Christel Provaas schreef op zondag 9 augustus 2009, 13:58:


Niet wanneer en zolang die goed onderbouwde, wetenschappelijke documentatie aan hippische dovemansoren gericht wordt. Dat is buitengewoon goed bedoeld maar helaas niet effectief. Het is echt vergelijkbaar met jagers proberen wijs te maken dat geweerjacht de slechtst mogelijk denkbare beheersoptie is.

Publieke opinie en politiek is waar je het van hebben moet, in die volgorde.

e m kraak schreef op zondag 9 augustus 2009, 15:51:


Ik las een interview in psychologie magazine, met de onderzoekster E. Aron. Over haar nieuwste boek, in vertaling "De kracht van zelfwaardering" dat gaat over depressiviteit. Ze is ook verknocht aan paarden en beschrijft het mechanisme achter depri worden wat gelijk op gaat voor mensen zowel als dieren.

Hoe ontstaat een laag zelfbeeld?
Ze zegt: "Het heeft te maken met een heel basaal mechanisme dat aanwezig is in alle dieren die in groepen leven. Je moet een globale inschatting kunnen maken van je plek in de hiërarchie. Je moet weten wie je uitdaagt. Als je meerdere ervaringen hebt met verlies weet je dat je kansen klein zijn en is het verstandiger om jezelf niet in de strijd te werpen. Depressie is ons natuurlijk antwoord op verslagenheid. Alle dieren hebben het. Het zorgt er voor dat we niet doorgaan met vechten in een situatie die potentieel gevaarlijk voor ons is. Als je een paar rake klappen hebt gekregen, is met je staart tussen de benen weg lopen en in een hoek je wonden likken een stuk verstandiger dan doorgaan met het risico op nog grotere schade. Ik vind dat fascinerend."

Als je nu de omgang met paarden bekijkt dat zie je dat veel dingen gericht zijn op het depri maken van het paard, de eenzame opsluiting is daar een van, de machtsmiddelen van pijn doen met spoor en zweep en bit een andere. Maar ook elk mening verschil met een paard een verlies ervaring laten worden, draagt bij aan de ervaring "een depri paard is een gehoorzaam paard".

De publiek opinie kan dit wellicht ook begrijpen:
Veel paarden training is gebaseerd op het depressief maken van het paard, om zo gehoorzaamheid te verkrijgen en veel methodes dragen daar zichtbaar toe bij!

Groet, Michiel

Michiel schreef op zondag 9 augustus 2009, 21:58:

ja duidelijk,ik neem af en toe afscheid hier(in totaal 2x) en word meteen afgebrand en beschuldigd van pilgebruik,terwijl ik ,als ik t leuk mag zeggen een van de grappigste ,levenslustigste ,liefdevolste mens ben die er is ,zeker op de stal waar ik sat.
40 matig tot zeer matige depressieve zeikerds ,met hun bitjes en ijzers en ik bijna 60jaar jonge bitloze blootvoetse vrouw(ja wel sandaaltjes)die de dag plukt en dus wel zeker haar paard teveel had verwend met te veel gras,of depri is geraakt door t wegnemen van haar kind of iets dergelijks.
Kortom ,ernstige problemen,maar trudy heeft geknokt en vera is weer boven janneke.
Met graasmasker,structureel programma en vorige week heb ik voor t eerst weer sinds maanden een piepklein stapritje gemaakt.
KIjk,zal me een worst wezen ,als ik nooit meer zou kunnen rijden,maar ze stapte na 8 maanden zo t erf af en al is t maar 7 min.
Ik ben de koningin te rijk geweest.
Take t easy i take a sisi
De anatomische bekapper was nog op t erf gisteren ,en die gunt mij geen blik meer waardig.
De dierenarts ,waar ik al jaren poen heen breng zei ook niks,terwijl vera net een giga,leuke spring,speelparty liet zien in de prachtige giga paddock die ik geregeld heb en extra ,eigen wil voor extra betaal.
Waardeloze mensen vind ik t allemaal.
Ja Ja trudy was eigenwijs.
Goden zei dank wel dus,want als je een arabi,glanzend ,na zoveel ellende zo ziet stralen en die mensen zien t niet eens ,wie is er dan gek.
Nou ik niet dus.
Remie,alleen op de wereld ,maar wel sterk en gezond en gelukkig.