Michiel schreef op maandag 14 december 2009, 21:26:


AAAAaah da's lief van je! Ja dat doen we nu ook. Zandpad af en steeds wat verder en dat is tot nu toe gelukt samen met mijn manlief die er ook niks van weet hihihi. De eerste keren wilde ze maar wat graag terug maar nu gisteren ging ze stoer mee. Beetje gesnuif, andere paardjes begroet en ze liep lekker door zonder zelfs elke hap gras te moeten hebben. Dat geeft weer een gelukkige dag he? Hihihi. Ja en da's gratis gelukkig tadaaaa
Heb je voor mij een idee dan misschien hoe lang of hoe ver je elke keer kan gaan? Qua afstand?

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 21:47:


Ja en neen.
Als ik lees dat dit paard serieus onhoog gaat en geen been accepteert is dit niet iets wat iedereen kan/durft oplossen.
Dus paard heeft geleerd succes te hebben met dit gedrag, paard moet nu eerst leren dat het niet erg is om bereden te worden en te doen wat gezegd wordt, paard moet leren dat leiding aanvaarden veiligheid en zekerheid biedt. En eens het paard door de hertraining door iemand die dit durft en kan hier voor open staat dan kan je er als eigenaar onder begeleiding verder mee aan de slag.
Want, hoe veel zelfverrouwen krijg je als eigenaar als je vb van je paard af kukkelt omdat het steigert als je je been aanlegt? En als eigenaar kan je ook vertrwouen krijgen door te zien dat na een tijdje training er ewenst gedrag in de plaats gekomen is en het paard normaal bereden kan worden. En daarna het ook zelf leren doen.

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 21:47:


Ja daar kan ik me ook ergens in vinden. Alleen heeft de trainer ook geen rust als er heel de tijd iemand op zijn vingers staat te kijken. Aan de ander kant is het wel fijn als een trainer er weer wat stabiliteit en rust op kan zetten en dan daarna dit samen gaat doen (intensief) met de eigenaar.Of niet? Bv 2 weken trainer alleen en dan tesamen .....hahaha.....komende jaren???? Dat is per combinatie misschien verschillend?! Ligt aan de probleempjes die er zijn.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 13:13:


Maar da was dus wel echtentecht hè
Maar zou het ni kunnen dat bij zo'n paarden, die regelmatig eens uittesten, ze vanaf seconde 1 voelen dat er een andere ruiter bij te pas komt, ze ofwel (aftastend) poeslief worden, ze ofwel boef-bam-tsakaa ineens gaan testen?

Ik geloof niet dat zo'n paard kan getraind worden en dan vlotjes gereden kan worden door andere ruiters. Volgens mij moet elke ruiter door deze truukendoos heen, Katelijne dus ook.

Katrien Imbrechts schreef op maandag 14 december 2009, 15:37:


Ach Katrien, soms moet je mensen laten zeveren want sommigen zeveren nu eenmaal graag

Ik zou zelf mijn paarden niet verkopen en ik mijn haren gaan rechtop staan wanneer paarden gebruikt worden als een gebruiksproduct of zelfs een wegwerpproduct.
Maar wanneer je niet meer weet wat je nog moet doen, je vanalles hebt geprobeerd, ten einde raad bent en meer ongelukkig hierover bent dan gelukkig, dan heb ik geen problemen bij de verkoop (naar een goede thuis uiteraard maar diegenen die betrokken zijn doen dit toch). Net zoals bij Kristel en Branco, ik snap haar volkomen.

Wanneer een koppel het niet goed meer kan vinden met elkaar en als vrienden uiteen gaan, zal geen mens hierover strunkelen. Zo bezie ik het ook bij de relatie mens-paard, sommigen passen gewoon niet bij elkaar. Je moet je niet ongelukkig voelen en ja, afscheid nemen doet pijn. Je voelt je nu schuldig? Zou je je nog schuldig voelen als je iemand hebt gevonden die goed met Jeanneke overeen komt en waar Jeanneke zich gelukkig voelt? Waarom wel/niet? Dat zijn vragen die je kunnen helpen om een beslissing te nemen.

Britt Claeys schreef op maandag 14 december 2009, 22:07:


jep

Gudrun schreef op maandag 14 december 2009, 21:55:


Vertrouwen krijgen door te zien kan smelten als sneeuw voor de zon wanneer je er dan zelf terug moet opstappen. Ook kan het zijn dat het paard meteen in het oude gedrag terugvalt wanneer het merkt dat die ruiter op zijn rug komt te zitten waar hij dit allemaal mee kon doen.
Ik wil ni zeggen dat de eigenaar er meteen moet gaan opzitten en zelf alles moet doen, ook de trainer kan eerst met het paard rijden waarna de eigenaar erop gaat zitten, al is het maar een toertje in stap. Zo komt het zelfvertrouwen ook terug.
Eigenlijk zeggen we hetzelfde, alleen zou ik vanaf het begin bij het trainingsproces betrokken willen zijn

jennet schreef op maandag 14 december 2009, 21:56:


Een trainer die mij er niet bij zou willen hebben omdat hij dan meer rust zou hebben? Ik zou daar vraagtekens bij krijgen en een andere trainer zoeken

jennet schreef op maandag 14 december 2009, 21:56:


Iemand die traint hoeft geen rust ,dat heeft hij/zij al van zichzelf ongeacht of er één of tienduust op zijn vingers kijken .Erna komen natuurlijk de bedweters maar die zijn er overal ,mensen die vitten en keffen op iereen maar zelf niets of weinig laten zien of kunnen IK vergelijk ze altijd met de yorskhires op een kussentje naast een oud dametje , HAAR kunnen ze moeiteloos de baas ! Laat ze los in de echte wereld en tis een accident in de kennedytunnel binnen de tien sec ; .

Britt Claeys schreef

Een goede en oprechte trainer betrekt jou zoveel mogelijk bij de training van jouw paard. Willen ze je er niet bij dan klopt er iets niet
En het is niet alleen het paard dat getraind wordt. In de eigenaar, de combinatie wordt bijna evenveel tijd gestoken.
Dat voorkomt dat jij en je paard terugvallen in het oude gedrag/gewoontes.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 14 december 2009, 23:14:


Zeker niet alleen het paard, de mens heeft soms nog een pak meer training nodig

eddy DRUPPEL schreef op maandag 14 december 2009, 22:49:


Okee dan snap ik nie waarom sommige dan eerst het paard 2weken laten staan, wennen zogezegd, en dan gaan trainen.Zeker money kwestie:) Aha!
Nu snap ik 'm. Duuhh blond zeker. Mij kunnen ze alles aanpraten dan. Maar als ik ga zitten kijken naar ooit een training van mijn vrouwke zal ik pleisters meenemen anders babbel ik de training vol. Hihihihi. En een accident in de tunnel dan van een mini-dog in een jurk.....ook leuk.Geintjeee
Maar ja hoe vind je dan een trainer die bij jezelf en je paard past? Hoe doe je die info op? Het is nogal nie niks om te zeggen ...adieu...ik vind U niks.