Hans Arendse schreef op vrijdag 29 januari 2010, 8:31:

Over welk weefsel heb je het ? En kan je me titel/auteur geven van die publicatie?

Groetjes!
Fred.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 25 januari 2010, 11:43:


Hallo Eddy,
Wij hadden na onze cursus NB (bij Pien) echt niet het gevoel dat er zand in onze ogen werd gestrooid. Het belang van het natuurlijk houden en de training van de voeten werd echt wel benadrukt. En dat het tijd ging kosten en regelmatig onderhoud, daar bestond volgens mij ook geen twijfel over.

Ook wij zijn gelegenheidsruiters die dagelijks geen uren op harde ondergronden kunnen trainen. En ja, onze paarden zijn nog steeds gevoelig op ondergronden met steentjes. We beseffen dat dit waarschijnlijk zo zal blijven, maar als we de vooruitgang zien dan zijn we toch wel tevreden. In het begin was het een ramp om ze over onze grijze gindoprit te laten stappen. Nu houden ze zich niet meer in, maar stappen wel wat korter en we moeten nog zelden afstappen.

We kunnen onze paarden dus niet optimaal houden en trainen, en we houden gewoon rekening met de consequenties dat dit heeft. Mensen moeten daarin ook eerlijk zijn naar zichzelf, vind ik.

Enne, elk nadeel heb ook zé voordeel hoor!
- Ondanks dat onze paarden niet meer op een piste komen, maar in plaats daarvan enkel op "niet zo hoefvriendelijke" ondergronden, hebben ze sindsdien geen hoefzweren meer gehad (misschien puur toeval maar toch).
- En het is gewoon heerlijk om een sneeuwrit te maken in alle gangen, wat met ijzers toch wel een probleem is. Onze traditionele paardenkennisen gaven het niet toe, maar je zag aan hun gezicht dat ze jaloers waren. (En mijn slechte inborst heeft er van genoten)

Lena

Ik zie nog steeds het probleem niet. Het is al duidelijk gemaakt dat in de cursus heel goed wordt uitgelegd dat de ondergrond waar je paard dagelijks op loopt erg belangrijk is. Volgens mij staat dat op de website ook al duidelijk uitgelegd.

Dan zegt Druppel dat er mensen zijn die 'het boek van PN op de letter naleven' en toch problemen hebben. Zijn dat dezelfde mensen als de 90 procent die hun paard de hele week in het weiland laten staan en dan opeens een flinke buitenrit maken? Dat is namelijk niet het boek tot op de letter naleven.

En dat er mensen zijn die alle adviezen in de lucht slaan en het op hun eigen manier doen... tsja... moeten we bij de cursus dan iedere regel duizend keer herhalen in de hoop dat mensen het toch wel doen? Een knokploeg inhuren die controleert of paarden wel 24/7 buiten staan?

Als ik een cursus auto-onderhoud volg en ze zeggen daar dat ik de olie op tijd moet bijvullen, is het dan hun schuld als ik de olietank leeg laat lopen en mijn auto in de soep rij?

Lena schreef op vrijdag 29 januari 2010, 10:01:


Je moet dit niet zien als een aanval naar NB toe dat heb ik toch duidelijk gemaakt

Mag ik je dan enkele vraagjes stellen ?
1 Hoelang staan je paarden nu blootsvoets ?
2 Toen de ijzers eraf gingen ,en je de cursus had gevolgd, welke termijn had je dan voor ogen waarop je paarden probleemloos blootsvoets gingen lopen ?

Hans Arendse schreef op vrijdag 29 januari 2010, 8:31:


Dank voor je antwoord, Hans. Ik loop al langer met de vraag "hoe kan dit" maar het is eigenlijk best logisch ... bijna net zo logisch als kindervoetjes hé?

eddy DRUPPEL schreef op vrijdag 29 januari 2010, 13:21:



Ik zag het niet als aanval hoor!

1. Onze paarden staan zowat 2 jaar blootsvoets
2. We hadden niet echt een termijn voor ogen, we wisten intussen dat "hoefproblemen" iets is van lange duur, dus we redeneerden eerder van "we zullen wel zien waar we uitkomen, d'r is niks wat dringend is. In termen van probleemloos hebben we zelfs niet gedacht. We gingen er van uit dat dit voor onze paarden een utopie is (we zitten nu eenmaal op vrij zachte ondergrond).

De cursus hebben manlief en ik vorig jaar in maart gevolgd na een hele hoop gesukkel van brokkelhoeven, hoefzweren, te weinig hoef om een ijzer onder te slaan, ijzers aftrappen waardoor er alweer te weinig hoef overschoot, als er een ijzer onderstond liep er altijd wel iets mis, als ze er geen hadden konden ze nauwelijks overeind blijven op een mooie gladde beton, liepen ze kreupel in de piste... (trouwens met onze ruin zijn de problemen pas begonnen toen hij op de weide kwam, voordien in zijn 24/24u stalleke hadden we nog nooit problemen gehad...)

Wij zijn momenteel dus heel tevreden met onze Nbekapte paarden, die inderdaad niet overal kunnen overheen denderen, maar waarmee we de dingen kunnen doen die we wensen.
De grote test komt eigenlijk dit jaar: ik heb eindelijk genoeg vertrouwen om in de zomer het Limburgse ruiterroutenetwerk te verkennen, en 't schijnt dat je in de buurt van Tessenderlo en Averbode ook heel mooi kan wandelen. De lente willen we gebruiken om dat op te bouwen hier in de buurt.
Ik hoop dat ik na de zomer ook nog zo positief ben.

't Is wel zo dat we ons veulen (9m) als test beschouwen. Nog nooit een ijzer gezien, bekappen om de 2 à 3 weken, alleen maar hooi (en nu nog mama's) melk, 24u buiten, regelmatig kleine wandelingetjes op straat...
In principe heeft hij de beste kaarten van de 3.

Hans Arendse schreef op vrijdag 29 januari 2010, 8:31:


Dankje Hans... dit bevestigd dus mijn vermoeden over Catcher.
Die in z'n veulentijd vanaf dag 1 vele meters betonpad moest lopen naast mams om in de weide te komen. Dit 2 x daags.

Groetjes,

Wil.

IJzers...... het einde!