hé ik kijk weer is even rond op het forum en zie jouw.

Vorige zomer draafde je net korte zijdes zonder bochten. Dus in dat opzicht ben je duidelijk vooruit gegaan.

Kiyasa is een pittige tante en elke balans fouten van jouw worden direct afgestraft. Ik zal je aanraden om balans oefeningen te doen. Als je balans beter is, dan komt kiyasa vanzelf.

Je bent voor de rest goed bezig hoor. Rustig, maar duidelijk. Super.

Noem eens wat balansoefeningen, Josien?

Zoals beloofd heb ik zonder zadel op Kiyasa gereden en er ook nog een stukje van laten filmen.
Ik vond het best spannend omdat ze zo smal is maar het ging beter dan ik had verwacht. Vooraf had ik wel een riempje vastgemaakt waar ik me aan vast hield voor het geval dat ik niet goed mijn evenwicht zou kunnen houden.
Ik heb zo min mogelijk met mijn benen tegen haar buik gedrukt en haar niet aangespoord. Kiyasa haalt wel precies dezelfde grappen uit en weer wiebelt mijn linker been. Dus ik ga daar meer op letten.
Door de spanning vooraf vergat ik mijn cap op te doen die heb ik normaal altijd op.

Hieronder het filmpje. Ik stop vrij plotseling omdat Kiyasa's grote vriendin uit de paddock wordt gehaald zodra Sietske dan uit het zich is raakt Kiyasa in paniek en dan wil ik liever niet op haar zitten.

http://www.youtube.com/user/arinabezemertje

Tips en opmerkingen zijn welkom!

ik zie ook wel heel veel humor: zowel bij je paardje als bij jezelf! Leuk: probeer in ieder geval DAT erin te houden!
Ik heb een welsh K van intussen 9 en zie ontzetten belachelijk veel vergelijking: ben ook aan het zoeken geweest naar waarom en hoezo. Intussen wat bang geworden (doordat ik van andermans paard viel) en toch vol blijven houden: ik kreeg meer en meer het idee, dat mijn paardje mij 'te pakken ' nam: als zij maar dreigde met (in haar geval rug bol maken en met hoofd tussen de voorbenen bokken!!) reageerde ik daar preciez op, wat haar het best uitkwam: uit angst hield ik dan maar op, of ging ik een gang langzamer. Velen zeiden mij 'door te moeten pakken' tot een pak ransel aan toe... Maar zo ben ikzelf niet: ga nooit de confrontatie aan, maar ben meer een mediator.... Allerlei wegen heb ik bewandeld: misschien had ze wel pijn?

Uietindelijk heeft mijn lange geduld gewonnen: ik heb haar NOG beter leren kennen en haar 'truukjes' leren doorzien: ik weet een paard kan geen truukjes bedenken, maar in ons geval was het gewoon een optelsom..... van haar kant!

Bij mij hielp (en helpt nog steeds, want jahoor, ze heeft intussen erg goed leren optellen ) om haar op het moment van óndeugd' iets te doen te geven met dat deel van haar lichaam waar ze de 'ondeugd' mee uithaalt: in jouw geval, zou ik haar niet weg laten komen met deze idiote sidekicks, maar ik zou haar direct (en timing is het allerbelangrijkst) een draai om de achterhand gaan vragen: dan heeft ze haar achterbenen hard nodig op de grond! Als ze schopt met links, direct eigen rechterbeen naar achterleggen, iets neus naar rechts vragen, druk geven tot ze haar achterbenen neerzet en een mooie draai om de achterhand maakt. Niet vanuit boosheid (maar dat zie ik ook niet bij jou) maar gewoon vanuit een hele consequente opdracht: als jij dat doet, dan moet je van mij...... Maak er een oefening van, geen vrijblijvende reaktie van haar kant: geef het een consequentie!

Je moet natuurlijk eerst uitsluiten, dat het vanuit pijn is, maar als ze zonder zadel dezelfde truukjes uithaalt, ligt het daar denk ik niet aan.
Zie het als truukjes: lach erom en verander het in een oefening, waarbij ze moet nadenken over wat ze doet: geef haar na afloop van elke oefening genoeg tijd, om erover na te denken en bij die van mij helpt het eigenlijk altijd.
Achteraf gezien, is het toch een manier van doorpakken (ik liet altijd veel teveel HAAR zin krijgen) maar dan wel op een manier waar ikzelf achter kan staan!

Succes, Bianca

Coulash schreef op maandag 22 februari 2010, 14:15:
Ik denk dat je met zo'n lik-op-stuk aanpak uiteindelijk de mist in gaat. Want je gaat mee in haar verzet. En dat verzet was al een reactie op jouw vraag.
Ik zou in zo'n geval simpelweg bij de eerste vraag blijven en die was: voorwaarts gaan. Of dat nu meppend, scheef of met het hoofd waar dan ook is, blijf rustig en overtuigd bij je simpele vraag, meer hoeft ze niet te doen. Ga niet mee in haar reacties, want heus, je verzandt en maakt het onduidelijk wie ook alweer het initiatief zou nemen.

Christel Provaas schreef op maandag 22 februari 2010, 15:15:


Meegaan in een paard zijn reacties = oei oei foute boel! Gewoon kalmte bewaren, blijven vragen én die ene stap (fractie van een seconde) in de goede richting (al was het maar in aa gedachten) onmiddellijk belonen!

aa = HaaR HHHHHHapeRRRRRRende lettertjes

Arina, dapper en knáp, de stappen die je zet.
Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat je bij je vraag moet blijven. Wat Bianca schrijft vind ik niet per definitie verkeerd, maar je moet een echt goede trainer-ruiter zijn om dat op die manier met succes te doen. Mij lijkt het risico op nog meer verzet bij de combinatie van Arina en Kiyasa té groot.

Zoals ik het zie is de oorzaak van dit gedrag, dat Kiyasa 't háát als jij met je benen op haar buik `klopt`. Ze wil best draven, dat is het probleem niet! Maar die benen, zij kan ´t gewoon niet hebben en schopt er letterlijk naar (altijd direct nadat je, al dan niet per ongeluk, tegen haar buik aanklopt). Het is een (eigen)aardigheidje van haar; de meeste andere paarden zouden geen probleem hebben met jouw benen. Maar ja, jij hebt Kiyasa. Wát een leuk paardje trouwens, ik vind haar geweldig!

Ik zie één vrij gemakkelijke oplossing (ik geloof dat Piet - of Ilona? - dat ook al had geschreven, of was dat nou in een andere draad?). Leer jezelf af om zoveel met je benen te werken als je wilt aandrijven. En leer (éérst op de grond, dan pas rijdend) aan Kiyasa een veel subtieler signaal dat betekent " in draf" . Dat op de grond aanleren kan los, of aan lange lijn, op de cirkel of het kan gewoon aan de hand en dan hol je gewoon met haar mee, na jouw signaal voor aandraven! Ik zou zelf voor dat laatste kiezen. Veel leuker voor je paard! Het gaat niet om lange afstanden draven, maar juist om de overgang van stap naar draf te leren met behulp van een ander signaal dan drijvende benen tegen haar buik.

Als nieuw signaal bijvoorbeeld het woordje drrrrrraf. Ik gebruik dat laatste voor Fálki ook, die wordt ook heel gauw `zuur` als je drijft met je benen. Je zult zien dat je in het begin dat signaal dan duidelijk moet zeggen, maar na een tijdje adem je in om het te gaan zeggen en dan reageert je paard dáár al op, op die precieze manier van inademen!

Zodrá ze dan op dat nieuwe signaal in draf gaat, met je stem belonen en-of op de hals kriebelen (geen klopjes geven maar kriebelen), en zelf blij zijn dat ze ´t goed doet (want als je blij bent ontspan je, en dat voelt dan ook voor je paardje goed). Clickertraining en voerbeloningen kan hier ook heel goed helpen, als dat (eventueel) bij jou past.

Veel succes, ben nu al benieuwd naar het volgende filmpje!
Karen