Ik denk dat je kinderen daar helemaal niet mee moet confronteren (met foto's hoe het niet moet) Ik ben nu een paar keer gevraagd een dag voor een ponyclub te organiseren.
Voor kinderen van 6 tot 15 jaar. Wat opvallend is is dat de meeste kinderen gewoon bang zijn/gemaakt zijn.....zonder bit? zonder zadel? alleen een halster? geen zweep? Ze krijgen er de kriebels van....
Het lijkt me veel belangrijker om kinderen wat vertrouwen in zichzelf en hun pony (terug) te geven en te laten ervaren dat het gewoon kan! Dat je bv ook je pony kunt leiden zonder bit en zonder je hand bij zijn kin, dat je geen zweep nodig hebt.
En je zult zien dat er veel kinderen LOL met de knol krijgen (en je ziet dat terug in de pony's en o wat zijn ze dan braaf!) waar ze voorheen alleen probeerde uit alle macht en angst, controle te houden. Kinderen die er echt niet op durfden zonder bit hadden (na de voorbereidingen ) na 2 minuten helemaal niet eens meer door dat er geen bit was, die kon ik loslaten en al snel vroegen ze of ze ook mochten galopperen en of ze dan ook onder de poort met slingers door mochten .
En ze waren trots! Kijk mam! tegen moeder die met bibberende knieen staat te kijken

Wat je wel kunt doen is een fotoboek maken van hoe het ook kan, zonder bit, zonder zweep enz. Mijn ervaring: gewoon neerleggen niet "opdringen" ,ze pakken het wel want nieuwsgierig en dat het "anders" is daar hoef je helemaal geen uitleg aan te geven, dat zien kinderen heel goed zelf en daar krijg je vanzelf vragen over.
Kinderen moeten al zoveel negatiefs verwerken in de (paarden)wereld, al dan niet door ouders aangemoedigde concurrentie, de lesjuf die zegt dat het niet goed is en je de baas moet zijn, geef hem maar een mep, slechte punten op wedstrijd , mensen die zeggen dat je een rotpony hebt , mensen die roddelen dat je er niks van kan enz , die maak je niet blij met hen nog meer onzekerheid te geven dat zij hun pony ook nog eens "slecht" behandelen.
Geef ze alleen iets positiefs mee ipv negatiefs om thuis te kunnen verwerken. En dan nog maakt het voor het grootste deel weer plaats voor hun normale vorm van omgang met paarden, hetgeen hen niet kwalijk te nemen is, maar maak je geen illussies dat je in een week tegen ouders/ vriendinnetjes/lesjufs/dagelijkse omgeving van maneges/ foto's van de Anky's onder ons, "opkunt".

Karin

Ik ga met de meeste mee. Zou ook niet echt kiezen voor een moraliserend verhaal, maar het kamp een positieve ervaring maken.
Waar je wellicht veel mee kunt bereiken is met het thema paardentaal.
Leer kinderen hoe paarden 'spreken'. Leer hen de facetten van gedrag en leer hen hoe paarden laten merken dat ze gespannen of juist ontspannen zijn, ijverig zijn of protesteren... kortom... gun hun een inblik in de taal van de paarden. Daar zijn mooie filmpjes over en dvd's.
Ga ook paarden bekijken in de wei ed.
Als kinderen begrijpen hoe een paard protesteert/ wanneer het gespannen is enz, zien ze zelf snel genoeg dat paarden bij ruw rijden ook gespannen zijn, protesteren etc.
Op die manier kunnen zelf ontdekken en zelf een mening vormen-.

Judith A schreef op dinsdag 9 februari 2010, 9:22:



Toch zou ik zeggen; kijk ermee uit, jíj vindt dat er veel verkeerd gaat in de paardenwereld. Zorg dat je de dingen bij jezelf houd en je niet richt op wat anderen doen.
Leer ze kijken naar welke signalen het paard laat zien, kom je veel verder mee en zo leren ze zelf denken. Daar heb je eigenlijk geen foto's ofzo bij nodig.
Je kunt je wel laten zien dat je gewoon dressuurmatig kunt werken eventueel een foto ofzo van een cordeo ruiter laten zien.
mocht je toch informatie willen geven over andere stromingen, doe dat dan zo neutraal mogelijk en houd rekening met je doelgroep

ik moet de hele tijd denken aan the adams family, als mss Adams gezellig een verhaaltje gaat vertellen aan de kinderen....
ff grapje tussendoor

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 9 februari 2010, 10:03:


Zo werkt het inderdaad, hoef je zelf niet zo heel veel aan te doen, maar als je de buitenwereld gaat zitten afkraken, ben jij zelf dát gestoorde mens.....bereik je niks mee