Ha, net weer lekkere wandeling gehad. Mooi weer ook hier.

Isabella eens los in het bos achter me aan laten lopen (wel halster om en touw om haar hals gelegd). Het was een pad zonder veel eetmogelijkheden en ze liep keurig achter me aan over het pad. Ook in draf volgde ze en als ik stopte stopte zij ook. Op een gegeven moment lag er een denneboom over het pad heen en ik dacht dat het eens een mooie gelegenheid was voor "vrij springen". Ik ga vast over die boom heen zodat ik haar kon "opvangen" als ze te hard verder zou willen gaan na de sprong. Nou de sprong bleef mooi uit, want terwijl ik me omdraai om haar te roepen, was madame al door de struiken aan het wandelen, liep keurig om het uiteinde van de boom heen (het was een lange dus een eindje bij mij vandaan) en kwam weer netjes tussen de bomen door teruggekuierd.
Ik moest er erg om lachen en zij keek me net aan van "wat nou? Ik had geen zin om te springen hoor!" .

Afijn we kuieren samen verder en ik zie midden op het pad een baksteen liggen, rechtop nog wel. Wat een toeval ... (heb haar al clickerend geleerd bakstenen om te duwen). Dus ik zeg "push". Ze stopt en kijkt me even stom aan, wat nou "push"? Maar ze ging toch zoeken en zag ineens die steen. Aha, duw en bons en gelukkig had ik een stukje appel bij me. Zo lag de steen een stuk veiliger voor bosgebruikers en heeft het baksteenomduwen dus toch ook zin

Groeten,
Ingrid