadolie?

Hoe denken jullie overigens over een speciaal dieet + 6 weken stalrust voor een koliek gevoelig paard. Zelf 'steiger' ik bij de gedachte aan 6 weken op ± 10 m²......

Aafke schreef op woensdag 10 juni 2009, 8:39:


Waarom zou je een koliekgevoelig paard stil moeten zetten?

Juist beweging bevordert de doorstroming in het spijsverteringskanaal. Als een paard verstopt zit, kan je hem best telkens kleine stukjes aan de hand laten stappen om de boel op gang te brengen. (Moet niet uitmonden in oeverloos rondzeulen, natuurlijk).

Nee, ik zou dus een koliekgevoelig paard beslist geen stalrust voorschrijven. (Maar misschien zijn er soorten koliek waarbij dat wel beter is, dat weet ik niet).

Els.

Aafke schreef op woensdag 10 juni 2009, 8:39:


Misschien is het al eens gezegd, maar ik geef (geweekte) zemelen voor de doorstroming. Volgens mijn DA werkt dat laxerend.

ElkeW schreef op woensdag 10 juni 2009, 14:20:


Asjeblief geen stalrust voor koliekpaarden, ik gebruik normaal de omega 3,6,9 olie. Voor Goofy voor de doorstroming olijfolie en samen met de vlozaadvezels ook wel eens een paar dagen parafineolie. Waarom zou dat paard op rust moeten dan? Een paard is een beweegdier, beweging is goed voor alles, darmen, hoeven enz. Zelfs mijn conservatieve da zegt dat haha. Ik geef ze nu grasbrok van Marstal, geweekt wel. Ze komen het thuis brengen, joepie! Via hun website kun je adressen vinden.