Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Ik krijg een krop in mijn keel als ik dat zo lees, want dan beeld ik mij in hoe dat zou zijn...vreselijk. En al zeker omdat mijn eerste pony nu 23 is en ook de leider van de groep, ik moet er niet aan denken.
Het is inderdaad een klein lichtpuntje dat je pony waarschijnlijk niet veel heeft moeten afzien. Hoop dat je snel de mooie herinneringen kan koesteren en het verdriet een plaatsje krijgt. Je zal het zijn tijd moeten geven, ....veel tijd. Zo te zien had hij een bijzondere plaats in je hart, en dat zal zo blijven.

Heel veel sterkte!!

sibyl de jager schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:37:


Wens je ook heel veel sterkte!!! Hoe hard het voor jou ook is... ik kan me geen 'fijner' einde voorstellen. Zou willen dat onze haflingers ook op deze wijze t.z.t. mogen gaan (met de hoop dat we nog lang van ze mogen genieten)

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Veel sterkte!

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Verschrikkelijk....
veel sterkte...

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 2 juli 2009, 15:54:


Niet te beschrijven.
Ook van ons veel sterkte gewenst.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 2 juli 2009, 15:54:


Allemaal, heel erg bedankt voor de steun. Ik weet dat hij geen mooiere dood heeft kunnen hebben, en dat is ook het enige lichtpuntje dat ik op dit moment heb. Ik probeer zoveer mogelijk het leed te verlichten van de anderen paardjes, vooral van mijn merrie Simone. Zij heeft er het moeilijkste mee.
Tis gewoon ongelofelijk, kan het gewoon niet geloven, voel ook helemaal niks meer nu, alleen een keiharde knoop in mijn maag. Ik weet het, tijd heelt alle wonden, en hij is nu bij Silly (de mama van Simone die 8 jaar geleden is overleden). Zij zal voor hem zorgen.

sibyl de jager schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:37:


Dat lijkt me wel schrikken, ja, om je paard zo aan te treffen!
Veel sterkte!

Lena schreef op donderdag 2 juli 2009, 15:14:


Heel veel sterkte, Dit was wat ik altijd wenste voor mijn paard, maar achteraf als ik nu terug kijk en ik zelf de beslissing heb moeten nemen om hem te laten gaan, ben ik blij dat het niet zo gegaan is. Het toch nog afscheid kunnen nemen heeft mij veel goed gedaan. De pijn heelt alle wonden zeggen ze, maar nog kan ik nog steeds de tranen de vrije loop laten omdat hij er niet meer is. Het is nu een jaar geleden. Je komt er door heen maar vergeten doe je hem nooit hij zal altijd in je hart voort leven.
Nogmaals heel veel sterkte.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


ook van mij heel veel sterkte gewenst.. heb recent ook mijn eerste maatje moeten afgeven..
laat u verdriet toe!

Ilse Bartholomeeusen schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:29:


Heel veel sterkte! Dat je het niet kunt vatten is begrijpelijk en het verdedigt je tegen de eerste grote schok want het doet ook echt pijn.
grtjes en als meeleven helpt?
grtjes

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Wat verschrikkelijk. heel veel sterkte.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Oh Marije.... dat zal schrikken geweest zijn.
Sterkte ermee hoor!

Groet,

Wil.

Marije Huijsmans schreef op donderdag 2 juli 2009, 11:46:


Och jemig , wat erg.
Ik wens je veel sterkte de aankomende tijd!

Gr Esther