Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:
> Lily is nu bijna 4 maand bij ons, het voelt alsof ze er altijd
> al geweest is. Kim net zo.
>
> Toen Lily bij ons kwam was ze ontzetted hard in de mond, liet
> zich alleen door ruw aan de teugels te rukken sturen, voltes
> groter maken alleen door hoofd naar buiten te rukken. Ze had
> een enorme onderhals en liep hektisch als een eend met haar
> neus in de lucht en doorgedrukte rug; wel stapte ze heel ver
> onder, een heel vreemd gezicht...
>
> Ik heb nu al een paar keer om de oren gekregen dat ik het
> helemaal fout doe. Ik moet haar longeren met bijzetteugels, aan
> Om een lang verhaal kort te maken: hoe hebben jullie aan de houding van jullie paardjes gewerkt ZONDER allerlei toeters en bellen?
>
> Groeten,
> Monique
Als je met bijzet en andere opknoopteugels gaat klooien, krijg je in het gunstigste geval een valse knik en van achter gebeurt niks. In het slechtste geval krijg je een bot, boos paard dat helemaal niks meer wil.
Je doet het prima, laat je niks wijsmaken!
Wat heel goed is en ook erg leuk om te doen, is langeteugel werk. Lekker aan de slag op de lange rechte zijde, heel rustig met wat lengte buiging beginnen, op de volte wat ondertreden met één achterbeentje, om en om, is het allereerste begin van verzamelen. Paard zal het lollig vinden dat de baas er nu achteraan moet. De oefeningen gaan langzaam en bedachtzaam, in veel rust. Dat bouwt verder aan het vertrouwen. Zonder ruitergewicht kan het paard even zelf uitzoeken hoe het moet, het gaat ook makkelijker. Als de oefeningen bekend zijn is het met ruiter ook weer makkelijker, de basis is er. Het geeft ze veel zelfvertrouwen, ze moeten langzaam leren bewegen. Enne, gewoon bitvrij, hoor.
Veel plezier
Warboel
