Vergeet dan ook ZEKER geen propere slip

Liesje_Olli schreef op zondag 19 juli 2009, 20:21:


Just, wassek vergeeete !!!

e m kraak schreef op zondag 19 juli 2009, 16:48:


Ik zou je eigenlijk graag willen zien, om precies te weten hoe je rijd.
Ik weet wel dat clicker paarden die beloont worden tijdens het rijden met een hap gras, makkelijk snel weer verder rijden. Ze weten immers dat het niet hun laatste hap gras is, voor lange tijd. En aangezien er onregelmatig toegestaan wordt, is de duur dat ze zonder kunnen, ook geen probleem. Het komt immers wel. Ik kan me voorstellen dat paard dat per rituele pauze mag grazen, eerder gaat verlangen naar zo'n graaspauze. Ik hoor graag als ik elementen mis in mijn verklaring.

Groet, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op zondag 19 juli 2009, 19:21:


Hier gaat ons begrip dus alweer langs elkaar heen. Ik heb nergens beweerd dat mijn paarden gaan neuzelen, grazen en vreten terwijl ik iets anders vraag. Integendeel juist.
Ik heb beweerd dat ik totaal geen kwaad zie in het bewust toestaan (en dus tevens aangeven van) wat mijn paard als logisch gedrag ervaart zodat ik dat in 1 moeite door als een grenzeloze "lawn of reinforcement" kan gebruiken. Dat kan bijvoorbeeld gecombineerd met de vele korte en langere stops tijdens het onderweg zijn. Je moest eens tellen hoevaak er ergens voor kul en nog meer kul gestopt wordt, vooral als je niet alleen rijdt! Maar ik maak dat dus uit, niet mijn paard.


Waarom mag ik dat niet vergeten? Wat vele ruiters uiterst vervelend vinden zal me cigaar zijn en doet inhoudelijk niet eens ter zake. Dat jij je als broodwinner in dienst en afhankelijk hebt gesteld van hippische nitwitten moet jij weten.
Maar nogmaals: ik heb dit "uiterst vervelende" probleem dus niet!


Lijkt mij nog steeds van wel. Het was in beginsel alleen maar een goed bedoelde opmerking van mij.
Zo als vanzelf zijn er in dit stukje discussie echter al 3 verschillende mogelijkheden van "hetzelfde" gepasseerd. Lees maar na.
Volgens mij snapte Joop wel in 1x wat ik bedoelde te schrijven. Misschien komt die ook wel van Vulcan dan...
Maar, als het nu al zo moeilijk is voor enkele mensen elkaar juist te verstaan, hoe kun jij er dan in de verste verte zeker van zijn dat een paard jouw in mensen-"afspraak" begrijpt? Ik heb geen enkele aanwijzing dat paarden enige notie van afspraken op linguistische grondslag van - of tussen mensen hebben anders dan geleerde cues en associaties.

Daarom is ook een commentaar als van Chomsky t.o.v. Skinner voor ons van geen enkel belang.

Michiel schreef op zondag 19 juli 2009, 21:04:


Ik denk dat je dit onderdeel helemaal snapt. Van de ene plezierige plek naar de andere trekken sluit volledig aan bij natuurlijk paardengedrag.
Ik denk niet dat je veel bijzonders zult zien als je mij ziet paardrijden. Ik loop echt niet met snoeppies in de rondte (maar steun wel het klikkeren als kleuterklas om de technieken aanschouwelijk in de vingers te krijgen!!). Voor het hoe en waarom had je de opleiding van mijn nieuwe hengst de afgelopen 4 jaar moeten volgen. Niet dat we zoveel doen trouwens, we hoeven geen wedstrijden te winnen.

Ik snap Eddy echt wel en het is waar dat veel mensen sukkelen met paarden die hun eigen gang gaan. Maar dat ligt nmm niet in "een simpele afspraak" in mensen-semantiek die wezensvreemd voor paarden is en technisch niet anders dan een voorwaardelijke p+ is, maar in veel grotere bogen van opleiding en belering. De eerste maanden van ritualisatie van intentiebewegingen (zie onvolprezen hr. Hempfling wat dit aangaat), die zowat iedereen (Parelli trouwens niet) veronachtzaamd, zijn denk ik het belangrijkste. Daar heb ik dan ook echt wel intensief mijn uiterste geconcentreerde best op gedaan. Dat associeer je met beloning. Verders volgt alles dan min of meer vanzelf wel.

Spirithorses schreef op zondag 19 juli 2009, 18:31:


Waarom ga je ervan uit dat een stalhalster makkelijker breekt dan een touwhalster? Als dat getest is zou ik die test graag eens zien....

Hoi Egon

Dit stukje snap ik niet.

Ik rij meestal niet zo lang per keer. Ergens tussen een half uur en anderhalf uur en dan heb je het wel gehad. Ik neem dan ook zelden of nooit rustpauzes en stilstaan doen we over het algemeen alleen als we over moeten steken.
Bedoel je nu met bovenstaand stuk dat dit heel erg onbegrijpelijk (en daardoor oneerlijk) is voor een paard?

Opvallend vind ik ook dat de merrie continu bezig is met eten onderweg. Geen takjes en blaadjes, maar de kop gaat naar beneden als ze de kans krijgt. De ruin totaal niet, enkel als we halthouden op een plek met hoger gras komt het idee wel in hem op, verder niet. Terwijl ze beide al jaren door dezelfde mensen zijn gereden, altijd samen op het gras staan, evenveel hooi krijgen en een vergelijkbare conditie hebben.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op maandag 20 juli 2009, 2:04:


Het zijn de gespen/musketons of de stiksels van een stalhalster die eerst breken. (Met een paard dat er vroeger een hobby van maakte om ze stuk te trekken, durf ik toch wel beweren dat dit bij 9 op de 10 halsters het geval is.)
Een touwhalster heeft deze niet. Er zitten nergens zwakke plekken in zo'n halster.
Ik weet niet wat voor koord jullie gebruiken voor je touwhalsters, maar als je ze gaat halen in een zeilwinkel hebben koorden van 6 à 8 mm toch al gauw 1000 kilo nodig voordat ze breken. Ik weet niet hoe zwaar jou ijsco's zijn, maar geen van mijn paarden is zo zwaar.
Ik bind dus ook geen paarden aan met een touwhalster. Meer nog, ik selecteer mijn stalhalsters specifiek zodat ze zouden breken. Liever een kapot halster dan een kapot paard. (Zo heb ik ook een mooi leren halster, wat ik eigenlijk niet goed durf gebruiken.)
Ik vind het eigenlijk gek dat mensen die beweren met zoveel (jonge) paarden te werken, een paard durven vastzetten met een touwhalster. Komen die dan nooit eentje tegen die er maar bij gaat zitten, of zich zo in de problemen werkt dat je maar wat blij bent dat het halster uiteindelijk breekt?

e m kraak schreef :

Het stalhalster breekt bij de gespen. Een touwhalster heeft die niet (tenzij je die erin knoopt). Kwestie van logisch denken....

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 20 juli 2009, 9:50:


Ow, ik zie net dat Ans dit ook al geschreven had, sorry....

e m kraak schreef :


Egon, ik denk wel dat daar een belangrijk verschil ligt:
Jij hebt het over bewust toestaan. Het gros van de onderweg grazende paarden steekt zijn kop omlaag terwijl de rijder sloom zit te niksen op-die-behaarde-fiets-op-twee-benen. Het overkomt hen dan, zogezegd.

Mijn draafbeest Indy (leidpaard op de buitenritten) wéét dat zij mag grazen als ik onverhoopt onderweg moet afstappen om bij iemand die ik bij me heb de beugels in te korten, aan te singelen, een hoefschoen vastmaken of watdan ook. En dat doet ze dan ook. Haar laat ik dan gewoon los en in de berm snacken. Dat is ook veilig voor mij want ik weet dat ze nergens heen gaat. Maar ze weet ook dat ze dat niet moet proberen als ik op haar rug zit.

Kwestie met verbonden zijn met je paard. En daar schort het nogal eens aan. Daarom ook hebben wij hier de stelregel: Jouw paard (het onze dus) onderweg meer dan 3 keer laten eten kost je een pak koekjes. Dat 'dwingt' de rijders om meer bij de les te blijven dus te gaan letten op de signalen die het paard geeft.

Ik vind het namelijk superirrtitant als een paard plots gaat stilstaan met z'n kop in het gras. Gevaarlijk ook omdat zo'n paard daarna wel eens in volle galop de groep kwam inhalen (na eerst zijn mond vol gras gepropt te hebben). Izzy heeft het al vaker zo bont gemaakt dat de rijder met zadel en al voorover kiepte
Hoewel ik het mijn paarden niet kwalijk kan nemen, zij zijn de spiegel van wat de rijder daarbovenop niet zit te doen.

Groetjes, Pien